Η Αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη είναι η απάντηση
[ Γιώργος X. Παπασωτηρίου / Κόσμος / 14.06.25 ]Οι βομβαρδισμοί του Ιράν από το Ισραήλ οδήγησε στην αναβολή της διάσκεψης του ΟΗΕ «για μια λύση δύο κρατών» (Ισραήλ και Παλαιστίνης). Επίσης έστρεψαν τα φώτα από τον λιμό, τη Γενοκτονία και τις μεγάλες κινητοποιήσεις για τη Γάζα προς τη σύγκρουση μεταξύ Ισραήλ και Ιράν.
Σε επίπεδο προπαγάνδας το Ισραήλ επιχειρεί να αποπροσανατολίσει την παγκόσμια κοινή γνώμη από το διαρκές έγκλημα εναντίον του Παλαιστινιακού λαού και να «βαλκανιοποιήσει» τις συνειδήσεις κατευθύνοντάς τες άλλοτε στο πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν (αυτό είναι το βασικό επιχείρημα του Νετανιάχου για την «υπαρξιακή απειλή» και την αυτοάμυνα του Ισραήλ), άλλοτε στον αυταρχικό χαρακτήρα του θεοκρατικού καθεστώτος του Ιράν και άλλοτε στα αυταρχικά πολιτιστικά του χαρακτηριστικά όπως συμβαίνει με την ανελεύθερη θέση των γυναικών.
Στην πραγματικότητα η επίθεση στο Ιράν ανάγεται από τους αναλυτές στην εμμονή* του Ισραηλινού πρωθυπουργού Μπ. Νετανιάχου, ότι η «υπαρξιακή απειλή» που ελλοχεύει πάνω από το Ισραήλ δεν είναι ούτε παλαιστινιακή ούτε αραβική αλλά προέρχεται από το Ιράν και το πυρηνικό του πρόγραμμα. Αυτή η εμμονή, την οποία έχει προβάλλει από τότε που πρωτοεμφανίστηκε στην πολιτική σκηνή, έχει τις ρίζες της στις ακροδεξιές ιδεολογικές του πεποιθήσεις, τις στρατηγικές του αναλύσεις, την προσωπική του ιστορία και, όπως πάντα, στους πολιτικούς του ελιγμούς. Μάλιστα ένας από τους πολιτικούς του αντιπάλους, ο πρώην αρχηγός του γενικού επιτελείου Σαούλ Μοφάζ, δήλωσε, το 2012, ότι ο Νετανιάχου καθοδηγούνταν από «μια μεσσιανική πεποίθηση να βομβαρδίσει το Ιράν».
Η μανιχαϊστική κοσμοθεωρία του Νετανιάχου χαρακτηρίζεται από τη «σύγκρουση πολιτισμών» μεταξύ των λεγόμενων «βαρβαρικών» ριζοσπαστικών ισλαμιστικών καθεστώτων και του «ιουδαιοχριστιανικού πολιτισμού», με το Ισραήλ ως αιχμή του δόρατος. Δεν είναι τυχαία η ρητορική των Ισραηλινών αξιωματούχων εναντίον των Παλαιστινίων («ανθρώπινα ζώα» τους χαρακτηρίζουν).
Η ιδεολογία αυτή που νομιμοποιεί την επιθετικότητα του ακροδεξιού Νετανιάχου βρίσκει ανταπόκριση και στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. «ΙΣΟΠΕΔΩΣΕ ΤΟΝ ΤΟΠΟ», έλεγε ο Ρεπουμπλικανός γερουσιαστής των ΗΠΑ Lindsey Graham στο Fox News: «Είμαστε σε έναν θρησκευτικό πόλεμο. Είμαι με το Ισραήλ. Κάντε ό,τι στο διάολο πρέπει να κάνετε για να υπερασπιστείτε τον εαυτό σας. Ισοπεδώστε το μέρος.».
Ο ιδεολογικός φανατισμός της ακροδεξιάς στο Ισραήλ, στις ΗΠΑ αλλά και στην Ευρώπη ενισχύει τον μουσουλμανικό φανατισμό. Οι βόμβες του Νετανιάχου στο Ιράν ενισχύουν το καθεστώς των μουλάδων και δεν το αποδυναμώνουν όπως ισχυρίζονται κάποιοι. Πολλοί μιλούν για τον θρησκευτικό φανατισμό των μουσουλμάνων της Χαμάς, παραγνωρίζοντας τον αντίστοιχο θρησκευτικό φανατισμό που υπάρχει στον πολιτικό συνασπισμό που κυβερνά το Ισραήλ και πιο συγκεκριμένα στην κυβέρνηση του Μπένζαμιν Νετανιάχου στην οποία συμμετέχουν τα κόμματα του Θρησκευτικού Σιωνισμού (Hatzionout Hadatit), του Bezalel Smotrich, και η Jewish Force (Otzma Yehoudit), του Itamar Ben Gvir. Τα κόμματα αυτά είναι εκφραστές μιας ακραίας θρησκευτικής εθνικιστικής ιδεολογίας.
Ο ιδεολογικός μέντορας της θρησκευτικής ισραηλινής ακροδεξιάς είναι ο Ισραηλινοαμερικανός Yoram Hazony. Το βιβλίο του Χαζόνι, ‘Η Αρετή του Εθνικισμού’, ακολουθεί το «δόγμα Τραμπ» στην εξωτερική πολιτική και έγινε μπεστ σέλερ καθώς έγινε σημείο αναφοράς για τους υπερεθνικιστές σε ολόκληρο τον κόσμο (μεταφράστηκε σε είκοσι γλώσσες). Στη Βουδαπέστη, μάλιστα, ο Όρμπαν το αναφέρει τακτικά.
Ο Χαζόνι συμμετείχε στην έκδοση του A Place Among the Nations, του προγράμματος του Νετανιάχου. Ένα παράδειγμα της επιρροής του Χαζόνι σε αυτό το έργο είναι το απόσπασμα όπου ο Νετανιάχου αναφέρει ότι «η ισραηλινή αριστερά πάσχει από μια χρόνια ασθένεια που έχει επηρεάσει τον εβραϊκό λαό εδώ και έναν αιώνα: τον μαρξισμό που διαπέρασε τα αριστερά, τα ακροαριστερά και τα κομμουνιστικά εβραϊκά κινήματα στην Ανατολική Ευρώπη» .
Ο κατάλογος των εχθρών του Ισραήλ σύμφωνα με τον Χαζόνι είναι μακρύς. Ανάμεσά τους είναι οι μεγάλοι Ισραηλινοί συγγραφείς Amos Oz, που θεωρεί τον εθνικισμό κατάρα της ανθρωπότητας, ο AB Yehoshua και ο Ντέιβιντ Γκρόσμαν.
Λόγω των δεσμών του με τους Ρεπουμπλικάνους και την εβραϊκή δεξιά στις ΗΠΑ, ο Χαζόνι αποτελεί κεντρικό στέλεχος του θρησκευτικού σιωνιστικού ιδεολογικού οικοσυστήματος που έχει αναδυθεί με τα χρόνια, και το οποίο αποτελείται από μεσσιανιστές ραβίνους και από υπερεθνικιστικές οργανώσεις.
Το Ταμείο Tikvah, που δημιουργήθηκε το 1998, χρηματοδοτεί τις περισσότερες από τις οργανώσεις αυτές (με κεφάλαια κυρίως από πλούσιους Αμερικανούς χορηγούς). Το Kohelet Policy Forum, το οποίο ιδρύθηκε το 2012, είναι η θρησκευτική σιωνιστική «δεξαμενή σκέψης» που, σύμφωνα με την εφημερίδα Haaretz, διοικεί διακριτικά την Κνεσέτ.
Απέναντι σ’ αυτόν τον φανατισμό αναπτύσσεται ο ισλαμικός φανατισμός.
Κι όταν συγκρούονται τα «απόλυτα» προκύπτουν τραγωδίες…
Υπάρχει, άραγε, τρόπος αντιμετώπισης του φανατισμού; Σύμφωνα με τον Κλαούζεβιτς, όπως τον παραθέτει ο Π. Κονδύλης στη «Θεωρία του Πολέμου», «μέσα στον πολιτισμό υπάρχει ένα πρακτικά επαρκές ισοζύγιο των αντίρροπων τάσεων του ανθρώπου, έτσι ώστε να διατηρείται η ειρήνη, αλλά και αρκετή ένταση, έτσι ώστε ένας πόλεμος δεν αποκλείεται, αλλά μάλλον προετοιμάζεται». Συνεπώς, ο πόλεμος ή η ειρήνη είναι το αποτέλεσμα του συσχετισμού αυτών των αντίρροπων δυνάμεων αλλά και της δημιουργίας «μίσους» μέσω της χειραγώγησης των μίντια και της ανάλογης ρητορικής των διαμορφωτών της κοινής γνώμης.
Γι’ αυτό το λόγο είναι αναγκαίο ένα ισχυρό κίνημα αλληλεγγύης προς τους Παλαιστίνιους, καθώς και η συνεχής απάντηση στην ακροδεξιά προπαγάνδα του μίσους, η αποκάλυψη των ψευδών και η καλλιέργεια της κουλτούρας της ειρήνης.
Το μεγάλο πρόβλημα του Νετανιάχου και του Τραμπ σήμερα δεν είναι οι δυτικές ελίτ που είναι μαζί τους (ακόμα και οι αραβικές) αλλά οι λαοί που ξεσηκώθηκαν ενάντια στην Γενοκτονία στην Γάζα.
Γι’ αυτό η ενίσχυση του κινήματος αλληλεγγύης υπέρ της Παλαιστίνης και υπέρ της ειρήνης είναι η μόνη δυνατή συνεισφορά εκ μέρους μας ως δημοκρατικών πολιτών…
