Η Δημοκρατία πάει περίπατο. Στην Κόλαση

Αν το πράγμα δεν είναι ακραία επικίνδυνο για τη Δημοκρατία, θα ήταν απλώς η θλιβερή κατάντια και ο ξεπεσμός από τον θεσμικό του ρόλο, του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, καθώς και του αρχηγού της Κυριάκου Μητσοτάκη. Ο οποίος κάθε μέρα αποδεικνύεται ολοένα και πιο απαράσκευος ολοένα και ολιγότερος στη χρήση εντολής που του ανέθεσε αυτό το πολίτευμα στο οποίο επιτίθεται καθημερινά με διαρκώς μεγαλύτερη εξωθεσμική βαναυσότητα. Γιατί αυτό που εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μας από την αχαλίνωτη ταξική μεροληψία της ΝΔ και των κολαούζων της, ΠΑΣΟΚ και «Ποτάμι», υπέρ της ανομίας των καναλαρχών, υπέρ της ασυδοσίας ενός συστήματος που έχει εθιστεί στην ατιμώρητη κλοπή των δημόσιων αγαθών (όλων των δημόσιων αγαθών), και στον πολύπλοκο τιμωριτισμό όσων την αντιστρατεύονται, όλη αυτή η χυδαιότητα ξεπερνά διαρκώς ταχύτερα τον εαυτό της. Και πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε: η ταξική (τους) προπέτεια που κάνει χαρτοπόλεμο το Σύνταγμα, που επιδιώκει να ποδηγετήσει την Δικαστική εξουσία, και να συνεχίσει την άκρα ταπείνωση της εκτελεστικής εξουσίας, που ασύστολα διαστρέφει θεμελιώδεις έννοιες της κοινής πολιτικής συνεννόησης, που μπλοκάρει θεσμούς όπως το ΕΣΡ (Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης) αποθεώνοντας την στρεψοδικία, δημιουργεί ένα επικίνδυνο πολιτικό περιβάλλον Συνταγματικής (τουλάχιστον…) εκτροπής.

Πρόκειται για διαδικασία έκκεντρη προς το Πολίτευμα και τους θεσμούς του, μια απειλητική παραδημοκρατία η οποία είναι εμφανέστατη μέσα στους αλαλαγμούς και τις εξωφρενικές κατασκευές μιας επιθετικότητας που υπάρχει για να διασαλεύει και όχι να συνεγείρει τα καταστατικά δεδομένα της Δημοκρατίας. Έτσι, για να συνεχιστεί ο πρωτόγονος καπιταλισμός στην Ελλάδα. Αυτό το αίσχος της πρωτογενούς συσσώρευσης κεφαλαίου (όχι ότι οι άλλες συσσωρεύσεις δεν είναι αίσχος) στον τόπο μας, που είναι το πλιάτσικο. Ένα βλαχομπαρόκ πλιάτσικο που μεταφέρει συνθήκες πλουτισμού των αρχών του 20^ου αιώνα, σε σύγχρονα χαρτοφυλάκια χρηματοπιστωτικών παραδείσων. 

Ας μην το ξεχνάμε, γιατί αυτό που συμβαίνει τούτες τις μέρες μπροστά στα μάτια μας δεν είναι μια βίαιη, έστω, πολιτική αντιπαράθεση της ΝΔ (και της πνευστιώσας συνοδοιπορίας των πολιτικών πυγμαίων), με την κυβέρνηση. Είναι ένας ταξικός πολιτικός, οικονομικός και επικοινωνιακός συμμοριτισμός, απολύτως καταφρονητικός προς τις ίδιες τις αξίες τις οποίες υποτίθεται ότι σέβεται η ΝΔ και γι’ αυτό τις πρεσβεύει. Αποδεικνύεται λοιπόν ότι το ολιγαρχικό ασύμπτωτο με την πραγματικότητα που λυμαίνεται την Ελλάδα, δεν αναγνωρίζει ούτε θεσμούς, ούτε Σύνταγμα, ούτε νομιμότητα. Και δείχνει τα αφρισμένα δόντια του. Και δυστυχώς σ’ αυτήν την κατάσταση (το «δυστυχώς» καθ’ υπερβολή) συμμετέχει και η Εκκλησία της Ελλάδας, φορτίζοντας ακόμα περισσότερο το ιδεολογημένο φαντασιακό του συμμοριτισμού, με τον τρόπο που μόνο αυτή γνωρίζει: με μια λεπτουργημένη καμαρίλα, κατακτημένη από αιώνες άσκησης στην – εκτός κοινωνίας και πάνω από την κοινωνία – εξουσίας.

Αυτή η, πάνω από την κοινωνία, εξωθεσμική εξουσία πάει να επιβληθεί. Ας αντιληφθεί επιτέλους τον κίνδυνο η Κυβέρνηση. Κι ας μην συμπεριφέρεται ψυχολογικά – υποχωρώντας «ανεπαισθήτως»- ως ελλάσων αντιπολίτευση του εαυτού της, απέναντι στις χυδαιότητες και την γενικευμένη τερατουργία εναντίον της. Αυτό είναι απολύτως επικίνδυνο. Όχι μόνο για την ίδια (στο κάτω κάτω κακό του κεφαλιού της), αλλά κυρίως για το πολίτευμα που λέγεται Δημοκρατία. Βεβαίως η χυδαιότητα δεν πρέπει να αφήνει αδιάφορη, ούτε τη Νομοθετική, ούτε τη Δικαστική εξουσία.

Κυρίως όμως η Κυβέρνηση είναι εκείνη η οποία πρέπει να αντιληφθεί ότι το να αφήνεται αυτό το Πολίτευμα έρμαιο και απροστάτευτο στις ορέξεις των πολιτικών, οικονομικών και εξωθεσμικών πορτοφολάδων, δεν ανήκει στις προνομίες της.

Και να πράξει αναλόγως. Με τις πόρτες ανοιχτές στην κοινωνία. Γιατί με τις πόρτες κλειστές, οι ταξικές μεροληψίες ομογενοποιούνται. Και στις τρεις εξουσίες. Και τότε η Δημοκρατία πάει περίπατο. Στην Κόλαση. Αλλά όχι για όλους…