Δυϊκός αριθμός

Μα πόση ανοησία να αφήσω πάλι εκτός ύλης

το δυϊκό αριθμό.

Να μην τον προτείνω ούτε σαν σπουδή προαιρετική.

Παράτησατα ουσιαστικά ορφανά

στου ενικού τα στενοσόκακα

και στου πληθυντικού

τις άψυχες πλατείες.

Κι έμεινε ο δυϊκός αδίδακτος,

σχεδόν λησμονημένος.

Φαίνεται δίστασα, γιατί ζητά αποκλειστικότητες.

Κάτι αγγίγματα χεριών

και κάποιες σιωπές

ανάμεσα, με σημασία.

Κι έπειτα άσκηση καθημερινή

σε ρυθμικό περπάτημα,

συντονισμό βημάτων

και βλέμμα εκατέρωθεν κάπως βαθύτερο,

σαν του γιατρού τη βυθοσκόπηση,

για  εξοικείωση σε χρώματα αστραφτερά

του θέρους κι ανεξίτηλα

πορτοκαλί και μωβ,

με την κατάληξη βεβαίως άγνωστη κάθε φορά

κι απρόβλεπτη,

βραχεία κι άλλοτε μακρά.

Δύσκολο, πολύ δύσκολο

όλα αυτά να διδαχτούν.

Ίσως καλύτερα λοιπόν, που δεν τον δίδαξα.

Στο δυϊκό, είμαστε όλοι αυτοδίδακτοι.