Είμαστε μουσική...

Ο Έντουαρντ Σαΐντ συγκρίνοντας τον Κόνραντ με τον Νίτσε, «έβλεπε» στη γραφή του πρώτου –που θεωρούσε ότι δεν αρκούν οι λέξεις «για να πουν»- τον δεύτερο που έλεγε: «Έχουμε απελευθερωθεί από τον φόβο του λόγου, του φαντάσματος που στοίχειωσε τον δέκατο όγδοο αιώνα: τολμούμε και πάλι να είμαστε παράλογοι, παιδαριώδεις, λυρικοί –με μια λέξη: “είμαστε μουσικοί”».

Ναι, λοιπόν, παιδαριώδεις, λυρικοί, μουσικοί, συμπαντικοί.

Ίχνη είμαστε της μουσικής του σύμπαντος κόσμου.

 Έτσι ξεπερνιέται το παράλογο της ζωής,

που αύριο δεν είναι…