«The Old Oak», ο Κεν Λόουτς μας δείχνει τον τρόπο

«Πού επιλέγουμε να στρέψουμε το βλέμμα μας; Τι επιλέγουμε να δούμε; Αυτή η ερώτηση έγκειται στη βάση του κινηματογράφου του Κεν Λόουτς, του τροβαδούρου των απόκληρων» γράφει στην ανταπόκρισή της από τις Κάννες η Στεφάνια Ουλίβι της Corriere della Sera, με αφορμή τη συμμετοχή του κορυφαίου βρετανού σκηνοθέτη στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ με την ταινία «The Old Oak» (Η Γέρικη Βελανιδιά).

Στα 87 του ο Κεν Λόουτς μας στέλνει ένα ακόμα κινηματογραφικό μήνυμα κοινωνικής ευαισθησίας και αλληλεγγύης.

«Δύναμη, αλληλεγγύη και αντίσταση. Αυτές είναι οι τρεις λέξεις που αντηχούν στην ταινία και νομίζω ότι δίνουν το στίγμα της εποχής μας. Είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε τι συμβαίνει, να γνωρίζουμε τις καταστάσεις για να τις κατανοήσουμε. Αλλά υπάρχουν τρεις άλλες λέξεις που θα ήθελα να προτείνω, από την παλιά αμερικανική συνδικαλιστική παράδοση: κινητοποίηση, εκπαίδευση, οργάνωση. Το πιο σημαντικό είναι η οργάνωση. Με ένα ακριβές πρόγραμμα, που αλλάζει τα πράγματα, που αφαιρεί την εξουσία από τους μεγάλους δυνάστες και την επαναφέρει στα χέρια των εργαζομένων», λέει ο Λόουτς.

Η ιστορία της ταινίας

Μια κοπέλα από τη Συρία, η Γιάρα, καταγράφει με τη φωτογραφική της μηχανή την έλευση προσφύγων σε μια μικρή επαρχιακή πόλη της αποβιομηχανοποιημένης Βορειονατολικής Αγγλίας, στα σχεδόν έρημα χωριά των ανθρακωρύχων που «εγκαταλείφθηκαν από τους πολιτικούς, Συντηρητικούς και Εργατικούς», όπως σημειώνει ο Λόουτς. Ο ερχομός των προσφύγων δεν χαροποιεί τους λιγοστούς  ντόπιους στη στάση του λεωφορείου. Αλλά πάντα υπάρχει ο de l’ un, η εξαίρεση, ο Τι Τζέι Μπαλαντάιν, ο ιδιοκτήτης της παμπ, που υπερασπίζεται τους πρόσφυγες.

«Όπως η Γιάρα, έτσι και εμείς επιλέγουμε τι βλέπουμε, τι αναζητούμε και τι αξίζει να αφηγηθούμε» επισημαίνει ο Λόουτς. 

Δύναμη, αλληλεγγύη και αντίσταση. Κινητοποίηση, εκπαίδευση, οργάνωση. Αυτός είναι ο τρόπος που μας προτείνει ο Λόουτς.

Ακούστε τον…