Έχει τα μάτια των μαθητών του

Ο φιλόλογος, για να είναι άξιος της αποστολής του, πρέπει πρώτα να απαλλαγεί από τις αλυσίδες της καταναγκαστικής σκέψης που του φορτώσαν τα μαθητικά και φοιτητικά του χρόνια. Να νιώσει μέσα του βαθιά τα λόγια του Φερνάντο Πεσσόα: "Σκέφτομαι είναι δεν καταλαβαίνω. Και η μοναδική αθωότητα είναι δεν σκέφτομαι".

Πιστέψτε με, δεν είναι καθόλου εύκολο.

Αν το καταφέρει όμως…

Αν καταφέρει να σκύψει στα αρχαία κείμενα με τη φλόγα του μικρού παιδιού που πασχίζει να κλείσει ένα μεγάλο "γιατί;" στα αθώα μάτια του

Αν καταφέρει να μεταγγίσει στους μαθητές του το ξάφνιασμα που έχουν τόσο ανάγκη

Αν τους ξυπνήσει την ιερή περιέργεια

τότε

έχει σώσει την ψυχή του

και

αυτό που θα ζήσει στην τάξη είναι μια ανταμοιβή που τον κάνει να αντέχει όλα τα άλλα

τον χαμηλό μισθό του, το απαξιωτικό βλέμμα των αμύητων, τα ειρωνικά σχόλια των βολεμένων.

Αυτός έχει τα μάτια των μαθητών του. Κι αυτό του φτάνει.