Γυναικοκτονία στη Ρόδο

Δεν είναι έγκλημα πάθους, είναι έγκλημα της «αρσενικής ψυχοπάθειας», είναι έγκλημα του "αρσενικού" που δεν ξέρει άλλον τρόπο να σχετίζεται με τη γυναίκα ειμή μόνο αυτόν του άντρα αφέντη. 

Η έμφυλη βία παροξύνεται, γιατί οι φορείς της φαλλοκρατίας, οι άντρες της πατριαρχίας  βιώνουν την χειραφέτηση των γυναικών ως απώλεια της δικής τους εξουσίας, ως αμφισβήτηση της «αρσενικής» τους ταυτότητας, ως απώλεια της προσωπικής τους αξίας και αυτοεκτίμησης. Οι στερεοτυπικές αναφορές με τις οποίες έχει δομηθεί η αρσενική τους ταυτότητα δεν υπάρχουν πλέον. Και χωρίς αυτές κάποιοι άντρες δεν μπορούν να υπάρξουν.

Χωρίς εκείνη «δεν έχω λόγο να ζω» έγραψε ο ειδεχθής γυναικοκτόνος της Ρόδου. Αλλά αποφάσισε ότι χωρίς αυτόν ούτε κι εκείνη είχε λόγο να ζει! Αποκατέστησε έτσι με τη φονική βία την «τάξη» της «θριαμβεύουσας αρσενικής δύναμης». 

Κάποιοι καλούν σε λήψη μέτρων! Αλλά τα μέτρα δεν μπορούν να είναι αστυνομικού χαρακτήρα μόνο. Γιατί το πρόβλημα είναι στο «κεφάλι», είναι σε μια «αρσενική κουλτούρα» αιώνων, είναι πρόβλημα κοινωνικό, πολιτισμικό και πολιτικό. Η αποτελεσματική αντιμετώπιση θα υπάρξει με το "σπάσιμο" των φαλλοκρατικών κοινωνικών στερεότυπων, με την βιωματική αποδοχή εκ μέρους των ανδρών της ισότητας των γυναικών. Αλλά για να υπάρξει ισότητα μεταξύ των δύο φύλων, θα πρέπει να υπάρχει και ισότητα στην ίδια την κοινωνία. Και προπάντων μια άλλη εκπαίδευση... 

Σε κάθε περίπτωση, η περίοδος της μετάβασης θα είναι δύσκολη και αιματηρή, καθώς εύθραυστες ναρκισσιστικές προσωπικότητες, που έχουν δομήσει τον παθολογικό ναρκισσισμό τους στην πατριαρχική εξουσία, θα χάνουν το έδαφος κάτω από τα πόδια τους και θα καταφεύγουν στη βία…