Η Δικαιοσύνη είναι «θεσμός παραγωγής της αδικίας»

Είναι κοινή πεποίθηση ότι η Δικαιοσύνη ούτε ανεξάρτητη είναι ούτε δίκαιη. Ποτέ δεν ήταν. Θυμάμαι τον Θανάση Παπακωνσταντίνου τον Ιούλιο του 2022 στο Κατράκειο να λέει: «η δικαιοσύνη είναι ταξική και τοξική». "…βλέπουμε συστημικούς τύπους σαν τον Λιγνάδη, σαν τον τύπο τον άλλον που σκότωσε τον Ζακ, σαν τον Κορκονέα, να πέφτουν στα πούπουλα κατά κάποιον τρόπο και βλέπουμε και αντισυστημικούς φτωχοδιάβολους σαν τον Μιχαηλίδη, σαν τον Καλαϊτζή και ακόμα άλλους, μετανάστες, πρόσφυγες... να υφίστανται την κρατική καταστολή....".

Θυμίζουμε ότι ο βιαστής και στέλεχος της ΝΔ Μίχος καταδικάστηκε με την ψήφο των ενόρκων και όχι των δικαστών. Θυμίζουμε την υπόθεση των υποκλοπών που ενταφιάστηκε. Την υπόθεση Ζίμενς που ο Χριστοφοράκος διέφυγε σαν κύριος. Την Νοβάρτις όπου κανείς δεν δικάστηκε ως εάν να μην υπήρξε σκάνδαλο. Και τώρα το έγκλημα των Τεμπών.

Και για όσους νομίζουν ότι αυτά τα λέμε τώρα, παραθέτω το κείμενο του 2017 (25.7) στο artinews.gr

με τίτλο: «Η δικαιοσύνη ως «θεσμός παραγωγής της αδικίας»». Έτσι αποκαλούσε τον θεσμό ο νομπελίστας Ελίας Κανέτι.

«Ο Κανέτι, λοιπόν, έφερνε ως παράδειγμα τον εμπρησμό του δικαστικού μεγάρου της Βιέννης(15-7-1927) μετά από την αθώωση αστυνομικών που είχαν σκοτώσει εργάτες σε μία διαδήλωση στη Βιέννη. […]

Παρ’ ημίν, δεν λησμονούμε το περίφημο παραδικαστικό που ήταν μία μικρής έκτασης εμπλοκή των πολιτικών σχηματισμών και της εκτελεστικής εξουσίας με τη δικαστική... Η εξέλιξη αυτή οδήγησε τη δικαστική εξουσία στην απώλεια της συμβολικής της «ουδετερότητας», η οποία έχει επενδυθεί σε βάθος χρόνου με μία σειρά συμβολισμών και τελετουργιών. Για να το αντιληφθούμε αυτό μπορούμε να ανατρέξουμε στον Πασκάλ. Σύμφωνα με τον τελευταίο όταν ο Θεός εγκαταλείπει το προσκήνιο, τη θέση του καταλαμβάνουν οι άνθρωποι, η φαντασία και το τέχνασμα. Οι άνθρωποι περιβάλλονται το θείο: «Οι δικαστές κατάλαβαν καλά αυτό το μυστήριο. Οι κόκκινες τήβεννοί τους, οι γούνες τους, (...) Τα ανάκτορα όπου δικάζουν, οι κρίνοι, (σ.σ. επίσης η εικόνα του Ιησού και το Ευαγγέλιο) όλο αυτό το επιβλητικό σκηνικό είναι άκρως απαραίτητο» σημειώνει ο Πασκάλ, του οποίου «Οι Σκέψεις» θα λειτουργήσουν απομυθοποιητικά για τη δήθεν δικαιοσύνη των δικαστών... η αδικία έχασε τη φυσική ή τη θεία νομιμοποίησή της, έγινε αναβάσταχτη, δημιουργώντας το αίσθημα της οργής και τις συνθήκες της εξέγερσης.»

Τα παραπάνω το 2017. Τον Μάρτιο του 2024 μεταφέραμε τους φόβους της Μαρίας Καρυστιανού η οποία έλεγε: «Σίγουρα υπάρχουν καλοί δικαστές. Το πρόβλημα είναι αν η κεφαλή της δικαιοσύνης που διορίζεται από την κυβέρνηση μπορεί να ελέγξει την κυβέρνηση. Δεν της έχω καμία εμπιστοσύνη γι’ αυτό στράφηκα στην Ευρώπη».

Ναι, λοιπόν, όταν οι κυβερνήσεις διορίζουν την «κεφαλή» της Δικαιοσύνης, πώς η δικαστική εξουσία να είναι ανεξάρτητη; Γι’ αυτό η Νομική Σχολή του ΑΠΘ πρότεινε εδώ και καιρό:

«Ο τρόπος επιλογής των ανώτατων δικαστικών λειτουργών από την Κυβέρνηση θα πρέπει να τροποποιηθεί, με κοινό νόμο, στο πλαίσιο της εξουσιοδότησης που παρέχει το άρθρο 90 παρ. 5 Συντ…»

Επίσης, να μη γίνονται παρεμβάσεις όπως αυτή του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στην υπόθεση των Τεμπών ούτε να γίνονται «Νομοθετικές παρεμβάσεις με φωτογραφικές διατάξεις, ενόσω είναι εκκρεμής μια υπόθεση στη Δικαιοσύνη – κυρίως μάλιστα σε τελευταίο βαθμό – (καθώς) συνιστούν κατά την πάγια νομολογία του ΕΔΔΑ παραβίαση της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης. Το ίδιο συμβαίνει όταν η εκτελεστική εξουσία αρνείται να εφαρμόσει στην πράξη τις δικαστικές αποφάσεις…

(Τέλος, αν και ουκ έστιν τέλος το ΑΠΘ προτείνει) Το δικαίωμα που παρέχει το άρθρο 90 παρ. 3 Συντ. στον Υπουργό Δικαιοσύνης να παραπέμπει μια υπηρεσιακή υπόθεση δικαστή στην Ολομέλεια του οικείου Ανώτατου Δικαστηρίου όταν διαφωνεί με την κρίση του Συμβουλίου προσβάλλει την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης και δεν μπορεί να δικαιολογηθεί…»

Όλες οι παραπάνω παθογένειες είναι διαχρονικές και καταδεικνύουν την μη ανεξαρτησία της ελληνικής Δικαιοσύνης αλλά και την εργαλειοποίησή της από τις κυβερνήσεις, με αποκορύφωμα τον χειρισμό του εγκλήματος των Τεμπών που προκαλεί την έκρηξη της οργής των συγγενών των θυμάτων και ολόκληρου του ελληνικού λαού…