Γειά σου καρντάση μου, Θωμά…

Με πήρε τηλέφωνο ο Θωμάς (Κοροβίνης) από την προκυμαία της Μυτιλήνης. Εκεί που περπατάγαμε φαντάροι προσπαθώντας να απαλύνουμε τη «μαυρίλα» του στρατού.

«Όλα άλλαξαν, τίποτα δεν θυμίζει την πόλη εκείνου του καιρού» μου ανακοινώνει. «Οι άνθρωποι ενέδωσαν…».

Η Μυτιλήνη έχει αλλάξει. Ο κόσμος όλος έχει αλλάξει.

Οι εικόνες και το θέαμα αντικαθιστούν πλέον τον κόσμο του νοήματος. Η νέα κοινωνική κατάσταση είναι η «υπερπραγματικότητα» των προσομοιώσεων που επιβάλλουν τα μέσα μαζικής προπαγάνδας. Η ναρκωμένη και υπνωτισμένη συνείδηση, «σαγηνευμένη» από την εικόνα, βυθίζεται στον ωκεανό του εικονικού, μεταφέροντας τη ζωή στις οθόνες της τηλεόρασης και των ηλεκτρονικών υπολογιστών.

Το σοβαρότερο πρόβλημα, εντέλει, δεν είναι η εμπορευματοποίηση του κόσμου αλλά η αισθητικοποίησή του, ο μετασχηματισμός του σε εικόνες και η σημειολογική του οργάνωση.
Η «δολοφονία της πραγματικότητας» είναι «το τέλειο έγκλημα» της σύγχρονης ιστορίας.

«Υπάρχουν όμως ακόμα οι ερωτικοί Λέσβιοι με τις μεγάλες αγκαλιές» μου λέει ο Θωμάς. Υπάρχουν ακόμα ερωτικοί άνθρωποι σε όλο τον κόσμο σαν τον Θωμά που μπορούν ακόμα να εκφέρουν την ολοφράση «σαγαπώ», λέω εγώ. «Άρα υπάρχει ελπίδα».

(Το βράδυ ο Θωμάς θα είναι στα Πάμφιλα. Αύριο θα πάει ψηλά στο λόφο, στο παλιό σχολαρχείο με την εκκλησία, στον λόχο διοίκησης, εκεί που μας έστησαν τη μηχανή με τα συνθηματικά).

Γειά σου καρντάση μου, Θωμά…