Δωμάτιο, μᾶλλον ακατάστατον
[ Γιώτα Αναγνώστου / Ελλάδα / 29.01.20 ]Σκέψου καλά πριν ανοίξεις αυτή την πόρτα. Ὅταν οἱ ἄνθρωποι θέλουν νὰ πονῆς μποροῦνε μὲ χίλιους τρόπους. Θα βρεθείς σ’ ένα δωμάτιο. Η πόρτα πίσω σου θα κλείσει. Ρίξε τὸ ὅπλο καὶ σωριά σου πρηνής, ὅταν ἀκούσης ἀνθρώπους. Για πάντα. Δεν έχει γυρισμό. Μήπως να μην δουλεύουμε και τις Τετάρτες; Αν το δωμάτιο το βρεις της αρεσκείας σου, μπορείς εκεί να μείνεις. Φανταστείτε πόσο καλά προετοιμασμένοι είναι, γνώριζαν και το 112. Αν πάλι όχι, μπορείς την πόρτα του ν’ ανοίξεις. Πες μου με τι μαχαίρι θα κοιμηθείς για να σου πω με τι πληγή θα ξυπνήσεις. Όχι αυτή που έκλεισες. Την άλλη. Χίλιες ξυλιές σε ξένο κώλο; Μα να ξέρεις, κι αυτή για πάντα πίσω σου θα κλείσει.
Ἔλα νὰ ἀνταλλάξουμε κορμὶ καὶ μοναξιά. Θ’ αφήσεις το δωμάτιο. Νὰ σοῦ δώσω ἀπόγνωση, νὰ μὴν εἶσαι ζῷο. Για πάντα, έτσι πάει. Θα είσαι μέσα στο καινούργιο. Νὰ σοῦ δώσω συντριβή, νὰ μὴν εἶσαι μοῦτρο. Μπορείς κι αυτό να το ελέγξεις. Να περιεργαστείς τα αντικείμενα, τον χώρο να εγκρίνεις. Θέλουμε πίσω τη ζωή μας. Κι αν πάλι αποφασίσεις πως ακόμα μια φορά θέλεις την πόρτα να ανοίξεις, σκέψου το καλά. Σίγουρα θα μας κόψουν το ένα χέρι. Ήδη όφειλες να το ’χεις καταλάβει. Όποιος είναι έξω απ’ το χορό πολλά τραγούδια ξέρει. Καμιά απ’ τις πόρτες που πίσω σου κλείνεις, καμιά και ποτέ δεν είναι δυνατόν για σένα να ξανανοίξει. Ὅταν ἀκούσης ποδοβολητὰ λύκων, ὁ Θεὸς μαζί σου! Κι αν μέσα σ’ όνειρο θαρρείς πως χάθηκες, γιατί δεν δοκιμάζεις να ξυπνήσεις; Κι ὕστερα νὰ πέσω μὲ κατάνυξη στὰ πόδια σου, γιὰ νὰ μάθεις πιὰ νὰ μὴν κλωτσᾶς.
Κι αν κάποια στιγμή λύγισες και ζωγράφισες ένα κίτρινο φεγγάρι δεν σημαίνει πως το πίστεψες κιόλας. Ένα μαχαίρι που πετά και στη μέση της πτήσης του πέφτει ειν’ ένα κουρασμένο χελιδόνι. Με τα δόντια τράβηξες εκείνο το μαύρο κουμπί. Το φτυσες στο χώμα. Δεν είχε καμιά θέση άλλωστε πάνω στο άσπρο σου πουκάμισο. Κι αφού δεν άνοιγαν οι πόρτες, έσπασες τους τοίχους.
«Ασυναρτησίες!», θα μου πεις και το θυρεοειδή μου να ελέγξω. «Πάρτυ κάνει πάλι ο Χασιμότος σου! Σε ξεκούτιανε μωρή μαύρη. Άιντε!». Δεν πειράζει, ας το πεις. Καμιά φορά καταλαβαίνω.