Εάν ένα πρόβλημα δεν έχει λύση, τότε παύει να είναι πρόβλημα!

Η προσέγγιση και η διαχείριση των κοινωνικών, οικονομικών, φιλοσοφικών και πολιτικών θεμάτων είναι αρκετά διαφορετική μεταξύ συντηρητικών (“ανέχομαι ή και στηρίζω το παρόν καπιταλιστικό σύστημα”) και προοδευτικών πολιτών (“με τον αγώνα μου προσβλέπω μακροπρόθεσμα στην τελική ανατροπή και την αντικατάσταση του καπιταλιστικού συστήματος με τον σοσιαλισμό”).

Οι προοδευτικοί πολίτες, ανάλογα με το βάθος της φιλοσοφικής και ταξικής τους Παιδείας, βλέπουν μαζί με το δέντρο και τμήμα ή ολόκληρο το δάσος. Όταν για παράδειγμα οι Κροάτες αλήτες σφάζουν ένα αθώο άνθρωπο στην Φιλαδέλφεια, οι αριστεροί αναγνωρίζουν αμέσως τους φασίστες πίσω από την μάσκα του χούλιγκαν και απαιτούν την τιμωρία τους, την αυστηροποίηση των ποινών και τον υποβιβασμό της ομάδος τους.

Ταυτόχρονα ζητούν την λήψη μέτρων για να μην ξανασηκώσει κεφάλι ο φασισμός στην Ευρώπη, την αποκάλυψη των πολλών προσωπείων του (χούλιγκαν, ακροδεξιά κόμματα, “δεξαμενές σκέψης”, καθημερινός φασισμός πολλών επιχειρηματιών, διείσδυση ναζί στην αστυνομία και στην κυβέρνηση). Οι πιο συνειδητοί από τους προοδευτικούς πολίτες ζητούν την επάνοδο στον ερασιτεχνικό αθλητισμό και καταγγέλλουν τον φασισμό ως μακρύ χέρι του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού σε κρίση.

Οι συντηρητικοί πολίτες (ανεξάρτητα εάν είναι εκμεταλλευτές ή εκμεταλλευόμενοι), στην πλειοψηφία τους, έχουν την τάση να περιορίζουν το οπτικό τους πεδίο στα άμεσα ορατά και δρώμενα. Αποφεύγουν συστηματικά να γενικεύουν. Στα Τέμπη φταίει ο σταθμάρχης, όχι η ιταλική εταιρεία και το αστικό κράτος. Στην Πύλο φταίνε οι διακινητές που βυθίστηκε το πλοίο. Στην πορνεία φταίει η πόρνη, όχι ο πελάτης και το Σύστημα που τον ανέχεται. Στους εγκληματίες, φταίει η οικογένεια που αδιαφόρησε στην παιδική τους ηλικία και οι κακές παρέες. Στους πολέμους φταίει ο γείτονας υπερφίαλος Σουλτάνος και όχι ο ιμπεριαλισμός και οι έμποροι όπλων. Στην γυναικοκτονία, “δεν μπορεί να την σκότωσε στα καλά καθούμενα, κάτι θα του έκανε και αυτή” και όχι η πατριαρχία. Ο εργοστασιάρχης που ρουφάει το αίμα του εργάτη, ο εφοπλιστής που βυθίζει το πλοίο για τα ασφάλιστρα, ο υπουργός με τις offshore, ο παπάς που κάνει μπίζνες σε καταπατημένα κτήματα κολίγων, ο ένστολος που πυροβολεί στο κεφάλι το 15χρονο και οι σερίφηδες της ομάδας ΔΙΑΣ με την σβάστικα στο μπράτσο, είναι ΠΑΝΤΑ ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ ενός καταλόγου αξιοσέβαστων λειτουργών της Άγιας Αστικής Κοινωνίας μας.

Πρόσφατο παράδειγμα, ένας εξαιρετικά αξιόλογος επιστήμονας, ο καθηγητής Γιάννης Πανούσης, εγκληματολόγος. Σε 60 ολόκληρα λεπτά συνέντευξής του στο Πρώτο Πρόγραμμα της ΕΡΤ, μίλησε για τους βανδαλισμούς των χουλιγκάνων / αλητών / εγκληματιών / ακραίων Κροατών, αλλά δεν χρησιμοποίησε σε καμία στιγμή την έκφραση “ναζί” ή “φασίστες”. Ο κ. Πανούσης γνωρίζει πολύ καλύτερα από εμένα, λόγω ειδικότητος, ότι είναι ναζί και γιατί είναι ναζί! Λογόκρινε όμως τον εαυτό του…

Γιατί;

Για τους προοδευτικούς πολίτες, ο Καπιταλισμός είναι πρόβλημα, αλλά έχει λύση: Τον Σοσιαλισμό. Παλεύουν τώρα για την βελτίωση των σημερινών συνθηκών ζωή τους, αλλά δεν το περιορίζουν εκεί. Ωριμάζουν μέσα από τον αγώνα τους, αλλά ωριμάζει και ο αγώνας τους. Προστίθενται όλο και πιο μακροπρόθεσμα αιτήματα και συνειδητοποιώντας ότι τα περισσότερα είναι κόκκινες γραμμές για τους εκμεταλλευτές, ωριμάζει και η Αναγκαιότητα για Ανατροπή του Συστήματος και η αντικατάστασή του με εκείνο που είναι συμβατό με τα όνειρά τους.

Η προσέγγιση για την αντιμετώπιση οποιουδήποτε θέματος είναι πάντα δύο επιπέδων: “κτυπάω και τον φασίστα και το Σύστημα που τον γεννά”, “μαγειρεύω, φτιάχνω δομές για τους άστεγους, ταυτόχρονα παλεύω και νομοθετώ να μην υπάρχουν άστεγοι”, “αγωνίζομαι για το δικαίωμα της άμβλωσης, ταυτόχρονα προσβλέπω σε μια κοινωνία που θα εξαλείψει σε μεγάλο βαθμό την ανάγκη

καταφυγής στην άμβλωση”, “απεργώ για καλύτερο μισθό, ταυτόχρονα στοχεύω στην κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής”, κ.α.

Αντίθετα, η πλειοψηφία των συντηρητικών πολιτών δεν έχει να λύσει κάποιο θεσμικό πρόβλημα ολοκληρωτικά και μόνιμα, αφού “δεν υφίσταται πρόβλημα”. Δεν σκέφτεται καμία ανατροπή. Δεν υπάρχει άλλο Σύστημα από τον Καπιταλισμό! Έτσι γαλουχήθηκε, φοβάται το άγνωστο και καταφεύγει στις “παραδοσιακές αξίες” Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια, για ψυχολογική προστασία, έστω και εάν τα μηνύματα του τρίπτυχου αυτού σήμερα ηχούν εντελώς παράφωνα.

Η προσέγγιση για την αντιμετώπιση οποιουδήποτε θέματος είναι συνήθως μονοδιάστατη και με την πρόσθεση ενός “αλλά” που διασφαλίζει την διαιώνιση του Συστήματος: “Δεν χρειάζεται να ανακαλύψω τις αιτίες της παραβατικότητας, βάζω απλά υψηλότερες ποινές, ελπίζοντας να τρομοκρατήσω τους επίδοξους εγκληματίες”, “φτιάχνω δομές για τους αστέγους, αλλά φροντίζω να μην επιβαρυνθεί οικονομικά, υπέρμετρα η κοινωνία”, “αποδέχομαι το δικαίωμα της άμβλωσης, αλλά λαμβάνω υπ’ όψιν τις αντιδράσεις των συντηρητικότερων στρωμάτων της κοινωνίας ”, “εργοδοσία και εργαζόμενοι συνεργάζονται για την αύξηση μισθών, αλλά χωρίς να θιγεί σημαντικά η κερδοφορία της επιχείρησης”, κ.α.

Παρ’ όλο που το IQ των δύο πληθυσμιακών ομάδων δεν παρουσιάζει δραματικές διαφορές ενώ μερικές αλήθειες είναι εντελώς προφανείς για όλους (είναι προφανώς ένοχοι οι έμποροι όπλων και τα συμφέροντα πρόκλησης πολέμων, το καπιταλιστικό κέρδος, η Greek Mafia και όχι ο Ρουβικώνας, κ.α.) οι συντηρητικοί πολίτες προτιμούν να φορέσουν παραμορφωτικά γυαλιά ή απλά να διαψεύδουν συνειδητά την ίδια τους την λογική, για να προστατεύσουν το Σύστημα.

Αφού δεν μπορεί να είναι πρόβλημα ο Καπιταλισμός ως συνολικό Σύστημα διακυβέρνησης και επιβίωσης (είναι αιώνιο όπως ο Θεός, καλός ή κακός, τιμωρός ή επιβραβεύων), οι συντηρητικοί πολίτες δεν τον ενοχοποιούν ποτέ σε σκάνδαλα, δυσλειτουργίες, εγκλήματα, εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και πολέμους. Η κριτική τους περιορίζεται στα μεμονωμένα δέντρα. Τα ξεριζώνουν και σώζουν το (καπιταλιστικό) δάσος στο οποίο ζουν.

Έστω και εάν σε αυτό το δάσος το γεμάτο σαρκοβόρα, οι ίδιοι είναι στην μεγάλη τους πλειοψηφία τα φυτοφάγα…