Ή με την Novartis ή με τους ανθρώπους

Να παρηγορείς. Να παρηγορείς και να θεραπεύεις. Αυτό νομίζω πως είναι ο αναβαθμός του ανθρώπινου όντος και η λαμπρότητα του θωπευτικού νεύματος. Η δικαίωση της νοήμονος υπόστασης. Αρκεί και μόνο η ιστορία (ευτυχώς δεν είναι η μόνη) του Μητροπολιτικού Κοινωνικού Ιατρείου του Ελληνικού για να καταδείξει του λόγου το αληθές. Δεν χάνω ευκαιρία να επαναλαμβάνω ότι πρόκειται για μια αφανή εποποιία ανθρωπιάς που συνέβη και συμβαίνει δίπλα μας. Για ένα πραγματικό μεγαλείο παρηγορίας και θεραπεύουσας αγάπης. Πιστεύω ότι κάποτε θα πρέπει να γραφτεί η συγκλονιστική πορεία αυτού του Κοινωνικού Ιατρείου, όχι για να αποκτήσουν ενσυναίσθηση τα θηρία που διαρκώς  αποθηριώνονται, αλλά μήπως και στρέψουν το βλέμμα εκείνοι που το αποστρέφουν (συνειδητά ή όχι ουδεμία σημασία έχει) από το ανθρώπινο τραύμα, καθιστώντας τον εαυτό τους αμέτοχο στο ανθρώπινο θαύμα. Ένα και μόνο παράδειγμα (δεν μιλάμε φυσικά για την προσφορά των γιατρών και του υπόλοιπου εθελοντικώς προσφερόμενου προσωπικού, όπως και για την προσφορά φαρμάκων από πολίτες), ένα παράδειγμα που επίσης δεν θα κουραστώ να επαναλαμβάνω, για το τι θα πει στ’ αλήθεια άνθρωπος: υπήρξαν περιπτώσεις που καρκινοπαθείς νιώθοντας την απόλυτη ανάγκη των άλλων, σε μέρες βαριάς κρίσης, πρόσφεραν, μοιράστηκαν τα φάρμακά τους (δηλαδή κυριολεκτικώς πρόσφεραν και μοιράστηκαν την ζωή τους) με άλλους καρκινοπαθείς που όντες σε απόλυτη ένδεια δεν είχαν χρήματα για να τα προμηθευτούν.

Αξίζει να το θυμόμαστε γιατί η ορθή κρίση έρχεται από την σύγκριση. Λοιπόν, οι καρκινοπαθείς αυτοί έδιναν την ζωή τους («καθαρίζοντας» την έννοια της ζωής από «τα νέφη τα πυκνά» για να «φανούν τα λιβάδια τα πάντερπνα»  όπως λέει και Οδυσσέας Ελύτης στο «Άξιον Εστί»), θυσίαζαν την ζωή τους την ίδια στιγμή που συνέβαινε το ζωβόρο, το τερατώδες πάρτυ με τις υπερτιμολογήσεις και τις επιλεκτικές συνταγογραφήσεις της Novartis. Δεν είναι σκάνδαλο, είναι έγκλημα καθοσιώσεως,  έγκλημα κατά συρροήν εναντίον όχι απλώς της ανθρώπινης ζωής, αλλά έγκλημα με οντολογική διάσταση. Γιατί δεν καταδικάζει απλώς σε θάνατο. Καταδικάζει ακόμα και όσους ζουν σε ακραία ταπείνωση. Και μάλιστα σε μια εποχή που οι τότε κυβερνήσεις των ΠΑΣΟΚ και ΝΔ είτε χωριστά είτε ομοουσίως ενωμένες, έβαζαν φραγμούς στην δημόσια υγεία σ’ εκείνους που είχαν πληγεί περισσότερο από την κρίση, που έκλειναν νοσοκομεία, που τίναζαν στον αέρα τα ασφαλιστικά ταμεία και ένας από τους λόγους ήταν η έκρηξη των δαπανών προς τις φαρμακευτικές εταιρείες. Αυτό το ανείπωτης θηριωδίας πάρτυ: ένα πάρτυ που απογείωσε τις δαπάνες του Δημοσίου για φάρμακα και αναλώσιμα από 2,2 δις ευρώ το 2009, σε 5,2 δις ευρώ το 2013. Δηλαδή ένα πάρτυ σ’ αυτή την τερατωδώς άπατρι  Δημοκρατία των αριθμών που έβγαζε λεφτά  σκοτώνοντας την ζωή. «Κύριε των Δυνάμεων», που έλεγε και η γιαγιά μου η Εριφύλη. Και το ήξεραν! Επί χρόνια υπήρχαν καταγγελίες. Και η έρευνα ποτέ δεν έφτασε όχι στο κόκκαλο, ούτε καν στην πάνω-πάνω στοιβάδα του δέρματος. Α, ναι: είναι συνένοχοι σ’ αυτό το έγκλημα καθοσιώσεως της Novartis, όχι μόνο εκείνοι που χρηματίστηκαν, όχι μόνο εκείνοι που δημιούργησαν τραγικές καταστάσεις (ΚΕΕΛΠΝΟ κλπ.) αλλά και εκείνοι που ανέχθηκαν, που εντεταλμένα  αδιαφόρησαν, που σιώπησαν.  Το ίδιο ένοχοι, φυσικά, είναι και όσοι έδιναν τις εντολές  «σιγής ασυρμάτου». 

Όσο για τους χρηματικώς εμπλεκόμενους; Ειλικρινά απεύχομαι την εμπλοκή υπουργών και ενός πρωθυπουργού. Όχι να κουκουλωθεί η εμπλοκή, το αντίθετο. Να καταδειχθεί –αν υπάρχει- το βάθος του βόρβορου. Θέλω όμως να πω ότι η συμμετοχή ενός πρωθυπουργού και τριών υπουργών σε ένα έγκλημα που κουβαλάει τόσο θάνατο, για μερικά αργύρια της προδοσίας, είναι πολύ βαριά για την Δημοκρατία. Και δεν  θέλω να έχει υπάρξει μια τέτοια βλάβη, σχεδόν ανήκεστος. Και ταυτόχρονα τρέμω μήπως η έρευνα δεν προχωρήσει. Τρέμω μήπως οι αριθμοί νικήσουν τους νεκρούς˙ ζώντες και τεθνεώτες.  

Όπως και νάχει όμως πάντοτε υπάρχουν επιλογές: Ή θα είσαι με το Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο του Ελληνικού, ή θα είσαι με την Novartis. Ή θα είσαι με τους καρκινοπαθείς που δίνουν την ζωή τους, ή θα είσαι με τους εγκληματίες που αφαιρούν ζωές για την τσέπη τους. Ή θα είσαι με την χυδαία αγορά των αριθμών ή θα είσαι με την ωραία Αγορά των ανθρώπων. Των πολιτών.

Διαλέγεις και παίρνεις.