Αστυνομική βία...

Ο Ζακ Κωστόπουλος, ο Τζορτζ Φλόιντ, η Ντανιέλα στη Χιλή, οι αστυνομικοί-δολοφόνοι στη Νιγηρία, ο Μισέλ στο Παρίσι. Παντού η ίδια αστυνομική αγριότητα, η ίδια αγωνία, ο ίδιος φρικτός θάνατος. Πολλοί αναρωτιούνται: που οφείλεται η τωρινή βαρβαρότητα των αστυνομικών σε ολόκληρο τον κόσμο; Η απάντηση είναι απλή: Δεν υπάρχει διαφορά από χθες. Η αστυνομία ήταν πάντα ίδια. Με τη διαφορά ότι τώρα η αστυνομική βία δεν μπορεί να καλυφθεί από τα επίσημα ψεύδη, καθώς υπάρχουν τα βίντεο των κινητών τηλεφώνων ή των καμερών, που αποδεικνύουν την αλήθεια.

Ο φόνος του Αφροαμερικανού Τζορτζ Φλόυντ καταγράφηκε από περαστική γυναίκα. Ο τρόπος του φόνου, το ρατσιστικό μένος του λευκού μπάτσου της Μινεάπολης, το πάτημα στο λαιμό επί οκτώ λεπτά, η επιθανάτια αγωνία, το «κύριε, δεν μπορώ να αναπνεύσω», όλα είδαν το φως της δημοσιότητας και ανέτρεψαν τα ψεύδη περί δήθεν επίθεσης από το θύμα! Η κρατική βία χάνει τα «νόμιμα» ψεύδη της και όντας «γυμνή» δείχνει την αποτρόπαια βαρβαρότητά της.

Το ίδιο συμβαίνει παντού. Το είδαμε και στην αστυνομία των Μητσοτάκη-Χρυσοχοΐδη, όταν συνεχίζουν να επιδίδονται στον εξευτελισμό των κρατουμένων, στα ξεβρακώματα, το άγριο ξύλο, την βία και την αυθαιρεσία. Το βλέπουμε στα Εξάρχεια, το είδαμε στο σπίτι του Ινδαρέ, στο ΑΤ Κολωνού, στην ΑΣΟΕΕ, στη συγκέντρωση του ΚΚΕ. Όλα αυτά πλέον αποκαλύπτονται, βγαίνουν στο φως...

Γι’ αυτό ο πρόεδρος της Γαλλίας Μακρόν  απαγόρευσε δια νόμου την βιντεοσκόπηση της αστυνομικής βίας, δείχνοντας το είδος της «δημοκρατίας» που επιδιώκουν να επιβάλουν. Όμως στον καιρό των κινητών και των κοινωνικών δικτύων καμία απαγόρευση δεν είναι δυνατή. Ήδη το βίντεο με την άγρια επίθεση αστυνομικών στον καλλιτέχνη Μισέλ, που επέστρεφε στο στούντιό του στο Παρίσι, το βράδυ του περασμένου Σαββάτου, ξεσηκώνει  και πάλι τη δημοκρατική κοινή γνώμη στη Γαλλία. Οι τρεις αστυνομικοί διαπίστωσαν ότι ο Μισέλ δεν φορούσε μάσκα, πήδηξαν από τα αυτοκίνητά τους και έσπρωξαν τον Μισέλ μέσα από την πόρτα στο στούντιό του. «Πριν ακούσω λέξη, ένιωσα ένα χέρι να με σπρώχνει ή να με τραβάει, δεν ήξερα τι από τα δύο. Δεν ήξερα τι συνέβαινε. Φώναζα ζητώντας βοήθεια», είπε ο Μισέλ, επικεφαλής του Black Gold Corp Studios στην ιστοσελίδα Loopsider. Το βίντεο από το κλειστό κύκλωμα του στούντιο δείχνει τους αστυνομικούς να του ρίχνουν γροθιές, να τον κλωτσάνε και να τον χτυπάνε στο κεφάλι και το σώμα με γκλομπ. Πέρα από τα χτυπήματα ο Μισέλ- που αιφνιδιάστηκε τόσο που δεν ήταν σίγουρος καν ότι επρόκειτο για πραγματικούς αστυνομικούς- είπε ότι δέχθηκε ρατσιστικές προσβολές. «Άκουσα "βρώμικε αράπη", το άκουσα αρκετές φορές. Με χτυπούσαν με τα γκλομπ τους ξανά και ξανά», δήλωσε.  

 Το σύνθημα των Γάλλων «Όλος ο κόσμος μισεί την αστυνομία» επαληθεύεται για μία ακόμα φορά. Από τον Ιανουάριο του 1977 έως τον Δεκέμβριο του 2019, 676 άτομα σκοτώθηκαν από Γάλλους αστυνομικούς σύμφωνα με τον ιστότοπο Basta. Κατά μέσο όρο 16 ανά έτος! Οι μισοί από αυτούς ήταν κάτω των 26 ετών και σχεδόν οι μισές από τις υποθέσεις αφορούσαν την περιοχή του Παρισιού και οικισμούς της Λυών και της Μασσαλίας.

Στην Ελλάδα δεν έχουμε ανάλογα στοιχεία. Ό,τι υπάρχει «κουκουλώνεται». Ο πολίτης και οι κοινωνικές κατηγορίες όπως οι πρόσφυγες, οι άστεγοι, οι ναρκομανείς, οι Ρομά, οι γυναίκες κ. ά. υφίστανται κάθε είδους ανέλεγκτη βία και ρατσιστικές προκαταλήψεις, σεξισμό, ομοφοβία… Γενικά η παραγωγή της κρατικής βίας θα συνεχίσει να αναπτύσσεται, καθώς συνιστά τη βάση του ελέγχου και της επιτήρησης των «κάτω». Το είδαμε και στην περίπτωση των γυναικών που συνελήφθησαν στο Σύνταγμα, επειδή διαδήλωναν συμβολικά κατά της έμφυλης βίας. Ακόμα και η Διεθνής Αμνηστία κατήγγειλε την ελληνική αστυνομία γι' αυτό.

Τα ατομικά και τα πολιτικά δικαιώματα -με πρόσχημα σήμερα την πανδημία- καταστρατηγούνται. Η ίδια η Δημοκρατία απειλείται από τον «αυταρχισμό» της πλανητικής νέας Δεξιάς.