Γκουαντάναμο: Η φυλακή-κολαστήριο είναι ακόμη εδώ

Συμπτώσεις: Διαβάζω ότι η φρικτή φυλακή-κολαστήριο του Γκουαντάναμο που υποτίθεται ότι θα έκλεινε ο Ομπάμα (ναι, ο Ομπάμα), εξακολουθεί να υπάρχει, το ίδιο οδυνηρή, το ίδιο επονείδιστη.

 «Έπειτα από δύο δεκαετίες κράτησης, τα δεινά των εγκλείστων είναι βαθιά και συνεχόμενα», δήλωσε η ανεξάρτητη ερευνήτρια του ΟΗΕ, η Ιρλανδή Φιονούλα Νι Ολάιν.

Η Ολάιν είναι ο πρώτος άνθρωπος στον οποίο επιτράπηκε να κάνει αυτοψία στη φυλακή-κολαστήριο και να διαπιστώσει ότι από τους 30 εναπομείναντες κρατούμενους, στους 19 δεν έχει αποδοθεί καμία κατηγορία. Ναι, είναι έγκλειστοι χωρίς καμία κατηγορία!

Τυχαία, και σ’ αυτό συνίσταται η σύμπτωση, ξεφυλλίζοντας το περιοδικό ΧΑΟΣ (1994) βρήκα μία σελίδα της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ και της στήλης «Ο Τύπος των ήλων» του Γιάννη Τριάντη  (23 Ιουνίου 2007) μ’ ένα κείμενό μου για το βιβλίο «Ποιήματα από το Γκουαντάναμο-οι κρατούμενοι μιλούν» που συγκέντρωσε ο Μαρκ Φάλκοφ.

Οι φυλακισμένοι στα ποιήματά τους γράφουν «για την άνοιξη που έρχεται χωρίς λουλούδια, για τα όμορφα κορίτσια που γι’ αυτούς υπάρχουν μόνο ως μνήμη, μιλούν για την ομορφιά και τις μικρές ανάσες νοσταλγίας… Εδώ οι στίχοι υπάρχουν σαν τη ζωή μέσα στα όνειρα, σαν τις παρενθέσεις του Έζρα Πάουντ και του Καβάφη, σαν την πίστη του Πασκάλ, σαν τη μεταφορά που γαληνεύει το τώρα και το μετά. Για τους φύλακες, τον αμερικανικό στρατό, «η ποίηση (αυτή) αντιπροσωπεύει έναν ιδιαίτερο κίνδυνο» καθώς μέσω της αλληγορίας οι φυλακισμένοι μπορούν να επικοινωνήσουν…

Στοn επίλογο του βιβλίου με τα ποιήματα των φυλακισμένων ο Αργεντινοχιλιανός συγγραφέας Αριελ Ντόρφμαν γράφει: «Είναι επαίσχυντο, διότι μια υποτιθέμενη δημοκρατία, οι ΗΠΑ, συμπεριφέρεται στους κρατούμενούς της με τον ίδιο βάρβαρο τρόπο που συμπεριφέρθηκαν στους αιχμαλώτους η δικτατορική Χιλή και αναρίθμητες άλλες θλιβερές κυβερνήσεις…».