Ο Mohammed Mhawish είναι δημοσιογράφος από την πόλη της Γάζας που βίωσε την κόλαση του πολέμου πριν καταφύγει στην Αίγυπτο. Τώρα βιώνει τη σκληρή πραγματικότητα της εξορίας, της νέας Νάκμπα, αλλά εκφράζει σθεναρά την άρνησή του να εγκαταλείψει το όνειρο της επιστροφής.
«Θυμάμαι που έγραψα για τα 47 χρόνια της Nakba, μετά για τα 75 χρόνια, μετά για τα 76 -σημειώνει. Έγραψα για τα βάσανα και την υπερηφάνεια του λαού μου –των Παλαιστινίων που είχαν εκδιωχθεί από τα σπίτια τους και είχαν συνωστιστεί σε αυτή τη λωρίδα γης που θα γινόταν η πατρίδα μου: η Γάζα.
Από τη Νάκμπα, πολλά πράγματα έχουν αλλάξει, αλλά ένα πράγμα παραμένει: η επιθυμία του Ισραήλ να μας εκδιώξει από τη γη μας. Για δύο εκατομμύρια ανθρώπους που εξακολουθούν να είναι παγιδευμένοι στη Γάζα, αυτή είναι μια χρονιά γενοκτονίας – μια χρονιά που σημαδεύεται από θάνατο, πείνα, αναγκαστικό εκτοπισμό και τη διαρκή αναζήτηση κάποιου ασφαλούς μέρους.
Για δεκάδες χιλιάδες, όπως η οικογένειά μου και εγώ, είναι μια πραγματική Νάκμπα –μια απελπισμένη φυγή από τη Γάζα και ο πόνος της εξορίας.
Για όσους από εμάς μπορέσαμε να φύγουμε από τη Γάζα, η επιβίωση δεν έκανε τον πόλεμο λιγότερο επώδυνο. Οι πληγές μας είναι ανοιχτές και μας σημαδεύει για πάντα το τραύμα των βομβαρδισμών, αλλά και ο καθημερινός μας αγώνας να ξαναχτίσουμε τη ζωή μας και να βρούμε μια αίσθηση κανονικότητας μέσα στο χάος.
Γενιές έρχονται και φεύγουν, η πραγματικότητα παραμένει η ίδια
Είναι δύσκολο να περιγράψεις πώς νιώθεις όταν η παλιά σου ζωή εξαφανίζεται από τη μια μέρα στην άλλη. Όταν πρέπει να εγκαταλείψεις τη χώρα σου, ενώ γνωρίζεις ότι παραμένει μέσα σου για πάντα…
