Δεν ντρέπεται κανείς...

Δεδομένο πρώτο: Παράταση της οικονομικής διάλυσης, της κοινωνικής ασφυξίας και της ψυχολογικής συμπίεσης έως τις 7 Γενάρη. 

Για ένα μήνα ακόμη. Και βλέπουμε...

Σκέψη, πρώτη, αυθόρμητη: Ο χαμένος μήνας Δεκέμβριος. Που ήρθε να προστεθεί στον χαμένο μήνα Νοέμβριο. Ο οποίος ακολούθησε τον Οκτώβριο, που, κι αυτός με τη σειρά του, άθροισε success story, ολιγωρία και αδράνεια σ' αυτά του Σεπτεμβρίου. 

Ο 10ος στη σειρά υγειονομικά χαμένος μήνας. Απ' τον Μάρτη του 2020 μετρώντας. 

Κι ο 18ος στη σειρά, οικονομικά, αναπτυξιακά, κοινωνικά και δημοκρατικά πληγωμένος -απ' τις επιλογές της μεταδεξιάς νεοφιλελεύθερης Κυβέρνησης Μητσοτάκη- μήνας μας. 

Απ' την κάλπη του Ιούλη του 2019 εκκινώντας την αρίθμηση.

Παράταση του lock down για έναν ακόμη μήνα λοιπόν ...και βλέπουμε.

Όχι όμως όπως-όπως. Επιτελικά κι υπεύθυνα η Κυβέρνηση της ΝΔ στέκεται απέναντι σ' αυτό το ...και βλέπουμε. Ευχής έργο είναι που ...το βλέπουν αυτοί. Μεγάλη τύχη για τον Ελληνικό λαό. 

Αλίμονο αν στη θέση τους ήταν οι άλλοι, που έχουν στον ιδεολογικό πυρήνα τους το κοινωνικό κράτος και θεσμοθέτησαν το δικαίωμα σε πάνω από 2 εκατομμύρια ανασφάλιστους να έχουν πρόσβαση στα δημόσια νοσοκομεία, που ανέκοψαν την ιδιωτικοποίηση, το κλείσιμο και την περαιτέρω υποβάθμιση κι υποστελέχωσή τους. 

Φαντάζεστε τι θα γινόταν σήμερα στη χώρα μας αν το νεοφιλελεύθερο πολιτικό σχέδιο Σαμαρά - Βενιζέλου δεν είχε ανακοπεί το Γενάρη του 2015; 

- - - - - - - - - - - 

Δεδομένο δεύτερο: 

Ακόμη και τώρα με το πρόβλημα να είναι υπαρκτό, πολυεπίπεδο και να γιγαντώνεται καθημερινά, 

με ολόκληρη σχεδόν την κοινωνία να το βιώνει από επώδυνο έως ανυπόφορο βαθμό, 

με την αναγκαιότητα στήριξης του δημόσιου συστήματος υγείας να είναι πανθομολογούμενη, 

επιχειρούν να μας περάσουν ανάμεσα στις συμπληγάδες της λίστας Πέτσα και της δήλωσης Πέτσα για πεταμένα λεφτά: αν αυξάνονταν απ' το καλοκαίρι ο αριθμός των ΜΕΘ. 

Και να περάσουμε υγιείς (σχετικά), όρθιοι (σχετικά), όλοι (σχετικά) και πανηγυρίζοντας (αυτό απόλυτα) για τον Ηγέτη μας και την κυβέρνηση Του. 

 Σκέψη, δεύτερη, η πρώτη που μου ήρθε θα λογοκρίνονταν ως υβριστική, μηνύσιμη και προσβάλλουσα τα θεία: 

Είμαστε μάρτυρες και έρμαια της ακραίας νεοφιλεύθερης ιδεοληψίας για μηδενισμό του κοινωνικού κράτους και συρρίκνωση του δημοσίου χαρακτήρα του.

Με τις δημόσιες δομές παροχής υγείας απ' τη μια και το νου μας απ' την άλλη, να βασανίζονται, παίζοντας το σουρεαλιστικό ρόλο ενός in vivo εργαστηρίου της Γεραπετρίτειας κακοποίησης της στατιστικής.

Με τα κινούμενα άριστα βιογραφικά να παρακολουθούν το πρόβλημα και τις επιπτώσεις της πανδημίας,

να μην ξέρουν τι τους γίνεται, πλην όμως με σοβαρότητα και υπευθυνότητα , 

να έχουν χάσει τη μπάλα, πλην όμως πομπωδώς κι αυτάρεσκα , 

να παρακολουθούν το ΕΣΥ και τους ανθρώπους του να καταρρέουν, πλην όμως ψύχραιμα και συγκαταβατικά, 

να παρακολουθούν την πραγματική οικονομία να βουλιάζει και να καταγράφουν, ως συγκριτικά μεγέθη διαχείρισης, τις καθημερινές εκατόμβες νεκρών. 

Κι ενώ η πανδημία καλπάζει, η εικόνα που επιδιώκουν να περάσει είναι πως ο covid-19 νιώθει στο σβέρκο του την ανάσα της άριστης Κυβέρνησής μας. Γι' αυτό και καλπάζει -και δυστυχώς θερίζει- μπας και καταφέρει να της ξεφύγει. 

Και δε δείχνει να ντρέπεται κανείς...Ούτε δημοσιογράφος ούτε Κυβερνητικό στέλεχος.

- - - - - - - - - - -

Δεδομένο τρίτο: Καραντίνας λοιπόν συνέχεια. Πλην εκκλησιών και κομμωτηρίων, ίσως και κάποιων καταστημάτων λιανεμπορίου, δραστηριότητες των οποίων -φαίνεται- το ιικό φορτίο να επιτρέπει δεύτερες σκέψεις μέσα στη βδομάδα. 

Σκέψη, απλή, ακροτελεύτια: Αν ακούσει και δει κάποιος τα κυβερνητικά στελέχη να τοποθετούνται για τα μέτρα προστασίας από τη διασπορά του ιού θα πειστεί πως έχουν στήσει κορονοϊόμετρα σε διάφορους επαγγελματικούς χώρους και κοινωνικές δραστηριότητες και παίρνουν on line τα συγκριτικά δεδομένα.

 Λες και οι τραγικές πρωτιές της χώρας μας σε υγεία και οικονομία είναι άσχετες με την ανεύθυνη διαχείρισή τους. Λες και είναι νομοτελειακά αναπόφευκτο.

 Λες και δεν είναι η μετα-δεξιά κυβέρνηση του Κυρ-Μητσοτάκη 

Α ν ε π α ρ κ ή ς και ε π ι κ ί ν δ υ ν η.