Άργησα λίγο, να τα πω;

Καλήν εσπέραν άρχοντες 

Που άρχοντες δεν είστε 

Μονάχα που ελπίζετε 

Αρχόντοι να γενείτε 

Όμως ξανασκεφτείτε το 

Θαρρείτε αρχοντιλίκι 

Είναι να οδηγείς το τζίπ 

Και να το παίζεις μούρη; 

Την ομορφιά δεν βλέπετε 

Ο φθόνος τη θαμπώνει 

Στο μάζεμα ξοδεύεστε 

Δεν περισσεύει δάκρυ 

Ζωγραφισμένος ο Χριστός 

Τον κράχτη παριστάνει 

Να πουληθεί το εμπόρευμα 

Να πληρωθεί το αγώι 

Ας γύρει ο ήλιος μια στιγμή 

Το άστρο ας βασιλέψει 

Ας σκοτεινιάσει ο ουρανός 

Κι ας σβήσουν τα φωτάκια 

Μπας και φωτίσουν οι καρδιές 

Και σμίξουν με τον δίπλα 

Σ’ έναν χορό τρικούβερτο 

Οι γλεντιστές να μπούνε 

Να τραγουδήσουν τη ζωή 

Να ψάλλουν την αγάπη  

Κι ας μην πολυχρονίσουμε 

Κι ας σβήσουμε αγαπώντας 

Από τα στήθια οι καρδιές 

Ας βγούνε και ας σπάσουν 

Να ενώσουν τα κομμάτια τους 

Να φτιάξουν μια καινούργια 

Που να χτυπά αλλιώτικα 

Τον κόσμο να λυτρώνει 

Ν’ ανθίζουν αγριολούλουδα 

Στους έρημους τους τόπους 

Μ’ ένα χαμόγελο γλυκό 

Στα δύο μοιρασμένο 

Μ’ ένα φιλί βεγγαλικό 

Τη νύχτα να φωτίζει 

Πριν γίνει υπερσυντέλικος 

Πριν γράψουν και για σένα 

(πάνω σε μαρμαρόπλακα) 

«κι ετούτος έτσι νόμιζε 

Αλλά δεν είχε ζήσει» 

Σχωρνάτε με αρχόντοι μου 

Που σας χαλώ τη σχόλη 

Παραμονή Χριστούγεννα 

Στα Γιάννενα αν βρεθείτε 

Η τσιπουροκατάνυξη 

Απ’ το  πρωί αρχίζει 

Λύνει τη γλώσσα κι αρχινά 

Να λέει αυτά που βλέπει 

Μπρος στον καθρέφτη δένεται 

Και τότε το βουλώνει. 

Μόνο για τα παιδιά έχω άλλα 

Τα κάλαντα για τη Λυδία 

Αν κάνεις λίγο χώρο στην καρδιά σου 

Θα έρθει εκεί να γεννηθεί 

Απόψε Σου το ορκίζομαι 

Αρκεί να έχεις μια γωνιά ζεστή και τρυφερή 

Μόνο για κείνον, για τον Διπλανό σου δηλαδή που δυσκολεύεται 

Απόψε Σου το ορκίζομαι 

Θα έρθει εκεί να γεννηθεί σε εκείνη τη γωνίτσα 

Ούτε χρειάζεται ούτε ποτέ του ζήτησε  

Τίποτα παραπάνω.