Η σιωπή είναι βία

Κάποιοι επιχειρούν να βρουν ελαφρυντικά για τον γυναικοκτόνο της Καβάλας. Κάποιοι άλλοι προβάλλουν ότι ο βιαστής της 19χρονης στην Κάλυμνο ήταν μέχρι τον προηγούμενο Δεκέμβριο φίλο της. Ως εάν κάποιος να έχει δικαίωμα να βιάζει την "πρώην σύντροφό" του! Ή και να τη σκοτώνει, γιατί "του ανήκει"! Οι αντιλήψεις αυτές, που είτε προβάλλονται είτε υπονοούνται, παράγουν βιαστές και γυναικοκτόνους.

Κάποιοι άλλοι υποστηρίζουν ότι τα θύματα των βιαστών πρέπει να αντιμετωπίζουν το "τραύμα" διαφορετικά, φροϋδικά!

Ο Φρόυντ επεδίωκε την «κάθαρση» με την ανάμνηση υπό τη μορφή εξομολόγησης (ψυχανάλυση), με την άρση δηλαδή της «αντίστασης» της μνήμης του ασθενή, αλλά όχι με τον τρόπο της Πράξης της ανυπακοής στους κατεστημένους κανόνες της σιωπής, όχι με την ενεργοποίηση δηλαδή ομόλογων ετερόδοξων καταστάσεων, αλλά με την εξομολόγηση στον ψυχαναλυτή ή τον πνευματικό και τη "συμφιλίωση". Μια συμφιλίωση που παραπέμπει στη Σου, τη μαύρη δούλα του Τρούμαν Καπότε, που με τη διαμεσολάβηση της θρησκείας ερωτεύτηκε τον βιαστή της! Για τον Φρόυντ η μόνη ουσιώδης πράξη είναι η απελευθέρωση της μνήμης.

«Όλα μέσα στο μυαλό παίζονται», έλεγε και ο ποιητής Γκίνσμπεργκ και κατάφευγε στα ψυχοτρόπα. Μόνο που έτσι είδε "τα καλύτερα μυαλά της γενιάς του να καίγονται". Γιατί η επίλυση κοινωνικών προβλημάτων με ατομικό τρόπο οδηγεί, τελικά, σε μία σχοινοτενή εσωστρέφεια, σε μία μοναχική εξαθλίωση, που επιφέρει τη σωματοποίηση της ψυχικής οδύνης.

Κάποιοι άλλοι (μεταξύ των οποίων κι εγώ) θεωρούν ότι η γυναίκα θα μπορούσε να υπερβεί τη σύγκρουση, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων της τις απαγορεύσεις, επιλέγοντας τη στάση της ετερόδοξης, της Αντιγόνης, και αρνούμενη την σιωπή και την υπακοή της Ισμήνης.

Γιατί και Η ΣΙΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΒΙΑ...