Η Γάζα-Γκουέρνικα και η υποκρισία των Δυτικών

Ένας πολίτης στο Βερολίνο συλλαμβάνεται γιατί σείει την Παλαιστινιακή σημαία. Δεκάδες παλαιστινιακές σημαίες κυματίζουν στις εξέδρες του γηπέδου της Σέλτικ παρά την απαγόρευση της ΟΥΕΦΑ! Απαγόρευσαν τη σημαία ενός κράτους αναγνωρισμένου από τον ΟΗΕ! Μολοντούτο, σημαίες της Παλαιστίνης κυματίζουν στις διαδηλώσεις από το Λονδίνο ως το Χάρβαρντ, το Μαρόκο, την Ιορδανία, το Μπαχρέιν, την Ελευσίνα.

«Είμαστε μάρτυρες σήμερα σ’ ένα πραγματικό χάσμα μεταξύ του δυτικού κόσμου και αυτού που ορισμένοι αποκαλούν παγκόσμιο Νότο», γράφει η Amine Ater, η αρχισυντάκτρια του μαροκινικού περιοδικού TelQuel, το οποίο αφιέρωσε την πρώτη του σελίδα σε «αυτό το ανοιχτό χάσμα» που κάποιοι αποκαλούν «νέα σύγκρουση πολιτισμών».

Η αντίθεση όμως αυτή δεν εκδηλώνεται μόνο μεταξύ Δύσης και Παγκόσμιου Νότου αλλά και στο εσωτερικό της Δύσης. Γιατί η Δύση δεν είναι μόνο ο Μπάιντεν, ο Σουνακ και ο Μακρόν, αλλά και οι εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες που διαδηλώνουν, τα εκατομμύρια που είναι υπέρ της Παλαιστίνης. Επίσης, το Ισραήλ δεν είναι μόνο ο Νετανιάχου και οι ακροδεξιοί σύμμαχοί του, είναι και η 85χρονη ακτιβίστρια της ειρήνης, η Ισραηλινή Yocheved Lifshitz, που χαιρετάει τον «εχθρό» της με τη λέξη Shalom, ειρήνη. Είναι οι χιλιάδες αντισιωνιστές Εβραίοι που διαδηλώνουν στις ΗΠΑ κατά του πολέμου και εναντίον του Νετανιάχου. Ας μην γενικεύουμε, λοιπόν.  

Ναι, όταν λέμε ότι η Δύση συγκινείται από τη μοίρα των Ισραηλινών θυμάτων της Χαμάς και αρνείται να δει τα δεινά του παλαιστινιακού λαού, αναφερόμαστε πρωτίστως στις κυβερνήσεις της Δύσης και όχι στους λαούς της. Ναι, ο Μπάιντεν και οι λοιποί αντιμετωπίζουν το Ισραήλ και την Παλαιστίνη με δύο μέτρα και δύο σταθμά, κάτι που προκαλεί οργή στον αραβικό κόσμο, δημιουργώντας μεγάλα ρεύματα που απειλούν τη σταθερότητα των ίδιων των αραβικών καθεστώτων…» τα οποία διάκεινται φιλικά προς τη Δύση.

Κάποιοι μάλιστα θεωρούν ότι ο θυμός εκτείνεται πολύ πέρα ​​από τον αραβικό κόσμο, προκαλώντας βαθύτατες διαιρέσεις. Στις Ηνωμένες Πολιτείες αυξάνονται οι διαδηλώσεις υπέρ της Παλαιστίνης αλλά και υπέρ του Ισραήλ. Τα πανεπιστήμια είναι σήμερα ο χώρος ιδιαίτερα έντονων αντιπαραθέσεων. Οι New York Times γράφουν για «μία από τις πιο διχαστικές συζητήσεις στα πανεπιστήμια εδώ και δεκαετίες». Στο Σικάγο, ένα 6χρονο παιδί μουσουλμάνων δολοφονήθηκε. Ο Μακρόν φοβάται εισαγωγή της σύγκρουσης στη Γαλλία που διαθέτει την μεγαλύτερη Εβραϊκή κοινότητα στην Ευρώπη αλλά και μια πολύ μεγάλη Μουσουλμανική κοινότητα. 

 Ο Yaroslav Trofimov γράφει ότι ο πόλεμος μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς «είναι ένα όφελος για τους μεγάλους γεωπολιτικούς αντιπάλους της Αμερικής», με επικεφαλής τη Ρωσία. «Το Κρεμλίνο είναι στην ευχάριστη θέση να καταγγείλει αυτό που φαίνεται ως υποκρισία των δυτικών κυβερνήσεων, οι οποίες έχουν καταδικάσει ξεκάθαρα τις σφαγές αμάχων που διαπράχθηκαν από Ρώσους στην Ουκρανία, αλλά δεν επικρίνουν καθόλου τις ισραηλινές ενέργειες στη Γάζα».

Η διατύπωση για το "ποιος ωφελείται;" δημιουργεί τις συνθήκες μιας πονηρής λογοκρισίας. Γι' αυτό το θέμα δεν είναι ποιος ωφελείται, αλλά το γεγονός ότι η Γάζα έχει γίνει μια σύγχρονη Γκουέρνικα, όπου αθώοι άνθρωποι σφαγιάζονται εν ψυχρώ.

Και ότι, ναι, πρόκειται για το άκρον άωτον της υποκρισίας των δυτικών ελίτ…