Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί πόλεμοι

Και η δεξιά είναι υπέρ της αλληλεγγύης. Αλλά της αλληλεγγύης μόνο υπέρ των λευκών και χριστιανών Ορθόδοξων Ελλήνων. Οι άλλοι να πάνε να πνιγούν στα νερά του Αιγαίου και του Έβρου, όπως ο μικρός Αϊμάν. Και η χρυσή αυγή περνούσε στο απέναντι πεζοδρόμιο τους ηλικιωμένους, αλλά έσφαζε τον Λουκμάν και τον Παύλο Φύσσα.

Και η δεξιά συμπονά τους φτωχούς και διοργανώνει εκστρατείες «αγάπης», αλλά μόνο για «τα δικά μας παιδιά». Τα άλλα, όπως ο Σαϊντού Καμαρά ας πεθάνουν στις χώρες του θανάτου, στη Γουϊνέα (στο Σαχέλ. Εκεί όπου η κυβέρνηση Μητσοτάκη, που κόπτεται για την ειρήνη στην Ουκρανία, συμφώνησε να στείλει Έλληνες στρατιώτες σε βοήθεια των Γάλλων νεοαποικιοκρατών!).

Και η δεξιά είναι υπέρ της ειρήνης και κατά του πολέμου. Όχι όμως εναντίον όλων των πολέμων. Μόνο εναντίον των "κακών". Γιατί υπάρχουν οι "καλοί" και οι "κακοί πόλεμοι". Οι κακοί όπως αυτός που κάνει ο Πούτιν, και οι «καλοί», που κάνει ο Σαουδάραβας σύμμαχος κατά της Υεμένης, όπως και οι Αμερικανοί στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στη Γιουγκοσλαβία.

Οφείλεις, λένε, να διαλέξεις με ποιον πόλεμο είσαι! Με τον… καλό ή με τον κακό!

Το σύνθημα «Ειρήνη παντού» θεωρείται ύποπτο και καταγγέλλεται ως προσπάθεια συγκάλυψης του εγκλήματος που όντως συντελείται στην Ουκρανία!

Ή με το άσπρο ή με το μαύρο(μανιχαϊσμός), λοιπόν. Οι σύνθετες σκέψεις είναι ύποπτες κορυβαντιούν οι «φλύαρες φιγούρες» που γεμίζουν τις τηλεοπτικές οθόνες και τις επιτροπές εμπειρογνωμόνων, τους μετακλητούς συμβούλους και τους κληρονομικώ δικαίω διαδόχους της κυβέρνησης.

Όχι, δεν είναι όλοι οι δεξιοί καλλιτέχνες και διανοούμενοι εξωνημένοι, απλά αδυνατούν να στοχαστούν με πλαίσιο αναφοράς την ανθρωπότητα ολόκληρη, τους ανθρώπους πέρα από τάξεις, χρώμα και φυλή, αδυνατούν να σκεφτούν πέρα από το ειδικευμένο περιβάλλον τους και να ξαναβρούν μια οικουμενική στάση πέρα από τα ατομικά τους συμφέροντα. Μετέωροι ανάμεσα στις δύο μυλόπετρες της Ιστορίας, το Κεφάλαιο και την Εργασία, οι διανοούμενοι συνθλίβονται από αυτές και αφομοιώνονται αδιάκοπα, καθιστάμενοι στην πλειονότητά τους οργανικοί διανοούμενοι της καθεστηκυίας τάξης.

Όταν οι δεξιοί, συστημικοί διανοούμενοι, προέρχονται από την αντίπερα όχθη, γίνονται πιο φανατικοί, ενίοτε και χυδαίοι, καθώς αισθάνονται ότι πρέπει να αποδεικνύουν συνεχώς τη νέα τους πίστη. Σ’ αυτό προστίθεται κι ένας ιδιότυπος ρατσισμός, ο «ρατσισμός της ευφυίας»(Μπουρντιέ), που είναι χειρότερος από τους λοιπούς, καθώς τρέφει τον παθολογικό ναρκισσισμό και την πλήρη απαξίωση των λαϊκών στρωμάτων. Από εδώ προκύπτει ο «δημοκρατικός ελιτισμός», που δεν θεωρεί σπουδαίο το ζήτημα της συμμετοχής των πολιτών στις επιλογές που αφορούν τη ζωή τους, καθώς θεωρεί ότι ο λαός ως πολιτικό σώμα είναι «ανώριμος». Γι’ αυτό, αδήλως εκτιμάται πως η αποχή του πληθυσμού, ή η εμπλοκή και αδρανοποίησή του μέσω εκβιαστικών διλημμάτων ή του εκφοβισμού είναι ένας ουσιώδης παράγοντας για την ορθή και σταθερή λειτουργία του συστήματος. Με δύο λόγια οι ελιτίστικες θεωρίες στηρίζονται σε δύο βασικές υποθέσεις σύμφωνα με τις οποίες κάθε πληθυσμός είναι στην πραγματικότητα ανίκανος και κατά δεύτερον, εξημμένος και χωρίς συνοχή και κανόνες, τείνοντας να καταστρέψει είτε το πολιτικό σύστημα είτε την κοινωνία! Για τα λάθη διαχείρισης της πανδημίας, επί παραδείγματι, φταίνε οι πολίτες(ατομική ευθύνη), για το χιονιά το ίδιο(οι οδηγοί που δεν είχαν αλυσίδες), για τις φωτιές παρομοίως οι πολίτες που δεν έκοψαν τα ξερόχορτα κ.ο.κ.

Για όλα τα παραπάνω είναι σημαντικό ότι σήμερα Έλληνες καλλιτέχνες και διανοούμενοι διαδηλώνουν εναντίον του πολέμου στην Ουκρανία, κατά του εγκλήματος που συντελείται εκεί από τον Πούτιν, κατά του φόνου και του ξεριζωμού εκατομμυρίων ανθρώπων, αλλά και κατά του πολέμου γενικά, καθώς αρνούνται την διάκριση σε καλό και κακό πόλεμο, που επιχειρεί να επιβάλει η δεξιά. 

Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί πόλεμοι. Όλοι οι πόλεμοι είναι κακοί.  

Γι’ αυτό σταματήστε τον πόλεμο τώρα.

Δεν θέλουμε έναν κόσμο δημίων και θυμάτων.

«Ούτε δήμιοι ούτε θύματα»(Καμύ), λοιπόν.

Μόνο Ειρήνη σε όλο τον κόσμο και Κοινωνική Δικαιοσύνη.