Εάν υπάρχει Θεός την βάψαμε;

 Αγαπητέ Θεέ,

Ένα από τα πιο εμπνευσμένα συνθήματα των τοίχων της πόλης, είναι το “Εάν υπάρχει Θεός την βάψαμε!”. Εμείς το γράψαμε, δεν είμαστε υποχρεωμένοι να θεωρούμε ότι υπάρχεις, αλλά σουρεαλιστικά απευθυνόμαστε σε Εσένα με την παράκληση να ακούσεις τις απόψεις μας με ευήκοα ώτα, σε αντίθεση με μεγάλο μέρος των πιστών Σου, οι οποίοι έχοντας διαστρεβλωμένη αντίληψη για τις ιδέες μας, μας συκοφαντούν ασύστολα.

Στην επιστολή αυτή, δεν πρόκειται να αντιτάξουμε την Θεωρία της Εξέλιξης, τον Charles Darwin, τον Richard Dawkins και εκατομμύρια άλλους επιστήμονες. Δεν πρόκειται να ακολουθήσουμε τον πανεύκολο δρόμο δικαίωσής μας, εξιστορώντας τα αίσχη της Ιεράς Εξέτασης, την σύμπραξη της Εκκλησίας με την εκάστοτε Εξουσία, την ευλογία όπλων και βασανιστών και την υποκρισία κάποιων “Κυριακή εκκλησιάζομαι, Δευτέρα εκμεταλλεύομαι”. Θα περιοριστούμε στα απλά, απλοϊκά, καθημερινά πράγματα. Θέλουμε να μας βάλεις στην ίδια ζυγαριά με αυτήν που κρίνεις εκείνους τους Χριστιανούς που δεν βαρύνονται με τα εγκλήματα που μόλις αναφέραμε και απλά Σε πιστεύουν, με όλα όμως τα συμπαραμαρτυρούντα (θα τα πούμε στην συνέχεια). Αυτά για τους πιστούς. Από την πλευρά μας, φαντάζομαι ότι καταλαβαίνεις ότι δεν έχουμε καμμία σχέση με τα μικροαστικά ανεύθυνα παλιόπαιδα που τρώνε επίτηδες κρέας την Μεγάλη Παρασκευή “για να την σπάσουν στους χριστιανούς” ή κοροϊδεύουν την απελπισμένη παράκληση της μάνας προς Εσένα, πριν τον επερχόμενο θάνατο του καρκινοπαθούς παιδιού της… Τέλος πάντων.

ΜΗΝ ΠΙΣΤΕΥΟΝΤΑΣ ΣΕ ΣΕΝΑ

Συνειδητοποιώντας ότι το Σύμπαν μας είναι όμορφο, μεγαλειώδες και μοναδικό, αποδεχόμαστε αυτό που μετρούν οι αισθήσεις μας και τα επιστημονικά μας όργανα. Εάν εμφανιστεί κάτι καινούργιο (κάποτε κεραυνοί, πρόσφατα ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία) δεν βιαζόμαστε να του δώσουμε θεϊκές ιδιότητες, με υπομονή περιμένουμε να εξοπλιστεί καλύτερα η επιστήμη, γνωρίζοντας ότι θέλει δεν θέλει, θα εξηγηθεί. Απορρίπτοντας τρομακτικούς κόσμους και δοξασίες μιας απάνθρωπης έκδοσής Σου, της Εποχής του Χαλκού και της Παλαιάς Διαθήκης (αλλά και των νεώτερων επανεκδόσεων), απαλλαγήκαμε μία και καλή, από τους σατανάδες, τα φαντάσματα, τους διαβόλους, τριβόλους και τους αρχέγονους φόβους. Εάν ακούμε ποδοβολητά στην στέγη αγοράζουμε ποντικοφάρμακο και δεν κάνουμε ευχέλαιο. Εάν το παιδί βγάζει άναρθρες κραυγές πάμε στον παιδοψυχολόγο και όχι στον εξορκιστή. Εάν δεν βρέχει, κάνουμε γεωτρήσεις, αναδασώνουμε και ραντίζουμε τα σύννεφα, δεν κάνουμε λιτανείες.

Εάν θέλουμε πραγματικά να κάνουμε κακό σε κάποιον, του ρίχνουμε μια μπουνιά στην μούρη και δεν φτιάχνουμε μινιατούρες από σαπούνι και καρφίτσα, κάνοντας άχρηστα βουντού και εξαπολύοντας άκαπνες κατάρες! Όταν μας παρατάει η φιλενάδα μας κλαίμε γοερά στα σκαλοπάτια της, ή βρίσκουμε άλλη και δεν μας γδύνουν οι χαρτορίχτρες και καφετζούδες. Μην διαμαρτυρηθείς ότι η Εκκλησία Σου δεν φταίει και γι’αυτά. Η κουλτούρα της Μαύρης Μαγείας, των κρυφών δυνάμεων του Σκότους, των μυστηριωδών δυνάμεων του Υπερπέραν, των αιματηρών Αιρέσεων και των εξευμενιστικών θυσιών σε Θεούς, δεν έχει αφετηρία την κρυστάλλινη επιστήμη, αλλά τον δικό Σου αόρατο κόσμο.

Αφήνοντας κατά μέρος τα θεωρητικά δίπολα Παράδεισος – Κόλαση και μιλώντας για την καθημερινότητα, Σου λέμε με περισσό καμάρι ότι δεν θα βρεις μεταξύ μας, ούτε έναν σατανιστή! Θυμήσου ότι οι άθεοι δεν γίνονται ποτέ (εξ’ ορισμού!) σατανιστές. Αυτά τα σαπισμένα άτομα είναι θραύσματα της μέγγενης του Συστήματος, παραπροϊόντα της θρησκείας, καθώς πιστεύουν υποχρεωτικά στην ύπαρξη του Θεού για να λατρέψουν δικά Του δημιουργήματα όπως ο Διάβολος και η Αιώνια Κόλαση.

ΣΕ ΣΕΒΟΜΑΣΤΕ

Δεν ορκιζόμαστε στο Όνομά Σου στα δικαστήρια. Όχι μόνο γιατί δεν πιστεύουμε σε Εσένα, αλλά κυρίως γιατί το ήθος μας δεν μας επιτρέπει να προσβάλλουμε ένα Σύμβολο (το Ευαγγέλιο) ιερό για κάποιους, εξαπατώντας δικαστές και αντιδίκους ότι δήθεν είναι σημαντικό και για εμάς, δίνοντάς του υπόσχεση ότι θα πούμε την αλήθεια. Γι’αυτό και πολλές φορές, δικαστές και εισαγγελείς παραδέχονται ότι, αυτοί που δίνουν ‘λόγο τιμής’ στα δικαστήρια (οι άθεοι) είναι πολύ πιο ειλικρινείς κατά μέσον όρο, από αυτούς βάζουν πανεύκολα το χέρι στο Ευαγγέλιο (ιδίως οι λεγόμενοι “Μεγάλοι Σταυροί”).

Δεν Σε γλύφουμε (μέσω του Αγίου Πέτρου) για σουίτα στον Παράδεισο (όπως μάθαμε να λαδώνουμε στην επίγεια ζωή μας). Ότι προσφέρουμε στον συνάνθρωπο, το προσφέρουμε συνειδητά χωρίς προσδοκία ανταμοιβής (αφού δεν υπάρχεις!).

Δεν βρίζουμε τα Θεία. Υπάρχουν, δεν υπάρχουν, δεν μας ταιριάζει να προσβάλλουμε τα πιστεύω των άλλων, είτε είναι Χριστιανοί, είτε Μωαμεθανοί, είτε Ινδουιστές. Βρίζουμε όμως ευκολότατα τον Φασισμό, τον Ιμπεριαλισμό και τον Καπιταλισμό.

Δεν πιστεύουμε στην Κόλαση με τίποτα. Σε θεωρούμε (με την ‘υπόθεση εργασίας’ ότι υπάρχεις) εξ ορισμού Πανάγαθο. Εδώ εμείς δεν αντέχουμε να δούμε τον χειρότερο εχθρό μας να ψήνεται ζωντανός ούτε για ένα δευτερόλεπτο, θα πιστέψουμε ότι Εσύ ευχαριστιέσαι να τον βασανίζεις αιώνια; Αιώνια; Μόνο οι εν δυνάμει serial killers προβάλλουν την ανωμαλία τους σε θεϊκό επίπεδο για να δικαιολογήσουν την δική τους ευχαρίστηση βλέποντας τον απέραντο τρόμο και πόνο του Άλλου (‘αφού ο Θεός τιμωρεί καίγοντας ζωντανούς ανθρώπους, άρα και εγώ δικαιολογούμαι και ενθαρρύνομαι να κάνω το ίδιο στους εχθρούς μου, που σίγουρα ταυτίζονται με τους δικούς Του εχθρούς’).

Δεν Σε θεωρούμε εκδικητικό ή απλό θεατή. Στην γενοκτονία της Rwanda (Απρίλιος – Ιούλιος 1994) το αγαπημένο παιγνίδι των συμμοριών Hutu ήταν το μπάσκετ. Πυρπολούσαν ανοικτά βαρέλια με πετρέλαιο και έριχναν τρίποντα στοιχηματίζοντας μπουκάλια αλκοόλ. Δεν πετούσαν μέσα μπάλες αλλά βρέφη της φυλής των Tutsi τα οποία πέθαιναν ουρλιάζοντας.… Γιατί έμενες αμέτοχος; Ποιο ήταν το “Θείο Μήνυμα” αυτής της απραξίας; Οι απαντήσεις που δίνουν κάποιοι χουλιγκάνοι όπως ‘τα μωρά δεν ήταν χριστιανοί’, ή ‘οι γονείς ή οι παππούδες τους κάτι κακό είχαν κάνει και τα τιμωρεί τώρα ο Θεός’ είναι εξαιρετικά προσβλητικές για έναν πανάγαθο Θεό. Στις δικαιολογίες άλλων καλοπροαίρετων, ‘ο Θεός μας έχει ελεύθερους’, ‘πονά μαζί μας’, ‘δεν επεμβαίνει’, μας έρχεται αυθόρμητα η απόρριψη: ‘δεν χρειαζόμαστε κανέναν θεατή, ούτε τον ίδιο τον Θεό, στον πόνο μας. Η ζωή δεν είναι Κολοσσαίο!’. Αντίθετα με όλα αυτά, η απάντηση ‘δεν υπάρχεις’ είναι η μόνη ηθική και η οποία Σε αθωώνει επίσης.

Δεν Σε θεωρούμε “τον σεκιουριτά του παρτάκια”. Θα έχεις ακούσει π.χ. για το σχολικό λεωφορείο που έπεσε στον γκρεμό, τα περισσότερα παιδιά δυστυχώς σκοτώθηκαν, αλλά το δικό του παιδί έζησε και λέει μπροστά στις κάμερες “Ο Θεός φύλαξε το παιδί μου, μεγάλη να ‘ναι η χάρη Του!”. Προφανώς δεν αναρωτιέται ο ανεγκέφαλος γιατί δεν έσωσε τα άλλα παιδάκια ο ανεκδιήγητος Θεός του. Τέτοιον Θεό έχει ανάγκη και τέτοιον έχει πλάσει στο φτωχό μυαλό του! Εμείς προφανώς, σεβόμενοι την λογική μας, αλλά και τα αθώα θύματα, το ποιος πέθανε και το ποιος έζησε, αποδίδουμε την τραγωδία στην τύχη.

Δεν Σε θεωρούμε τον “μάγο της φυλής” με τα φυλαχτά. Όταν είμαστε, από κάθετα αντίθετοι έως εριστικοί, για τις άγιες παντόφλες, ζώνες, οστά, μεσοφόρια, ύδατα, πέτρες, ξύλα και άλλα πολλά, στην ουσία είμαστε οι μόνοι οι οποίοι, άθελά μας, προστατεύουμε την πνευματικότητα των θρησκειών. Ο ανιμισμός και η ειδωλολατρία ήταν αναγκαία σκαλοπάτια στην ανθρώπινη ιστορία, κάποτε, πολύ παλιά, αλλά σήμερα είναι στην καλύτερη περίπτωση κοινωνική αφέλεια και στην χειρότερη εκμετάλλευση. Σκεφθείτε απλά ότι εκατοντάδες λάτρεις Σου ανά τον κόσμο, ισχυρίζονται ότι κατέχουν κομμάτια του “Τίμιου Ξύλου” και θεραπεύουν τις ασθένειες των πιστών, συχνά με το αζημίωτο. Εάν αθροίσεις αυτά τα κομμάτια ξύλου, μαζεύεις αρκετούς τόννους, όχι για έναν Σταυρό αλλά για ένα δάσος….

Δεν Σε θεωρούμε θαυματοποιό. Δεν δεχόμαστε ότι ένας Θεός θα αναιρέσει προς στιγμήν τους φυσικούς νόμους που ισχύουν για όλους, προς χάριν ενός και μόνο ατόμου επειδή κυριολεκτικά έχει μπάρμπα στην Κορώνη! (‘Κορώνη’ είναι το παρατσούκλι της κατοικίας Σου). Οι άνθρωποι Σού φόρτωσαν αυτήν την μανία να αναιρείς επιλεκτικά τους Φυσικούς Νόμους που Εσύ ψήφισες, αλλά δεν μπόρεσαν να εξηγήσουν το απλούστερο: Έχεις προσέξει ότι τα μόνα θαύματα που γίνονται αφορούν σε νευρολογικές και ψυχιατρικές περιπτώσεις; Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι έχουν δυσλειτουργία ή παράλυση κάποιων νεύρων και οι οποίοι έξαφνα γίνονται καλά. Αυτό το έχει εξηγήσει από καιρό η ιατρική επιστήμη θεωρώντας ότι πράγματι, λόγω υπερέντασης σε ένα θρησκευτικό τελετουργικό περιβάλλον, το οποίο λειτουργεί σαν καταλύτης, ενεργοποιούνται οι μηχανισμοί οι οποίοι είχαν ατονήσει. Αν όμως έχει κοπεί ένα νεύρο, π.χ. το οπτικό νεύρο και ο πιο ευλαβής χριστιανός του κόσμου, δεν πρόκειται να ξαναβρεί το φως του! Από τότε που σταυρώθηκε ο Χριστός μέχρι σήμερα, υπήρξαν αρκετοί άγιοι άνθρωποι που ήταν παράλυτοι ή δεν έβλεπαν και με θαύμα (;) έγιναν καλά. Στατιστικά όμως, σίγουρα υπήρχε, όλους αυτούς τους αιώνες, ένας εξ’ ίσου μεγάλος αριθμός, εξ’ ίσου αγίων ανθρώπων, στους οποίους είχε κοπεί από ατύχημα το πόδι ή το χέρι. Δεν υπάρχει καταγεγραμμένο από την Εκκλησία θαύμα όπου ένα χέρι ή πόδι φύτρωσε. Οι τελευταίοι είναι απαξιωμένοι από Εσένα, ή απλά είναι θέμα συμβατικής, απλής ιατρικής;

Δεν Σε θεωρούμε ματαιόδοξο: Δεν θα πηγαίναμε ποτέ στην Τήνο σερνόμενοι και σκίζοντας τα γόνατά μας στο τραχύ έδαφος, μήπως και συγκινηθείς. Δεν θεωρούμε ότι απαιτείς να Σε υμνούμε ώρες και να στερούμαστε την χαρά του έρωτα και της αγάπης για να Σου αφοσιωθούμε, ψυχή τε και σώματι. Δεν πιστεύουμε ότι μας θέλεις ‘δούλους ΣΟΥ’, ‘πρόβατα’, ‘ποίμνιο’, δεν θεωρούμε ότι Σου αρέσουν τα αυτομαστιγώματα των καθολικών της Νότιας Αμερικής. Δεν πιστεύουμε ότι είσαι ούτε εκμεταλλευτής φεουδάρχης, ούτε βοσκός αλλά ούτε και σαδιστής. Είμαστε σίγουροι ότι εκτιμάς τα ανεξάρτητα πνεύματα που δεν προσκυνούν αλλά σέβονται και έχουν ήθος.

Σε ψάχνουμε μανιωδώς, όχι σε ξύλινες αγιογραφίες ή τζαμαρίες καθαριστηρίων και ζαχαροπλαστείων που ‘δακρύζουν’ (έτσι λένε κάποιοι επιτήδειοι ή αφελείς την υγρασία στα ξύλα και τις ανακλάσεις του ήλιου πάνω στα τζάμια), αλλά στην ψυχή των ανθρώπων που θυσιάζονται για τον λαό τους και την δικαιοσύνη επί Γης…

Αγαπητέ Θεέ, για να μην Σε κουράζουμε άλλο, έχουμε μία ιδέα: Εάν Σου βγάλουμε όλα τα φκιασίδια με τα οποία Σε στόλισαν, προσβάλλοντας Σε και Σε ονοματίσουμε “Ζωή” αντί για “Θεό”, μήπως τελικά πιστεύουμε σε Εσένα, όντας στην ουσία Εμείς, η Φύση, το Ήθος και τα Πανανθρώπινα Ιδανικά και όχι κάτι εκφοβιστικό, κατασκευασμένο από τους έχοντες και κατέχοντες, έξω από εμάς, απέναντι και από πάνω;