Η στρατηγική του χάους...

 Συνέβη στην Βραζιλία, όπου χρησιμοποιήθηκε ο «δρόμος», οι διαδηλώσεις, τα ΜΜΕ, τα υπαρκτά και μη υπαρκτά σκάνδαλα, καθώς και η δικαιοσύνη, προκειμένου να φυλακιστεί ο Λούλα και να βρεθεί στην προεδρία ο ακροδεξιός Μπολσονάρου. Συνέβη στην Βενεζουέλα, όπου ο Γουαϊδό, ένας τυχάρπαστος και με αποδεδειγμένες επαφές με ναρκεμπόρους «πολιτικός», δεν τα κατάφερε, γιατί ο στρατός και η αστυνομία της χώρας δεν παραδόθηκαν στη CIA. Συνέβη στη Βολιβία, όπου η αντιπολίτευση μαζί με την αστυνομία έκαναν πραξικόπημα, ασκώντας πρωτοφανή τρομοκρατία, εκδιώκοντας ουσιαστικά τον εκλεγμένο πρόεδρο Έβο Μοράλες. Η τακτική δεν είναι καινούργια, η «εισαγωγή δημοκρατίας» από τις ΗΠΑ δεν γίνεται πλέον με αμιγώς στρατιωτικά πραξικοπήματα, ούτε με τον τρόπο του «σοκ και δέους», όπως στο Ιράκ, αλλά με πιο σύνθετο και «πολιτικό» τρόπο, χρησιμοποιώντας τοπικές πολιτικές δυνάμεις και το «δρόμο».  

Η μέθοδος έχει εφαρμοστεί στην περίφημη "Αραβική Άνοιξη" και στην Ουκρανία. Στη δεύτερη, τον Δεκέμβριο του 2013 ο πρώην υποψήφιος για την προεδρία των ΗΠΑ, Τζον Μακ Κέιν, δήλωνε τη στήριξη της χώρας του στη νεοναζιστική, παραστρατιωτική οργάνωση «Σβόμποντα», προκειμένου να ανατραπεί ο αυταρχικός πλην εκλεγμένος πρόεδρος τη Ουκρανίας, Γιανουκόβιτς, που ήταν φιλικά προσκείμενος στη Ρωσία. Κανείς δεν έμαθε ότι πίσω από την οργάνωση των «εξεγέρσεων» στην Αίγυπτο, τη Λιβύη, την Τυνησία, τη Συρία, τη Γεωργία, την Κιργιζία και την Ουκρανία βρίσκονταν η οργάνωση που διαχειρίζεται «Το Πρόγραμμα των Δημοκρατιών σε Μετάβαση» και βασίζεται στην USAID (Αμερικανική Υπηρεσία Διεθνούς Ανάπτυξης).  

Η επέμβαση στο εσωτερικό άλλων χωρών από τις ΗΠΑ γίνεται με βάση πλέον το δόγμα «εισαγωγής της δημοκρατίας» μέσω του «Δρόμου», όπου γίνεται εκμετάλλευση της δυσαρέσκειας, εξουδετερώνεται το συμφιλιωτικό ισοζύγιο των αντίρροπων δυνάμεων στο εσωτερικό των διαφόρων χωρών και πυροδοτείται η εξέγερση ή ακόμα και ο εμφύλιος πόλεμος, όπως στη Συρία, στη Βενεζουέλα και τώρα στη Βολιβία. Ουσιαστικά, παντού έχουμε αναπαραγωγές της νέας στρατηγικής με στόχο την παρέμβαση και τον εκμηδενισμό των «δυσάρεστων» κυβερνήσεων: υποκινημένες διαδηλώσεις, συντονισμένη και πολλαπλή χειραγώγηση από τα μέσα ενημέρωσης, δήθεν αγωνιώδεις κραυγές για σεβασμό των ανθρώπινων δικαιωμάτων, αναζήτηση της διεθνούς καταδίκης και της ένοπλης επέμβασης.

Κυρίαρχο ρόλο, όπως προείπαμε, διαδραματίζουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης στη βάση της ρήσης του Ουίλιαμ Ράντολφ Χιρστ: «Διευκολύνετε εσείς τα πλάνα, και θα σας βάλω εγώ τον πόλεμο». Τα ΜΜΕ χειραγωγούν, ψεύδονται, παραπλανούν και «σταυρώνουν» κατά βούληση. Λειτουργούν ως προπομποί της ανατροπής για να ρίξουν το ηθικό του αντιπάλου, να ενοχοποιήσουν την κυβέρνηση και να ανοίξουν εύκολο και θριαμβευτικό το πέρασμα στις πολιτικές δυνάμεις που είναι φιλικές προς τις ΗΠΑ.

Μάλιστα, ενώ τα παλιά αυταρχικά καθεστώτα λειτουργούσαν με βάση την «παραγωγή της άγνοιας» (λογοκρισία), τα σύγχρονα βασίζονται στην παραπλάνηση, στην κατασκευή ή τη διαμόρφωση των προτιμήσεων που συντελούν στην εκούσια συμμόρφωση ή υποταγή στην αθέμιτη κυριαρχία των ισχυρών, που ασκείται κυρίως στο συμβολικό πεδίο της επικοινωνίας, των ιδεών, των πεποιθήσεων, ακόμη και της κοινωνικοποίησης(εκπαίδευση, υποτροφίες) των νέων. Έτσι οδηγούμαστε σε ποικίλους και ιδιαίτερους τρόπους απομώρανσης της κρίσης, καθώς και στην προαγωγή και συντήρηση κάθε είδους παραλογισμού και απατηλής σκέψης, μεταξύ των οποίων είναι και η φυσικοποίηση της αδικίας.

Τι απομένει από τη νέα τακτική υλοποίησης των γεωστρατηγικών συμφερόντων των πλανητικών επικυρίαρχων; Νέα αυταρχικά καθεστώτα, νέες διαιρέσεις, ο τρόμος και η βία από παραστρατιωτικές, φασιστικές-εγκληματικές ομάδες και μία επιταχυνόμενη κίνηση προς την αποκάλυψη και το χάος. Όμως, να, η Χιλή εξεγείρεται, ο Λίβανος ξεσηκώνεται, το Χαρτούμ, το Αλγέρι, το Χονγκ Κονγκ, η ελληνική νεολαία εξεγείρεται, η ανυπακοή και ο αγώνας ανασυστήνουν το θρυμματισμένο πρόσωπο της αξιοπρέπειας και τότε η ελπίδα για έναν καλύτερο κόσμο κατοικεί και πάλι στα όνειρα των ανθρώπων…