Δουλειές του Αυγούστου

Το να είσαι προνοητικός σου γλυτώνει χρόνο, νεύρα, βενζίνες να τρέχεις πανικόβλητος πάνω κάτω την τελευταία στιγμή, φαιά ουσία, τονώνει την ματαιοδοξία σου πως είσαι τάχα μου καταφερτζής, ελαχιστοποιεί το ξοδευμένο σου χρήμα για τα ποτά που θα θέλεις να πιείς για να ηρεμήσεις μετά, ενώ ταυτόχρονα διαφυλάττεις την ψυχική και σωματική υγεία σου (στομαχικά άλγη, άσχημος ύπνος, άγχος, κρίσεις πανικού, καταθλιπτικές τάσεις κ.ά.)

Το να είσαι προνοητικός μπορεί και να σημαίνει, να κατεβαίνεις ας πούμε Αύγουστο στην Αθήνα για γραφειοκρατικές εκκρεμότητες με το δημόσιο.

Επιλέγεις με προσοχή τις συνθήκες που θα δώσεις την μάχη σου.

Φροντίζεις να επιλέξεις μέρα με λίγη από καύσωνα.

Ποτέ όμως Παρασκευή! ΠΟΤΕ!

Εξυπακούεται πως έχεις διπλοτριπλοτσεκάρει τα δικαιολογητικά που πρέπει να έχεις μαζί σου. Τα έχεις μάλιστα και σε τρία αντίτυπα.

Τώρα, με βάση την εμπειρία σου και το ένστικτό σου, δεν θα ήταν άσκοπο να έχεις πάρει μαζί σου και μερικά επιπλέον δικαιολογητικά: αντίγραφο φορολογικής δήλωσης, φωτοτυπίες ταυτότητας, εκκαθαριστικό εφορίας, τα ΑΜΚΑ όλης της οικογένειας τρεις γενιές πίσω, απόδειξη πληρωμής τελών κυκλοφορίας, μια πρόσφατη βεβαίωση αποδοχών, πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης, απολυτήριο στρατού, την κάρτα συνδρομής του γυμναστηρίου, τοπογραφικό διάγραμμα του σπιτιού σου, το απόκομμα από την συναυλία της Μποφίλιου που βρήκες στον δρόμο, το μενού από το ουζερί του Γιάννη στο Λουτράκι, τέσσερεις πένες hard και δύο medium, ένα σφουγγαράκι Scotch Brite (το μπλε που δεν χαράζει), ανταλλακτικές τηλεκάρτες, ότι νομίζεις πως ίσως χρειαστεί δηλαδή. Μην το παρακάνεις όμως. Δεν πας κάμπινγκ.

Πας λοιπόν στο γραφείο που θέλεις να κάνεις την δουλειά σου.

Δεν πας όμως πρωί πρωί, γιατί είναι στρατηγικά έξυπνη τακτική να αφήσεις τον άτυχο υπάλληλο που δεν έχει πάρει άδεια, να έχει πιεί τον καφέ του πριν τον συναντήσεις

Ανεβαίνεις από τις σκάλες -για να ιδρώσεις λίγο περισσότερο- και πας να μπεις στην ουρά

Ποια ουρά;

Δεν υπάρχει κανένας.

Ο μόνος προνοητικός μαζόχας εκεί μέσα είσαι εσύ.

Παίζεις μπάλα μόνος σου αγόρι μου. Δείξε τι αξίζεις.

Καταρχήν, αφήνεις να τρέξει ο ιδρώτας.

Δεν σκουπίζεσαι.

Ας γίνει χάλια η μπλούζα και ας τρέχουν τα νερά στο μέτωπο, στον λαιμό, στην μύτη.

(Σημείωση: Δεν φοράς πουκάμισο. Ποτέ. Μπλουζάκια μόνο. Μονόχρωμα. Χωρίς στάμπες. Όχι μαύρα χρώματα. Αύγουστος είναι, προνοητικός είσαι, όχι αυτοκτονικός. Ούτε τίποτα έντονα ηλεκτρίκ χρώματα τύπου παραλίας. Δεν θέλεις με τίποτα να θυμίζεις την παραλία σε υπάλληλο που δουλεύει μέσα στον Αύγουστο. Είσαι και φρεσκοξυρισμένος. Και μπανιαρισμένος. Με καθαρό εσώρουχο. Δεν ξέρεις πια τι ζητάνε στις δημόσιες υπηρεσίες. Είπαμε: Προνοείς! )

Θα βοηθούσε βέβαια να έχεις ήδη προνοήσει και μερικά χρόνια πριν, ώστε να  έχεις αποκτήσει και κάποιο ψιλογυμνασμένο στυλ που αναδεικνύεται με βρεγμένα μπλουζάκια και ιδρώτες.

(Όχι σαν τον φίλο μου τον Παναγιώτη, που κατέχει μεν Σοφοκλή, Ευριπίδη, Αισχύλο, Χάκκα, Σέξπηρ και Ντεριντά, αλλά κάθε φορά που πάει να συνδιαλλαγεί με το δημόσιο, αυτοσαμποτάρεται ντυμένος σαν κοράκι, με τα σφιγμένα χείλη, το βλέμμα στο πάτωμα, τον πανικό στο μάτι και τον Χάϊντεγκερ στα χέρια.  Δεν γίνεται δουλειά έτσι. Του τα λέω, δεν με ακούει… )

Μπαίνεις λοιπόν μέσα με ένα χαμόγελο (αληθινό) και καλημερίζεις εγκαρδίως.

Ήδη φίλε έχεις κερδίσει πόντους. Να το θυμάσαι αυτό.

Το να χαμογελάς και να κοιτάς στα μάτια υπαλλήλους που πρόκειται να σε εξυπηρετήσουν, αφενός τους τονώνει ψυχικά, αφετέρου εσένα σου δίνει πόντους. (Μην στραβωμουτσουνιάζεις ξέρω τι σου λέω. Θα μου επιτρέψεις να είμαι και σχετικά βέβαιος για αυτό, λόγω δεκαετούς παρόμοιας προϋπηρεσίας)

Αν μάλιστα σου προσφέρουν και χαρτομάντηλο για τους ιδρώτες σου ή σου υποδείξουν που είναι ο ψύκτης για να πιείς λίγο νερό, έχεις την αίσια έκβαση στο τσεπάκι σου.

-«Ξέρετε, το χαρτί που θέλετε, θέλει μια εβδομάδα περίπου για να ετοιμαστεί, αλλά μιας και δεν έχουμε δουλειά, καθίστε λίγο να δροσιστείτε και θα σας το φτιάξω σήμερα. Να μην ταλαιπωριόσαστε ξανά με τέτοια ζέστη!...»

Δεν ξεχνάς να χαμογελάς ζεστά και ανθρώπινα, όχι σαν λεμούριος με εγκεφαλικό.

(Τ΄ακούς εσύ; Τ΄ακούω να λες…)

Φεύγοντας, αγοράζεις και ένα κρύο νερό από το κυλικείο και το αφήνεις στο γραφείο σαν ευχαριστήριο δώρο, χαμογελώντας και χωρίς να πεις τίποτα.

Έχεις προνοήσει για την τυχόν επόμενη φορά.

Έτσι, παίρνεις αυθημερόν τα τέσσερα από τα πέντε χαρτιά που χρειάζεσαι, αντί να περιμένεις μια βδομάδα και βάλε.

Εντάξει, το πέμπτο χαρτί θα είναι έτοιμο σε δέκα μέρες, αλλά δεν μπορείς να μην είσαι ευχαριστημένος με επιτυχία τέσσερα στα πέντε.

Σχεδόν Αριστεία λέμε!