Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Αϊτής, Jovenel Moïse, δολοφονήθηκε από μια βαριά οπλισμένη ομάδα κομάντο, ενώ κοιμόταν, δίπλα στην επίσης σοβαρά τραυματισμένη σύζυγό του. Αλλά αυτό που είναι εντυπωσιακό είναι η γενική σιωπή του πληθυσμού. Ένας πληθυσμός, συγκλονισμένος από την πείνα και τη δυστυχία, που υποφέρει πάρα πολύ και όμως δεν αντιδρά! Ούτε ο Μπάιντεν αντέδρασε εδώ, ούτε έγιναν διαδηλώσεις στην Ουάσινγκτον και το... Μαϊάμι. Κανείς δεν έγραψε στα κοινωνικά δίκτυα το σύνθημα “πατρίδα και ζωή”. Η είδηση δεν έγινε πρωτοσέλιδο στην Καθημερινή, στα ΝΕΑ και στον Ελεύθερο Τύπο! Κι όμως, το Port-au-Prince, η πρωτεύουσα της Αϊτής ζει εδώ και πολύ καιρό μέσα στον τρόμο. Οι ένοπλες συμμορίες δεν σταμάτησαν ποτέ να χτυπούν. Οι απαγωγές, οι δολοφονίες, οι στοχευμένες επιθέσεις έχουν πολλαπλασιαστεί. Γειτονιές πυρπολούνται, γυναίκες, νέοι, πολύ μικρά παιδιά, δημοσιογράφοι, ακτιβιστές, ανώτεροι δικαστικοί, καταστηματάρχες, δολοφονούνται. Τρόμος παντού. Κι όμως άκρα του τάφου σιωπή. Βλέπετε εδώ δεν είναι Κούβα, εδώ είναι ο “παράδεισος” του καπιταλισμού!
Ακόμα χειρότερα, ο δολοφονημένος πρόεδρος συνυπήρχε με τις συμμορίες, αφήνοντας το πεδίο ανοιχτό σε αυτές, κυβερνούσε εκτός των κανόνων του κράτους δικαίου, αρνούμενος να υπακούσει στο Σύνταγμα, που του επέβαλε να αποχωρήσει από την εξουσία στις 7 του προηγούμενου Φεβρουαρίου, με το πρόσχημα ότι ανέλαβε καθήκοντα αργότερα λόγω καθυστερημένης απόφασης από το εκλογικό δικαστήριο το 2015! Κι όμως γι’ αυτόν δεν έγραψε και δεν είπε τίποτα κανείς, γιατί αυτός -όπως και πολλοί άλλοι- ήταν “δικός μας”! Κι αυτό παρά τις επαναλαμβανόμενες εκκλήσεις, τις διαδηλώσεις και τα πολλαπλά μηνύματα από την κοινωνία των πολιτών της Αϊτής. Όλοι κωφεύουν. Γι' αυτή την τραγωδία δεν μιλάει κανείς. Βλέπετε η Αϊτή δεν είναι Κούβα...
