Αλάνθαστη δοκιμασία αληθινού ηγέτη

Για την ανάδειξη του αληθινού ηγέτη μία είναι η δοκιμασία η αλάνθαστη. (Ποια κουκιά;) Μπορεί να είναι από παραμύθι, αλλά πες μου εσύ κάτι που γύρω μας συμβαίνει και που στον Μύθο να μην είναι ριζωμένο.

Σ’ ένα δωμάτιο ακουμπάμε στο πάτωμα, πάνω στα σανίδια, ένα μπιζέλι. Τοποθετούμε πάνω από το μπιζέλι ένα στρώμα (κυριολεξία). Ανατομικό κ.λ.π. Προσέχουμε την ποιότητα. Δεν θα το ξαναπώ. Προσέχουμε. Πάνω από το στρώμα ένα φουσκωτό κατατρεγμένους, πασσάλους σιδερένιους και τσιμέντο για το τείχος. Δεύτερο στρώμα μετά. Από πάνω γυναίκες βιασμένες και κακοποιημένα παιδιά (αδιάφορο αν αναπνέουν). Τρίτο στρώμα κατόπιν. Επί αυτού στριμώχνουμε ένα στρατό καλόπαιδα με τον εξοπλισμό τους και με ποδοσφαιρικά κασκόλ για το ξεκάρφωμα. Μετά τέταρτο στρώμα. Ντελιβεράδες με παπάκια ακολούθως, μες στα πακέτα κομματάκια ανθρωπιάς. Μπουκίτσες η παραγγελία, λόγω δίαιτας. Πέμπτο στρώμα. Παιδιά του κατηχητικού στο εδώλιο κι οι δικαστές με πλάτη στο Χριστό. Έκτο στρώμα. Θεατρική σκηνή ολόκληρη με νέο ρεπερτόριο για εφιάλτες. Έβδομο στρώμα. Γονείς τρώνε το γεύμα τους χωρίς να δίνουν σημασία που στου πιρουνιού την άκρη έχουν καρφωμένα τα παιδιά τους και διαμαρτύρονται μετά στον σεφ γιατί είχαν πει medium rare και αυτός τους σέρβιρε καλοψημένο. Όγδοο στρώμα. Αμυντικοί εξοπλισμοί, μια ανεμογεννήτρια, μία νησίδα από την πλωτή ήπειρο των σκουπιδιών κι όσα καλάθια νοικοκύρηδων χωράνε. Ένατο στρώμα. Ερείπια σχολείων και νοσοκομείων. Δέκατο στρώμα. Μια Ειρήνη εκδιδόμενη, sex worker χάριν της πολιτικής ορθότητος. Δέκα παπλώματα και μαξιλάρια από πάνω πουπουλένια.

Φέρνουμε τώρα τον επίδοξο ηγέτη και στα χέρια τον σηκώνουμε να φτάσει εκεί πάνω ν’ αναπαυθεί. Δεν ξέρει πως εμείς τον δοκιμάζουμε.

Και το πρωί, αν διαμαρτυρηθεί ότι του χάλασε τον ύπνο και την πολύτιμη ανάπαυση ματαίωσε ένα μπιζέλι και ζητήσει να τιμωρηθεί παραδειγματικά ο υπεύθυνος, ε τότε ασφαλώς

HABEMUS!

*Αν θες να μάθεις για τον μύθο σου έχω να διαβάσεις την πριγκίπισσα και το μπιζέλι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, το Πέδρο Πάραμο του Χουάν Ρούλφο (μην παραλείψεις το επίμετρο του Κάρλος Φουέντες και δώσε έμφαση στα μουρμουρίσματα….), και το Γλώσσα και Μύθος του Ernst Cassirer (Ο Θεός είναι σιωπή).

*δες και το ποίημα Επεισόδιο της Δημουλά (… Οι λέξεις φταίνε. Αυτές/ ενθάρρυναν τα πράγματα σιγά/ σιγά ν’ αρχίσουν να συμβαίνουν...). Κι αν θες μπορείς και ψεύτρα να με βγάλεις, δεν θα σου κακιώσω, αρκεί να έχεις μου δώσεις μια αλήθεια στέρεη, να τη διαβάσω σε λευκή σελίδα δίχως τις δικές τους λέξεις.

*Α, δες και το έρωτας 77 του Χούλιο Κορτάσαρ. Άσχετο(;) Ασφαλώς. Γι’ αυτό είναι ωραίο. Και στην τελική βρήκες σχέση με τα υπόλοιπα και σε χάλασε αυτό;