Του πατάνε το κεφάλι. Είναι πολλοί. Ο νεαρός ουρλιάζει, υποφέρει. Η αδερφή του 25χρονου Έλληνα μετανάστη #GiorgouZantioti φωνάζει ότι είναι εγχειρισμένος, ότι είναι παιδί, ότι δεν έκανε τίποτα. Εκείνοι συνεχίζουν απτόητοι, όπως με τον Τζορτζ Φλόιντ, όπως με τον Ζακ Κωστόπουλο, όπως με τον Βασίλειο Μάγγο. Είναι οι ίδιοι, από τη Μινεσότα ως την πλατεία Κάνιγγος και την πλατεία της Νέας Σμύρνης, παντού ασκούν την ίδια βία, στην Αλμπερτίνα στη Χιλή, στη Σάρα στο Λονδίνο, στην Έφη στη ΓΑΔΑ στο Γιώργο στο Βούπερταλ.
Σε όλο τον κόσμο το κράτος(αυτό που «έχει το μονοπώλιο της βίας») στρέφεται εναντίον του «μη-κράτους», δηλαδή εναντίον της ανθρωπότητας. Παντού το δόγμα των νεοφιλελεύθερων κυβερνήσεων είναι η επιβολή του «νόμου και της τάξης», παντού το μήνυμα στις κρατικές δυνάμεις καταστολής είναι το ίδιο: «Χτυπήστε. Εμείς θα σας καλύψουμε». Τα ξεγυμνώματα, η βία, ο σεξισμός, ο ρατσισμός, ο εξευτελισμός, η τρομοκρατία κι ο φασισμός καλλιεργούνται σε όλο το θεσμικό και παραθεσμικό πλαίσιο του κρατικού μηχανισμού καταστολής. Επί 6 μέρες η γερμανική αστυνομία απαγόρευε στην οικογένεια να δει το νεκρό.
Γι’ αυτό το σύνθημα «Όλος ο κόσμος μισεί την αστυνομία» έχει καθολική ισχύ. Αλλά πίσω από την αστυνομία, δηλαδή το κράτος και τη βία του, βρίσκονται αυτοί που δίνουν τις εντολές, οι κυβερνήσεις.
Αυτό ακριβώς είναι το βασικό πολιτικό πρόβλημα σήμερα, η αδυναμία δημοκρατικού ελέγχου της πολιτικής ηγεσίας και η ατιμωρησία των αστυνομικών οργάνων που ελέγχονται για κακουργήματα και αυθαιρεσίες.
Eίμαστε στο έλεος των νεοφιλελεύθερων κυβερνήσεων και σε μία αιώρηση της εξουσίας μεταξύ της δημοκρατικής προσαρμοστικότητας και της αυταρχικής σκληρότητας, που νομιμοποιείται από εξωνημένα μέσα μαζικής "ενημέρωσης" και δημοσιογράφους, οι οποίοι (πλην εξαιρέσεων) αντί να ελέγχουν την εξουσία, είναι οι θεραπαινίδες της...
