Η τερατώδης κανονικότητα της προσφυγιάς

Φυσικά έχουν γίνει γνωστά τα όσα είπε ο Έλληνας Πρωθυπουργός στην Ολομέλεια της Συνόδου Κορυφής του ΟΗΕ για τη διαχείριση προσφυγικών, μεταναστευτικών μετακινήσεων μεγάλης κλίμακας. Εμείς ας σταθούμε στο θέμα της Συνόδου επειδή σε τέτοιες συνάξεις πάντοτε εφευρίσκονται βολικοί όροι για να κρύβεται – όσο μπορεί να κρυφτεί – ένα τεράστιο πρόβλημα κάτω από το επίσης τεράστιο χαλί μιας παγκοσμιότητας που μοιάζει να αφηγείται αυτό το πρόβλημα σαν κάτι που συμβαίνει σε κάποιον άλλον πλανήτη, σε κάποια χώρα του πουθενά. Σα να είναι μια τερατώδης φυσικότητα την οποία δε θα μπορούσαμε να έχουμε αποφύγει.

«Διαχείριση προσφυγικών μετακινήσεων μεγάλης κλίμακας» σου λέει. Τι ωραίος και φρικωδώς ακίνδυνος τίτλος για την τραγωδία εκατομμυρίων αθώων ανθρώπινων πλασμάτων που αλέθονται στις μυλόπετρες ενός φρενιασμένου παγκόσμιου καπιταλισμού. Για μια ανείπωτη τραγωδία που μετατρέπεται σ’ ένα μάταιο τέρας που ονομάζεται κέρδος και αποθηκεύεται χωρίς καμιά χρησιμότητα – πέραν αυτής, της επίσης μάταιας ισχύος – σε αποθήκες του τίποτα. Άλλες τις ονομάζουν τράπεζες, άλλες θησαυροφυλάκια (και κρατικά…), άλλες off shore εταιρείες, άλλες φορολογικούς παραδείσους και πάει λέγοντας χωρίς να αλλάζει η ουσία, όποια ετικέτα και να έχουν: είναι αποθήκες μιας τερατωδίας του τίποτα. Ενός φονικότατου τίποτα. Που το μέγεθός του αδυνατούμε να συνειδητοποιήσουμε (χώρια εκείνοι που συνειδητά αποστρέφουν το βλέμμα και χώρια οι υπάνθρωποι από τον τελευταίο ναζί μέχρι επικεφαλείς χωρών – ονόματα δεν λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε) και επειδή αδυνατούμε να το συνειδητοποιήσουμε, είναι εύκολο να κρυφτεί κάτω από φρικιαστικές ονοματοδοσίες κανονικότητας.

Σωστά πράγματα είπε ο Έλληνας Πρωθυπουργός, δεν νομίζω όμως ότι έπαιξε κάποιο βλέφαρο εκείνων που απόλυτα συνειδητά είναι ένοχοι εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, εγκλημάτων που προκαλούν ποταμούς αίματος και ποταμούς δακρύων και εκατομβιαίες τραγωδίες ανά πάσα στιγμή και διαρκώς.

Όσα και να είπε ο Έλληνας Πρωθυπουργός ή όσοι πραγματικά συμπάσχουν, ούτε μια στάλα αίμα δεν πρόκειται να στάξει στην γκρίζα μεγαλαυχία της αίθουσας που στεγάζει την Ολομέλεια. Ούτε ένα δάκρυ δεν πρόκειται να στάξει  και να σκάσει με δύναμη μεγατόνων, ώστε να φτάσει στις αδιάτρητες ψυχές των δυνατών. Ούτε η κραυγή μιας μάνας που βλέπει το παιδί της να πνίγεται. Ούτε το τελευταίο βλέμμα του παιδιού που πνίγεται. Ούτε ικέτες μαζεύονται κατά χιλιάδες, κατά εκατομμύρια έξω από το μεγαλοπρεπές κτίριο του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη. Δεν υπάρχουν χώροι φιλοξενίας προσφύγων εντός του κτιρίου. Και φυσικά έξω από το κτίριο δεν υπάρχουν ακρογιαλιές που ξεβράζουν πνιγμένα παιδάκια.

Γιατί, όλα αυτά είναι αποτελέσματα κακής διαχείρισης «προσφυγικών μεταναστευτικών μετακινήσεων μεγάλης κλίμακας». Γι’ αυτό βάζουν συρματοπλέγματα και αμολάνε σκυλιά οι Ουγγαρίες (ουγγαρίζοντας ασυστόλως όπως θα έλεγε και ο αείμνηστος ηγέτης της ΕΔΑ Γιάννης Πασαλίδης), γι’ αυτό σηκώνουν  τείχη του αίσχους οι Αγγλίες (ο λέων που έγινε ποντίκι και μετατρέπει μια ολόκληρη χώρα σε ποντικοφωλιά), γι’ αυτό σηκώνει το μαύρο του κεφάλι και το μαύρο του μαχαίρι ο ναζισμός στην Ευρώπη (της Ελλάδας μη εξαιρουμένης): γιατί δεν γίνεται ορθή «διαχείριση προσφυγικών μεταναστευτικών μετακινήσεων μεγάλης κλίμακας»!! Σε αντίθεση με την ορθή, ορθότατη διαχείριση μετακινήσεων χρήματος τεράστιας κλίμακας. Για την οποία φυσικά δεν προβλέπεται ουδεμία Σύνοδος Κορυφής του ΟΗΕ. Εδώ, τα παιδάκια δεν κάνει να παίζουν τους μεγάλους…