«Χωρίς συμφωνία, οι όμηροι θα πεθάνουν όλοι» γράφει η ισραηλινή εφημερίδα «Ha'Aretz» η οποία κρίνει ως υπεύθυνο για τον θάνατο των έξι Ισραηλινών ομήρων τον Μπέντζαμιν Νετανιάχου. Υπεύθυνος γιατί δεν αποδέχτηκε το αίτημα της Χαμάς να εγκαταλείψει τον διάδρομο της Φιλαδέλφειας (Ράφα).
Η εφημερίδα σημειώνει στο κύριο άρθρο της:
«Το πρωί της Κυριακής [1η Σεπτεμβρίου ], ο στρατός ανακοίνωσε ότι έβγαλε τα πτώματα έξι ομήρων (Almog Sarusi, Alex Lobanov, Carmel Gat, Eden Yerushalmi, Ori Danino και Hersh Goldberg-Polin) από μια σήραγγα στη Ράφα. Απήχθησαν ζωντανοί και μεταφέρθηκαν στη Γάζα, είχαν επιζήσει από την κόλαση της αιχμαλωσίας τους για περισσότερους από δέκα μήνες προτού πυροβοληθούν πριν από λίγες ημέρες.
Εάν οι διαπραγματεύσεις των τελευταίων μηνών για την απελευθέρωση των ομήρων ήταν επιτυχείς, τρεις από αυτούς, οι Hersh Goldberg-Polin, Eden Yerushalmi και Carmel Gat, θα έπρεπε να είχαν απελευθερωθεί κατά τη διάρκεια της πρώτης λεγόμενης «ανθρωπιστικής» φάσης. Που σημαίνει ότι θα έπρεπε να είχαν γυρίσει στο σπίτι ζωντανοί. Αλλά η κυβέρνηση του Μπέντζαμιν Νετανιάχου προτίμησε να κρατήσει στρατιώτες στο διάδρομο της Φιλαδέλφειας, κατά μήκος των συνόρων μεταξύ Αιγύπτου και Λωρίδας της Γάζας, [ενώ η Χαμάς απαιτεί την απόσυρσή τους] παρά να σώσει τους ομήρους...
Οι τρομοκράτες της Χαμάς ήταν αυτοί που πάτησαν τη σκανδάλη, αλλά ο Νετανιάχου ήταν αυτός που σφράγισε τη μοίρα τους. Ο πρωθυπουργός αρέσκεται να θεωρεί τον εαυτό του ως κύριο Ασφάλεια, αλλά θα μείνει στην ιστορία ως ο κύριος θάνατος και ο κύριος εγκατάλειψη, γραμμένο με το αίμα των ομήρων. Μετά από πολλούς μήνες αμέλειας και καθυστέρησης, αφού τορπιλίστηκε η μια συμφωνία μετά την άλλη, το υπουργικό συμβούλιο ασφαλείας ψήφισε την Πέμπτη το βράδυ για να βάλει ταφόπλακα στην όποια ελπίδα των ομήρων να επιστρέψουν ζωντανοί στην πατρίδα τους, ψηφίζοντας ένα ψήφισμα που δηλώνει ότι το Ισραήλ δεν θα εγκαταλείψει τον διάδρομο της Φιλαδέλφειας (σ.σ. Ράφα) .
Ο υπουργός Άμυνας Yoav Gallant –ο οποίος αποδείχθηκε για άλλη μια φορά ότι είναι ο μόνος άνθρωπος σε ένα γραφείο ασφαλείας όπου δεν υπάρχουν άνδρες– προειδοποίησε ότι αυτή η απόφαση σήμαινε θάψιμο της συμφωνίας και καταδίκη των ομήρων που ήταν ακόμη ζωντανοί σε θάνατο, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Ούτε συγκινήθηκε κανείς από τα επιχειρήματα του Αρχηγού του Επιτελείου Αμυντικών Δυνάμεων του Ισραήλ, Χερζλ Χαλέβι, ότι ο στρατός θα μπορούσε να ξανακαταλάβει τον διάδρομο εάν χρειαζόταν. Δεν είχε καμία διαφορά για τον Νετανιάχου, ο οποίος δεν κινείται με βάση τους λόγους ασφαλείας, και σίγουρα όχι από ανθρωπιστικούς λόγους.
Ο Νετανιάχου είναι ο κύριος ένοχος στην απόφαση να εγκαταλείψει τους ομήρους για να πεθάνουν, μαζί με όλους τους άλλους στην κυβέρνησή του. Αλλά ούτε η κοινή γνώμη μπορεί να ισχυριστεί ότι έχει καθαρά χέρια. Για μήνες έμεινε σε μεγάλο βαθμό σπίτι και άφησε τις οικογένειες των ομήρων μόνες στη μάχη για τη ζωή των αγαπημένων τους.
Αυτό συνέβη εν μέρει λόγω της πολιτικής του διαίρει και βασίλευε του Νετανιάχου που χρησιμοποίησε ακόμη και με τους ομήρους και τις οικογένειές τους, χωρίς σταγόνα ντροπής…. Ο Νετανιάχου δημιούργησε ένα ψευδο-δίλημμα που ήταν είτε οι όμηροι είτε η χώρα. Και αυτό λειτούργησε. Οι φοβισμένες μάζες έμειναν σπίτι.
Αυτό το κακό ψέμα οδήγησε επίσης σε κύματα εχθρότητας προς τις οικογένειες των ομήρων…
Όταν η κοινή γνώμη θέλησε να εμποδίσει τη δικαστική μεταρρύθμιση, τα κατάφερε. Όταν το κοινό θέλησε να εμποδίσει την απόλυση του υπουργού Άμυνας, τα κατάφερε. Και αυτή τη φορά, αν το κοινό ήθελε μια συμφωνία, θα υπήρχε συμφωνία.
Για το λόγο αυτό, ο πληθυσμός πρέπει πλέον να βγει μαζικά στους δρόμους. Πρέπει να ανταποκριθεί άμεσα στις εκκλήσεις των οικογενειών των ομήρων και να ταρακουνήσει τη χώρα. Ο χρόνος τελειώνει. Αν δεν υπάρξει συμφωνία τώρα, θα πεθάνουν όλοι. Εάν το κοινό θέλει να τους φέρει ζωντανούς στο σπίτι, πρέπει να διαδηλώνει – σήμερα και κάθε μέρα, μέχρι να επιστρέψουν. Όποιος δεν βγει στο δρόμο θα είναι συνένοχος στο έγκλημα της εγκατάλειψής τους μέχρι θανάτου.» καταλήγει το κύριο άρθρο της «Ha'Aretz».
