Η έκκληση ενός παιδιού

Αν τα δάκρυα ήταν θάλασσα, θα θρηνούσαμε ναυάγια. Έστω κι έτσι. Τώρα που νυχτώνει περισυλλέξτε με σεβασμό τα δάκρυα. Ένα ένα σας παρακαλώ. Άταφα μην τα αφήσετε -βορά για τα θηρία- και βρικολακιάσουν. Τα δάκρυα κύματα είναι που φουσκώνουν. Χέρια που απελπισμένα σκαρφαλώνουν στα δικά σας χέρια και σας πνίγουν. Καύτρες από τσιγάρα που καίγονται στο δέρμα σας. Αδέσποτα που ξεσκίζουν τις σάρκες σας. Σε μποτίλιες σφραγίστε τα. Μετάληψη για τους αμαρτωλούς.

[photo: Bruce Gilden, Nathan, Iowa State Fair, 2017 ]