Έχεις επαναπροωθήσει στην Τουρκία χιλιάδες Γιάννηδες. Όσους δεν ξεβράστηκαν στις ακτές σου νεκροί ή δεν έκλεισες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Στέρησες τον ΑΜΚΑ και την πρόσβαση στην υγεία σε χιλιάδες Γιάννηδες.
Η αστυνομία σου βασανίζει χιλιάδες Γιάννηδες καθημερινά. Τους σταματάει στον δρόμο με βάση το χρώμα τους, τους ελέγχει για μία κόλλα χαρτί, τους στήνει κατά δεκάδες στη σειρά με το κεφάλι στον τοίχο, τους πετά σε ένα κελί. Στα δικαστήριά σου ορίζεται η μοίρα χιλιάδων Γιάννηδων, με παράλογες ποινές σε γλώσσα που δε γνωρίζουν.
Περιφρόνησες χιλιάδες Γιάννηδες, τους κοίταξες στραβά, τους έλεγες ένα απλό όχι και έφευγες όταν σου προσέφεραν ένα CD ή να σου πλύνουν το τζάμι για να βγάλουν τα προς το ζήν τους. Συχνά τους νευρίαζες κιόλας αν επέμεναν λίγο παραπάνω. Τους ευχόσουν θάνατο, απέλαση και έβαζες μπρός.
Καθημερινά πετάς χιλιάδες Γιάννηδες και τις οικογένειές τους στο δρόμο. Καθημερινά όσοι Γιάννηδες δεν είχαν την τύχη αυτού του ενός να είναι παγκόσμια ταλέντα, συνεχίζουν να ζούν υπο αυτές τις συνθήκες με την ανοχή αν όχι με τη συμμετοχή σου.
Τώρα το λιγότερο που μπορείς να κάνεις, είναι να το βουλώσεις. Γιατί είναι η μέρα και η ώρα κάθε μαύρου, φτωχού, μετανάστη και απόκληρου που περπατάει στα Σεπόλια και σε κάθε δρόμο του τόπου με τον φόβο σου.
Όχι η δική σου, Ελληναρά. Η δική σου ήταν τότε.
Άρης Παπαϊτσέτρα (fb)
