Ένα γράμμα...

1000 και πλέον άνθρωποι έξω από το κέντρο υποδοχής, δίπλα σε βρώμικα νερά, σε σκουπίδια, εκτεθειμένοι στις καιρικές συνθήκες, παιδιά άρρωστα δίχως ΑΜΚΑ, εξαθλίωση.
Το ΠΙΚΠΑ, που παρέχει μια αξιοπρεπή διαμονή, γεμάτο με όσες ευάλωτες οικογένειες χωρούν. .
Και σκέφτεσαι, κουράστηκα, είναι σαν περιστρεφόμενη πόρτα, γυρνάμε διαρκώς στο ίδιο σημείο. Οι αιτίες της προσφυγιάς πολλαπλασιάζονται, οι ένοχοι για το μόνο που ενδιαφέρονται είναι να πεθαίνουν μακριά τους οι πρόσφυγες και ένας υφέρπων ρατσισμός όλο και κερδίζει έδαφος.
Και μετά έρχεται ένα αυτοκίνητο γεμάτο με απαραίτητα είδη και ένα γράμμα από την Αμοργό, ένα γράμμα από τα παιδιά του δημοτικού σχολείου, από τα Θολάρια της Αιγιάλης, που απευθύνεται στα προσφυγόπουλα, με αυτά τα παιδικά γράμματα, με αυτή την αθωότητα των παιδιών, που σε κάνει να παίρνεις δύναμη.
«Αγαπημένοι μας φίλοι, σας γράφουμε αυτό το γράμμα για μα μη νιώθετε ότι είσαστε μόνοι», λένε, μεταξύ άλλων τα παιδιά. Και στέλνουν ζωγραφιές τους με το απόθεμα της ψυχής τους και νιώθεις ότι δεν έχεις δικαίωμα να κουραστείς.
Γονείς και δάσκαλοι, που μεγαλώνουν παιδιά με ενσυναίσθηση, γονείς και δάσκαλοι που μαθαίνουν στα παιδιά τη δύναμη της αγάπης και της αλληλεγγύης, είναι αυτή η κοινωνία που θέλουμε και πρέπει να την κερδίσουμε.
Chrissa Deligianni σε ευχαριστούμε, που μετέφερες την αγάπη από την Αμοργό στη Λέρο.
Οι ζωγραφιές των παιδιών θα στολίσουν τους τοίχους του ΠΙΚΠΑ για να στέλνουν μήνυμα στα προσφυγόπουλα ότι κάποια άλλα παιδιά, μακριά, κάποια παιδιά που μπορεί ποτέ να μην γνωρίσουν, τα σκέφτονται και εύχονται «να έχουν μια καλύτερη ζωή μακριά από τους πολέμους και τους κινδύνους».