Η φωνή μας γίνεται ψίθυρος

«Πολιτική είναι να ξερνάς. Εμείς οι πολιτικοί φτιάχνουμε το βούρκο και πέφτουμε μόνοι μας μέσα , για να μπορούν εκείνοι να βγαίνουν καθαροί. Και τους βλέπεις κομψούς στους πλειστηριασμούς , όταν προσπαθούν να σώσουν κάποια πολύτιμη σταύρωση, κειμήλια για την πατρίδα. Δε σκέφτονται το αίμα, τον ιδρώτα, τα σκατά απ’ όπου βγαίνουν τα λεφτά τους.» (Χάινριχ Μπελ, Γυναίκες σε τοπίο με ποτάμι). 

Ο Τραμπ σίγουρα δε σκέφτεται το αίμα, τον ιδρώτα, τα σκατά απ' όπου βγήκαν τα λεφτά του. Ο Τραμπ και ο κάθε Τραμπ είναι το σύγχρονο τέρας της μετακαταναλωτικής εποχής μας. Ένας τύπος που πουλάει την ψυχή του στο διάβολο για το χρήμα. Το τραγικό είναι πως έγινε πρόεδρος της Αμερικής χρησιμοποιώντας την πιο χυδαία ακροδεξιά ρητορική. Το τραγικό είναι πως οργανώσεις όπως η Κου Κλουξ Κλαν σπεύδουν να διαλαλήσουν την υποστήριξή τους στο πρόσωπό του. Και το πιο τραγικό. Μας φαίνεται φυσιολογικό όλο αυτό το θέατρο του παραλόγου.

" Έτσι κι αλλιώς δεν κάνει αυτός κουμάντο".

Τραγικό είναι η απουσία εναλλακτικής.
Η επίγνωση ότι τα χέρια μας είναι δεμένα.
Η φωνή μας γίνεται ψίθυρος.

" Έτσι κι αλλιώς δεν κάνει αυτός κουμάντο".