Αυτοψία

Ακρωτηριασμένο κείτεται το σώμα.

Από παλιούς πολέμους

ηττημένο.

Μα κάτω απ’ τα πεσμένα φύλλα

δίπλα στο ματωμένο αμπέχωνο

μια ξεχασμένη από καιρό

χειροβομβίδα.

Αν εκπυρσοκροτήσει θά ‘ναι για να εκραγεί

η μήτρα

της στείρας γης

θα’ναι για να σχιστεί το μαύρο παραβάν

του θεάτρου.

Θα υποχωρήσει τότε ήσυχα ο φλοιός

μέσα απ’ τα θραύσματα θα αναστηθεί σε ξέφωτο επιτέλους

η ψυχή του.

Κι ίσως  ξυπνήσει έκπληκτος ο ήλιος

τα μεσάνυχτα

να δει την πρόωρη μέρα που ανατέλλει.