Η κόλαση «Βερανζέρου και Καρόλου γωνία»

 Αθήνα. Σάββατο βράδυ Βερανζέρου και Καρόλου γωνία. Άπλετο φως φωτίζει το «δρόμο. Άστεγοι, τοξικομανείς, νεόπτωχοι, με σπασμένη την ψυχή τους από την διάθλαση σαν καλάμι στο νερό, «ζωντανοί νεκροί» πεσμένοι στο πεζοδρόμιο, ένας μορφασμός του τίποτα, το «κενό» με το οποίο δεν μπορεί να συνομιλήσει ο πρωθυπουργός Κυρ. Μητσοτάκης...  λησμονώντας τον νυχτερινό του περίπατο στην Ομόνοια και τις προεκλογικές του υποσχέσεις έμπλεες θεατρικής συμπόνιας και ανθρωπιάς!

Τρέλα! Η κόλαση επί Γης! Όλος ο σημερινός πολιτισμός εδώ. Ένα κοκτέιλ από ηρωίνη, φτώχεια, αστεγία, ξερατά, σκατά κι απανθρωπιά. Ο άνθρωπος στον πλήρη εξεφτελισμό του...

Κι αναρωτιέμαι αν υπάρχει ορατή λύση. Αυτή που θα εξαλείψει αυτήν την κόλαση, κι όλες τις κολάσεις «Βερανζέρου και Καρόλου γωνία». Φοβάμαι ότι η απάντηση είναι ΟΧΙ.

Υπάρχουν, ίσως, παντού, ποικίλες εναλλακτικές λύσεις οι οποίες όμως είναι εκ των προτέρων ενσωματωμένες και ενταφιασμένες. Έχουμε μόνο την επικράτηση του λανθάνοντος, του γαλακτώδους, του θανατερού- υδαρότητα της ζωής, υδαρότητα των σημείων και των μηνυμάτων, ρευστότητα γυμνασμένων σωμάτων και αντικειμένων, μοτέλ για αυτόχειρες, orgy and cannibalism (όπως έλεγε ο Μποντριγιάρ).

Αλλά η μεγάλη εναλλακτική δεν είναι ορατή.

Μας κάνουν να πιστεύουμε ότι ζούμε σ’ έναν κόσμο της οριστικής αβεβαιότητας. Και μέσω της Permacrisis μας επιβάλλουν ότι μετά από μια κρίση υπάρχει το χειρότερο και όχι το καλύτερο.

Ότι η μοναδική εφαρμοσμένη πολιτική είναι να διατηρήσουμε το ante, το πριν!

Ότι η μόνη δυνατότητα μιας εναλλακτικής λύσης υφίσταται μόνο ως «μαγική εξαίρεση», δηλαδή ως μια τυχαία χρεοκοπία της εμπορευματικής λογικής, ένα αλληλοφάγωμα των κανιβάλων. Κι αυτό ως κάτι "μαγικό", μόνο στη σφαίρα της φαντασίας και του ανέφικτου.

 Κι έρχεται ο Βασίλης, ο δολοφονημένος ποιητής του ενός στίχου για να μας πει πως «Κι αν δεν νικήσουμε ποτέ θα πολεμάμε πάντα». Ότι υπάρχει και μία άλλη δυνατότητα: να προσπαθήσουμε να ξαναβρούμε μία λογική αντιπαραθέτοντας ένα ισοδύναμο που θα είναι κάτι εντελώς ιδιαίτερο και το οποίο δεν θα μεταλλαχθεί σε εμπορευματική αξία, αλλά θα μπορεί να ανταλλαγεί υπό τον τύπο της πολιτικής μεταβίβασης (αξία χρήσης) από τον έναν στον άλλον, από τη μία ύπαρξη στην άλλη,  μέσω της εκτροπής της καπιταλιστικής ταυτότητας, ως πραγματική σμίξη με τον Άλλο μας εαυτό που βολοδέρνει στους δρόμους, μέσω της αλληλεγγύης και της συντροφικότητας, μέσα από τον αγώνα που επανασυστήνει την τσακισμένη ψυχή μας …

«Κι αν δεν νικήσουμε ποτέ θα πολεμάμε πάντα». 

*Και η πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου στο κέντρο της Αθήνας. Αλλά η "κόλαση" παρέμεινε ίδια και χειρότερη...

**Η φωτογραφία είναι αρχείου