Απόντες και συνένοχοι

Αν δεν ήταν η κατακλυσμιαία φρίκη της υπόθεσης Λιγνάδη (και των άλλων αθλιοτήτων από τον χώρο του θεάτρου). Αν δεν ήταν η συντριβή των θυμάτων. Αν δεν ήταν οι ρημαγμένες ψυχές των παιδιών, των γυναικών, των αγοριών που σέρνουν το φόβο και τις άλλες πληγές σαν μπάλα βαρυποινίτη που εκτίει μια αδιανόητη ποινή χωρίς να υπάρχει έγκλημα. Αν δεν ήταν όλα αυτά και άλλα πολλά που δεν είναι της παρούσης, μόνο κράξιμο και χλεύη και άγριο κογιονάρισμα αξίζει στο μεγαλόσχημο τενεκεδαριό της πολιτικής ελίτ. Σε όλους αυτούς που κατοικούν στην τενεκεδούπολη (συγνώμη αγαπημένη μου Ευγενία Φακίνου) της εξουσίας και δεν χάνουν ευκαιρία, όπως τώρα, να αποδείξουν την ολιγότητά τους. Όλοι της επιφανούς αδικοπραξίας που μονίμως απουσιάζουν όταν οι περιστάσεις το απαιτούν. Δειλοί επομένως, ασήμαντοι και άχρηστοι.

Ας πάρουμε όμως τα ονόματα που λάμπουν δια της απουσίας τους από όσα τραγικά συμβαίνουν στον χώρο του πολιτισμού, επιλέγοντας, όχι την «σιωπή των αμνών», αλλά την σιωπή των δειλών:

Κώστας Καραμανλής. Πρώην Πρωθυπουργός, εν ενεργεία βουλευτής και πρώην ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ. Αντώνης Σαμαράς. Πρώην πρωθυπουργός, εν ενεργεία βουλευτής, αρχηγός της πατριωτικής γυμνοδεξιάς και της «αντρικής σχολής» και πρώην ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ. Κωνσταντίνος Τασούλας. Εν ενεργεία βουλευτής, τρίτος τη τάξει Πολιτειακός παράγοντας ως Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων και πρώην ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ. Ντόρα Μπακογιάννη. Εν ενεργεία βουλεύτρια, πρώην και νυν και εις τους αιώνας των αιώνων έχω την αίσθηση επίδοξη αρχηγός της ΝΔ, πρώην υπουργός Εξωτερικών και πρώην ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ. Ευάγγελος Βενιζέλος. Μια κατηγορία μόνος του και πρώην ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ.

Όλοι τους ΑΠΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΑΦΑΝΤΟΙ από τα τραγικά και τα δύσκολα των ημερών. Αντ' αυτών, τη μάχη στα μαρμαρένια αλώνια (τρομάρα τους) των ιδεών και των επιχειρημάτων δίνουν: ο γίγας Μακάριος Λαζαρίδης (του στενού Μητσοτακικού περιβάλλοντος), βγάζοντας «κίναιδο και παιδόφιλο» τον Άρη Βελουχιώτη. Ο...γιγαντότερος Λευτέρης Χαραλαμπόπουλος, υπάλληλος του Βαγγέλη Μαρινάκη (των κατά συρροή αθωώσεων και του στενού Μητσοτακικού περιβάλλοντος), κάνοντας χυδαίο και ξεφωνημένο μοντάζ σε φωτογραφία του Αλέξη Τσίπρα. Και φυσικά η γνωστή και μη εξαιρετέα Ιωάννα Μάνδρου των ενδυματολογικών αντιλήψεων (αν ενθυμείσθε το περιστατικό με την Μάγδα Φύσσα), με blame victim εις βάρος των θυμάτων, αναρωτώμενη αν αυτά τα παιδιά είχαν γονείς!

Συμπέρασμα: αυτοί είναι, τόσοι είναι, αυτό είναι το ποιόν και το πύον τους, αυτά είναι και τα επιχειρήματά τους. Κι αν κάποιος έχει αμφιβολίες για όλα αυτά, φρόντισε να τις διαλύσει σήμερα η αναπληρώτρια κυβερνητική εκπρόσωπος με ένα υπόδειγμα απανθρωπιάς: «Ένας ατυχής επικοινωνιακός χειρισμός (ότι ο Λιγνάδης είναι ένας επικίνδυνος άνθρωπος), δεν συνιστά λόγο αποπομπής. Η κυβέρνηση στηρίζει την κυρία Μενδώνη. Η κυρία Μενδώνη είναι μια καλή υπουργός με σημαντικό έργο στο υπουργείο Πολιτισμού».

Τόσος ορυμαγδός, τόση οδύνη, τέτοια τραγωδία, τόσο ανήκουστο μαρτύριο, όλα μα όλα κατέληξαν στον υπόνομο μιας αποθηριωμένης και ακραία απάνθρωπης εξουσίας. Με την μια και χωρίς να παίξει βλέφαρο, χωρίς ίχνος μαρμαρυγής στις παγωμένες ψυχές τους. Όλα φυλακίστηκαν στην ασφυξία ενός ατυχούς επικοινωνιακού χειρισμού! Δεν έγινε και τίποτα δηλαδή, πως κάνετε έτσι!

Από τώρα και ύστερα λοιπόν ουδείς δικαιούται να πει πως δεν ήξερε, πως δεν κατάλαβε. Ουδείς δικαιούται να αποστρέψει το βλέμμα από το αίμα. Μόνο οι ένοχοι και οι συνένοχοι.