Κοιτάζω το βίντεο. Ένας άντρας τρέχει και μπαίνει στο πλοίο. Οι μηχανές του Blue Horizon έχουν ήδη τεθεί σε λειτουργία. Το πλήρωμα σπρώχνει τον άντρα. Ο καταπέλτης αρχίζει να ανεβαίνει. Ο άνθρωπος προσπαθεί να κρατηθεί. Πέφτει στο νερό. Τα απόνερα των μηχανών του πλοίου τον καταπίνουν. Το πλήρωμα (ένας με λευκό πουκάμισο) επιστρέφει στο εσωτερικό του πλοίου σαν να μη συνέβη τίποτα. Το πλοίο φεύγει. Μετά από λίγη ώρα το άψυχο σώμα του ανθρώπου επιπλέει στη θάλασσα. Ένας άνθρωπος νεκρός. Για το τίποτα. Για 36 ευρώ.
Ένας επιβάτες λέει: «…κοιτάς ψυχρά έναν άνθρωπο στη θάλασσα και την ώρα που τον παίρνει η δίνη και τον τραβάει μέσα γυρνάς και λες φεύγουμε χωρίς να κάνεις μια προσπάθεια. Να του πετάξεις ένα σωσίβιο. Να πεις: σταμάτα το πλοίο, έπεσε άνθρωπος, πνίγεται να τον σώσουμε. Τίποτα σαν να μη συμβαίνει τίποτα, ξεκίνησε το πλοίο, έφυγε.».
Σειρά έχει το ψέμα και η συγκάλυψη. «Ένας άντρας έπεσε στη θάλασσα καθώς προσπάθησε να πηδήξει στον καταπέλτη του πλοίου που απέπλεε»! Αυτή ήταν η αρχική είδηση και αυτή «δημοσιεύθηκε» παντού, χωρίς κανείς να τη διασταυρώσει!
Ακολουθούν τα τηλέφωνα και τα βίντεο των επιβατών που δημοσιεύονται στα κοινωνικά δίκτυα και καταρρίπτουν το ψέμα, δείχνοντας την αποτρόπαια, μια εν ψυχρώ δολοφονία.
Ένας 36χρονος άντρας είναι νεκρός. Ούτε όνομα ούτε τίποτα. Ούτε ακόμα εκείνη η ρατσιστική διάκριση που υπάρχει στις ανακοινώσεις της ΕΛ.ΑΣ. και του Λιμενικού: «Ημεδαπός, αλλοδαπός». Όμως ξέρουν την ηλικία. Κάποιοι υπαινίσσονται το ενδεχόμενο μιας νέας προσπάθειας συγκάλυψης πιθανού ρατσιστικού εγκλήματος. Αυτό μένει να αποδειχθεί (σ.σ. σύμφωνα με μία νέα πληροφορία ο 36χρονος είναι από την Κρήτη, βιοπαλαιστής και μέλος πολυμελούς οικογένειας. Το όνομά του Αντώνης Καρυώτης. Λέγεται μάλιστα ότι είχε εισιτήριο!).
Αλλά αυτό που μένει, είναι το κτήνος-δολοφόνος, το ανθρωποειδές που σκοτώνει με φρικτή απάθεια.
Κάποιοι αναζητούν τους εντολείς. Με ποιες εντολές, λένε, το πλήρωμα, αντί να αφήσει τον επιβάτη να επιβιβαστεί -με εισιτήριο ή μη- βάζοντας προτεραιότητα στην ανθρώπινη ζωή, σπρώχνει πολλές φορές τον άτυχο άνδρα στον καταπέλτη όπου βρίσκει φριχτό θάνατο. Αναρωτιούνται, πώς είναι δυνατόν το πλοίο να αναχωρεί ενώ ο άντρας πνίγεται με κανένα μέλος του πληρώματος να μην επιχειρεί να τον διασώσει ή έστω να ρίξει ένα σωσίβιο. Κι ακόμα, ποιος έδωσε την εντολή να αναχωρήσει το πλοίο της Blue Star Ferries σαν να μην τρέχει τίποτα ενώ το πλήρωμα είχε μόλις πνίξει έναν άνθρωπο στο λιμάνι του Πειραιά;
Ο ανταγωνισμός είναι αμείλικτος. Μεταξύ εταιρειών, αλλά και μεταξύ των εργαζόμενων. Γιατί και «οι κουλάκοι σκέφτονται σαν τα αφεντικά τους», όπως έλεγε ο Τολστόι.
Η βαριά απάθεια στη δολοφονία αποκαλείται ψυχιατρικά «Ριζικός ψυχωτικός αυτισμός». Ο ριζικός ψυχωτικός αυτισμός είναι καθολικό φαινόμενο της καπιταλιστικής κοινωνίας και του ακραίου, του άγριου ατομικισμού…
