Στις 19.02.2025 έλαβε χώρα μια ιδιαίτερα αποκαλυπτική ομιλία στην Ευρωβουλή με θέμα: "Ο πόλεμος στην Ουκρανία τελείωσε» με ομιλητή το καθηγητή του Columbia Jeffrey D. Sachs ο όποιος ανέλυσε την "Ιστορία της Αμερικανικης Εξωτερικής Πολιτικής" των τελευταίων 36 χρόνων, με επιχειρήματα αποδείξεις και στοιχεία... Παρακαλώ αξίζει το κόπο να διαβάσετε αυτα τα λόγια του Jeffrey Sachs που βγάζουν στο φως τόσες μα τόσες αλήθειες! Όσοι μιλάτε αγγλικά μπορείτε να μπείτε στο YouTube να ακούσετε και αυτή και άλλες πολλές ομιλίες του
«Η εξωτερικη πολιτική των ΗΠΑ»
...Οι ΗΠΑ πίστευαν, ιδιαίτερα το 1990-91 και στη συνέχεια με το τέλος της Σοβιετικής Ένωσης, ότι κυβερνούν πλέον τον κόσμο και ότι δεν χρειάζεται να λαμβάνουν υπόψη τις απόψεις κανενός, τις κόκκινες γραμμές, τις ανησυχίες, τις θέσεις ασφαλείας, τις διεθνείς υποχρεώσεις ή οποιοδήποτε πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών. Λυπάμαι που πρέπει να το πω τόσο ξεκάθαρα, αλλά θέλω να το καταλάβετε.
Το 1991, προσπάθησα πολύ σκληρά να λάβω οικονομική βοήθεια για τον Γκορμπατσόφ, τον οποίο θεωρώ ότι είναι ο μεγαλύτερος πολιτικός της σύγχρονης εποχής μας. Πρόσφατα διάβασα το αρχειοθετημένο σημείωμα της συζήτησης του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας για την πρότασή μου στις 3 Ιουνίου 1991 και έμαθα για πρώτη φορά πώς ο Λευκός Οίκος την απέρριψε κατηγορηματικά και βασικά γέλασαν με την έκκλησή μου προς τις ΗΠΑ να βοηθήσουν τη Σοβιετική Ένωση να σταθεροποιηθεί οικονομικά και να παράσχουν οικονομική βοήθεια για να πραγματοποιήσει τις μεταρρυθμίσεις της.
Το υπόμνημα τεκμηριώνει ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ αποφάσισε να κάνει μόνο το ελάχιστο για να αποτρέψει μια καταστροφή. Αποφάσισαν ότι δεν ήταν δουλειά των ΗΠΑ να βοηθήσουν. Το ακριβώς αντίθετο.
Όταν η Σοβιετική Ένωση κατέρρευσε το 1991, αυτή η άποψη έγινε ακόμη πιο υπερβολική. Μπορώ να δώσω κεφάλαιο και στίχο, αλλά η άποψη ήταν ότι εμείς, οι ΗΠΑ ήμασταν επικεφαλής. Ο Cheney, ο Wolfowitz και πολλά άλλα ονόματα που γνωρίζετε πίστευαν κυριολεκτικά ότι αυτός ήταν πλέον ένας κόσμος των ΗΠΑ και θα κάναμε ό,τι θέλαμε.
Θα καθαρίζαμε την πρώην Σοβιετική Ένωση. Θα εξαλείφαμε όλους τους εναπομείναντες συμμάχους της σοβιετικής εποχής. Χώρες όπως το Ιράκ, η Συρία και ούτω καθεξής θα εξαφανίζονταν. Και αυτή την εξωτερική πολιτική τη βιώνουμε 33 χρόνια τώρα.
Η Ευρώπη πλήρωσε υψηλό τίμημα για αυτό γιατί, απ' όσο μπορώ να πω, η Ευρώπη δεν είχε εξωτερική πολιτική εκείνη την εποχή. Χωρίς φωνή, χωρίς ενότητα, χωρίς σαφήνεια, χωρίς ευρωπαϊκά συμφέροντα, μόνο με πίστη στην Αμερική.
Υπήρχαν στιγμές που υπήρξαν διαφωνίες, και νομίζω ότι ήταν πολύ υπέροχες διαφωνίες. Η τελευταία φορά που αυτό ήταν σημαντικό ήταν το 2003, ενόψει του πολέμου στο Ιράκ, όταν η Γαλλία και η Γερμανία δήλωσαν ότι δεν θα υποστήριζαν τις ΗΠΑ να παρακάμψουν το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ για αυτόν τον πόλεμο. Αυτός ο πόλεμος υποκινήθηκε άμεσα από τον Νετανιάχου και τους συναδέλφους του στο Πεντάγωνο των ΗΠΑ.
Δεν λέω ότι υπήρχε κάποια σχέση ή αμοιβαιότητα. Λέω ότι ήταν ένας πόλεμος που έγινε για το Ισραήλ. Ήταν ένας πόλεμος που ο Paul Wolfowitz και ο Douglas Feith συντόνισαν με τον Netanyahu. Και αυτή ήταν η τελευταία φορά που η Ευρώπη είχε φωνή.
Μίλησα με τους Ευρωπαίους ηγέτες εκείνη την εποχή και ήταν πολύ ξεκάθαροι και ήταν υπέροχο να ακούσω την απόρριψή τους για έναν απαράδεκτο πόλεμο. Μετά από αυτό, αλλά ειδικά το 2008, η Ευρώπη έχασε εντελώς τη φωνή της.
Αυτό που συνέβη μετά το 1991, έως το 2008, είναι ότι οι ΗΠΑ αποφάσισαν ότι η μονοπολικότητα σήμαινε ότι το ΝΑΤΟ θα επεκταθεί σταδιακά από τις Βρυξέλλες έως το Βλαδιβοστόκ.
iv. Η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ και η επέκταση του ΝΑΤΟ
Όπως γνωρίζετε, η διεύρυνση του ΝΑΤΟ ξεκίνησε το 1999 με την Ουγγαρία, την Πολωνία και την Τσεχία. Η Ρωσία ήταν εξαιρετικά δυσαρεστημένη με αυτό, αλλά αυτές οι χώρες ήταν ακόμα μακριά από τα ρωσικά σύνορα. Η Ρωσία διαμαρτυρήθηκε, αλλά φυσικά χωρίς επιτυχία. Τότε ο Τζορτζ Μπους Τζούνιορ ανέλαβε τα καθήκοντά του. Όταν συνέβη η 11η Σεπτεμβρίου, ο Πρόεδρος Πούτιν υποσχέθηκε στις ΗΠΑ κάθε υποστήριξη. Και τότε γύρω στις 20 Σεπτεμβρίου 2001, οι ΗΠΑ αποφάσισαν ότι θα ξεκινούσαν επτά πολέμους σε πέντε χρόνια!
Μπορείτε να ακούσετε τον στρατηγό Wesley Clark να μιλάει για αυτό σε βίντεο. Διετέλεσε Ανώτατος Διοικητής του ΝΑΤΟ το 1999. Πήγε στο Πεντάγωνο γύρω στις 20 Σεπτεμβρίου 2001. Του δόθηκε ένα φύλλο χαρτί που περιγράφει την προοπτική επτά πολέμων κατά την κρίση των ΗΠΑ. Αυτοί ήταν πράγματι οι πόλεμοι του Νετανιάχου. Το σχέδιο της αμερικανικής κυβέρνησης ήταν εν μέρει η εξάλειψη των παλιών σοβιετικών συμμάχων και εν μέρει η εξάλειψη των υποστηρικτών της Χαμάς και της Χεζμπολάχ. Η ιδέα του Νετανιάχου ήταν και είναι ότι θα υπάρχει ένα κράτος σε ολόκληρη την επικράτεια που (μέχρι τότε) ονομαζόταν Παλαιστίνη πριν από το 1948. Ναι, μόνο ένα κράτος. Θα είναι το Ισραήλ. Το Ισραήλ θα ελέγχει ολόκληρη την περιοχή από τον Ιορδάνη μέχρι τη Μεσόγειο Θάλασσα. Κι αν κάποιος αντιταχθεί, θα τον ανατρέψουμε.
Λοιπόν, όχι το Ισραήλ, αλλά πιο συγκεκριμένα ο φίλος μας, οι ΗΠΑ. Αυτή ήταν η πολιτική των ΗΠΑ μέχρι σήμερα. Δεν ξέρουμε αν αυτό θα αλλάξει. Το μόνο πρόβλημα τώρα είναι ότι οι ΗΠΑ μπορεί να είναι ο «ιδιοκτήτης της Γάζας» [σύμφωνα με τον Τραμπ], αντί το Ισραήλ να κατέχει τη Γάζα.
Η ιδέα του Νετανιάχου υπάρχει εδώ και τουλάχιστον 25 χρόνια. Ανάγεται σε ένα έγγραφο που ονομάζεται "Clean Break" που ο Νετανιάχου και η αμερικανική πολιτική ομάδα του συνέταξαν το 1996 για να τερματίσουν την ιδέα μιας λύσης δύο κρατών. Μπορείτε επίσης να βρείτε αυτό το έγγραφο στο διαδίκτυο.
Πρόκειται επομένως για μακροπρόθεσμα έργα των ΗΠΑ. Είναι λάθος να αναρωτιόμαστε: «Είναι η Κλίντον; Είναι ο Μπους; Είναι ο Ομπάμα; Αυτός είναι ο βαρετός τρόπος να βλέπεις την αμερικανική πολιτική, ως ένα παιχνίδι καθημερινά ή χρόνο με το χρόνο. Αλλά δεν λειτουργεί έτσι η αμερικανική πολιτική.
Μετά το 1999, ο επόμενος γύρος επέκτασης του ΝΑΤΟ ήρθε το 2004 με επτά επιπλέον χώρες: τα τρία κράτη της Βαλτικής, Ρουμανία, Βουλγαρία, Σλοβενία και Σλοβακία. Σε αυτό το σημείο, η Ρωσία ήταν πολύ θυμωμένη.
Αυτό το δεύτερο κύμα επέκτασης του ΝΑΤΟ ήταν μια πλήρης παραβίαση της μεταπολεμικής τάξης που είχε συμφωνηθεί κατά την επανένωση της Γερμανίας. Ουσιαστικά, ήταν μια θεμελιώδης απάτη ή προδοσία από τις ΗΠΑ μιας συμφωνίας συνεργασίας με τη Ρωσία.
Όπως όλοι θυμούνται, επειδή μόλις είχαμε τη Διάσκεψη για την Ασφάλεια του Μονάχου την περασμένη εβδομάδα, ο Πρόεδρος Πούτιν πήγε στη Διάσκεψη (MSC) το 2007 για να πει: «Σταματάτε, φτάνει». Φυσικά, οι ΗΠΑ δεν άκουσαν.
Το 2008, οι ΗΠΑ επέβαλαν στην Ευρώπη το μακροχρόνιο σχέδιο επέκτασης του ΝΑΤΟ ώστε να συμπεριλάβει την Ουκρανία και τη Γεωργία. Αυτό είναι ένα μακροπρόθεσμο σχέδιο. Άκουσα τον κ. Σαακασβίλι να μιλά στο Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων στη Νέα Υόρκη την άνοιξη του 2008. Μας είπε ότι η Γεωργία ήταν στην καρδιά της Ευρώπης και ως εκ τούτου θα ενταχθεί στο ΝΑΤΟ. Βγήκα έξω, τηλεφώνησα στη γυναίκα μου και είπα: «Αυτός ο άνθρωπος είναι τρελός, θα ανατινάξει τη χώρα του».
Ένα μήνα αργότερα ξέσπασε πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Γεωργίας, στον οποίο η Γεωργία ηττήθηκε. Τα πρόσφατα γεγονότα στην Τιφλίδα για άλλη μια φορά δεν είναι χρήσιμα για τη Γεωργία, καθώς οι ευρωβουλευτές σας ταξιδεύουν εκεί για να πυροδοτήσουν διαδηλώσεις. Αυτό δεν θα σώσει τη Γεωργία, θα οδηγήσει στην καταστροφή της Γεωργίας, στην πλήρη καταστροφή της.
Όπως όλοι γνωρίζουν, ο πρώην διευθυντής μας της CIA Γουίλιαμ Μπερνς, ο οποίος ήταν τότε πρεσβευτής των ΗΠΑ στη Ρωσία, έστειλε ένα μακρύ διπλωματικό τηλεγράφημα στην Υπουργό Εξωτερικών Κοντολίζα Ράις το 2008, με τον περίφημο τίτλο «Nyet σημαίνει Nyet». Το μήνυμα του Μπερνς ήταν ότι ολόκληρη η πολιτική τάξη της Ρωσίας, όχι μόνο ο Πρόεδρος Πούτιν, ήταν κατά της επέκτασης του ΝΑΤΟ.
Γνωρίζουμε μόνο για το τηλεγράφημα μέσω του Τζούλιαν Ασάνζ. Πιστέψτε με, ο αμερικανικός λαός σήμερα δεν ακούει ούτε λέξη από την κυβέρνησή μας ή τις κορυφαίες εφημερίδες μας για οτιδήποτε σχετικά με αυτό το θέμα. Έχουμε λοιπόν τον Τζούλιαν Ασάνζ να ευχαριστήσουμε για το σημείωμα, το οποίο μπορούμε να διαβάσουμε αναλυτικά.
Όπως γνωρίζετε, ο Βίκτορ Γιανουκόβιτς εξελέγη πρόεδρος το 2010 με βάση την ουδετερότητα της Ουκρανίας. Η Ρωσία δεν είχε εδαφικά συμφέροντα ή σχέδια στην Ουκρανία.
Το ξέρω γιατί έχω πάει εκεί πολλές φορές όλα αυτά τα χρόνια. Αυτό που διαπραγματεύτηκε η Ρωσία το 2010 ήταν μια μίσθωση 25 ετών έως το 2042 για τη ναυτική βάση της Σεβαστούπολης. Αυτό ήταν όλο. Δεν υπήρχαν ρωσικές απαιτήσεις για την Κριμαία ή το Ντονμπάς. Τίποτα τέτοιο.
Η ιδέα ότι ο Πούτιν θα ξαναχτίσει τη ρωσική αυτοκρατορία είναι παιδική προπαγάνδα. Με συγχωρείται. Αλλά τα παιδικά πράγματα φαίνεται να λειτουργούν καλύτερα από τα πράγματα για ενήλικες.
Έτσι πριν από το πραξικόπημα του 2014 δεν υπήρχαν καθόλου εδαφικές διεκδικήσεις. Παρόλα αυτά, οι Ηνωμένες Πολιτείες αποφάσισαν ότι ο Γιανουκόβιτς έπρεπε να ανατραπεί επειδή ήταν υπέρ της ουδετερότητας και ήταν αντίθετος στην επέκταση του ΝΑΤΟ. Αυτό ονομάζεται λειτουργία αλλαγής καθεστώτος.
Από το 1947, έχουν πραγματοποιηθεί περίπου εκατό επιχειρήσεις αλλαγής καθεστώτος από τις ΗΠΑ... σε όλο τον κόσμο. Αυτή είναι η δουλειά της CIA. Παρακαλώ να το γνωρίζετε αυτό. Αυτό είναι ένα πολύ ασυνήθιστο είδος εξωτερικής πολιτικής.
Εάν δεν αρέσει η άλλη πλευρά στην αμερικανική κυβέρνηση, δεν διαπραγματεύετε μαζί της, προσπαθεί να την ανατρέψει, κατά προτίμηση κρυφά. Εάν δεν λειτουργεί κρυφά, το κάνει ανοιχτά. Πάντα λένε ότι δεν φταίμε εμείς. Εσύ είσαι ο επιτιθέμενος. Είναι η άλλη πλευρά.
Είναι ο «Χίτλερ». Αυτό συμβαίνει κάθε δύο ή τρία χρόνια. Είτε είναι ο Σαντάμ Χουσεΐν, είτε ο Άσαντ, είτε ο Πούτιν, είναι πολύ βολικό. Αυτή είναι η μόνη δήλωση εξωτερικής πολιτικής που θα δοθεί (ως εξήγηση) στον αμερικανικό λαό.
Λοιπόν, στεκόμαστε μπροστά στο Μόναχο 1938. Δεν μπορούμε να μιλήσουμε με την άλλη πλευρά. Είναι κακοί και ασυμβίβαστοι εχθροί. Αυτό είναι το μόνο μοντέλο εξωτερικής πολιτικής που ακούσαμε ποτέ από την κυβέρνησή μας και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης το επαναλαμβάνουν εντελώς γιατί επηρεάζονται πλήρως από την κυβέρνηση των ΗΠΑ.
Ο πόλεμος της Ουκρανίας και ο έλεγχος των πυρηνικών όπλων
Ποια ήταν η πρόθεση του Πούτιν σε αυτόν τον πόλεμο; Μπορώ να σας πω ποια ήταν η πρόθεσή του. Ήθελε να αναγκάσει τον Ζελένσκι να διαπραγματευτεί την ουδετερότητα. Αυτό συνέβη εντός ημερών από την έναρξη της εισβολής. Θα πρέπει να κατανοήσουν αυτό το θεμελιώδες σημείο και όχι την προπαγάνδα που γράφεται για την εισβολή, υποστηρίζοντας ότι στόχος της Ρωσίας ήταν να κατακτήσει την Ουκρανία με μερικές δεκάδες χιλιάδες στρατιώτες.
Κυρίες και κύριοι, καταλάβετε κάτι βασικό. Με την εισβολή της, η Ρωσία ήθελε να κρατήσει το ΝΑΤΟ έξω από την Ουκρανία. Και τι είναι στην πραγματικότητα το ΝΑΤΟ; Είναι ο αμερικανικός στρατός με τους πυραύλους του, τις επιχειρήσεις της CIA και οτιδήποτε άλλο.
Η Ρωσία ήθελε να κρατήσει τις ΗΠΑ μακριά από τα σύνορά της. Γιατί ενδιαφέρεται τόσο η Ρωσία για αυτό; Φανταστείτε αν η Κίνα ή η Ρωσία αποφάσιζαν να χτίσουν μια στρατιωτική βάση στο Ρίο Γκράντε ή στα σύνορα του Καναδά. Όχι μόνο θα ξετρέλαναν τις ΗΠΑ, αλλά θα είχαμε πόλεμο σε περίπου δέκα λεπτά. Όταν η Σοβιετική Ένωση το δοκίμασε αυτό στην Κούβα το 1962, ο κόσμος παραλίγο να καταρρεύσει σε πυρηνικό Αρμαγεδδώνα.
Όλα αυτά επιδεινώνονται σε μεγάλο βαθμό από τη μονομερή αποχώρηση των ΗΠΑ από τη Συνθήκη κατά των βαλλιστικών πυραύλων (Συνθήκη ABM) το 2002, τερματίζοντας έτσι το πλαίσιο ελέγχου των πυρηνικών όπλων που παρείχε σχετική σταθερότητα. Είναι εξαιρετικά σημαντικό να το κατανοήσουμε αυτό.
Το πλαίσιο για τον έλεγχο των πυρηνικών όπλων βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην προσπάθεια αποτροπής ενός πρώτου χτυπήματος (αποκεφαλισμός). Η Συνθήκη ΑΒΜ ήταν ένα κρίσιμο στοιχείο αυτής της σταθερότητας. Οι Ηνωμένες Πολιτείες αποχώρησαν μονομερώς από τη Συνθήκη ABM το 2002. Αυτό εξόργισε τη Ρωσία.
Έτσι, όλα όσα είπα για την επέκταση του ΝΑΤΟ συνέβησαν στο πλαίσιο της καταστροφής του πυρηνικού πλαισίου από τις ΗΠΑ. Ξεκινώντας το 2010, οι ΗΠΑ άρχισαν να αναπτύσσουν συστήματα αντιπυραυλικής άμυνας Aegis στην Πολωνία και αργότερα στη Ρουμανία. Αυτό δεν αρέσει στη Ρωσία.
Ένα από τα θέματα που συζητήθηκαν τον Δεκέμβριο του 2021 και τον Ιανουάριο του 2022 ήταν αν οι ΗΠΑ θα διεκδικούσαν το δικαίωμα να αναπτύξουν πυραυλικά συστήματα στην Ουκρανία. Σύμφωνα με τον πρώην αναλυτή της CIA, Ρέι ΜακΓκόβερν, ο Μπλίνκεν είπε στον Λαβρόφ τον Ιανουάριο του 2022 ότι οι ΗΠΑ διατηρούν το δικαίωμα να αναπτύξουν πυραυλικά συστήματα στην Ουκρανία.
Αυτό, αγαπητοί μου φίλοι, είναι ο υποτιθέμενος σύμμαχός σας. Και τώρα οι ΗΠΑ θέλουν να τοποθετήσουν πυραύλους μεσαίου βεληνεκούς στη Γερμανία. Υπενθυμίζουμε ότι οι ΗΠΑ αποχώρησαν από τη Συνθήκη INF το 2019. Επί του παρόντος δεν υπάρχει πλαίσιο για τα πυρηνικά όπλα. Βασικά, δεν υπάρχει.
Όταν ο Ζελένσκι δήλωσε, λίγες μόλις ημέρες μετά τη ρωσική εισβολή, ότι η Ουκρανία ήταν έτοιμη για ουδετερότητα, μια ειρηνευτική συμφωνία ήταν εφικτή.
Το γνωρίζω λεπτομερώς γιατί έχω μιλήσει εκτενώς με τους βασικούς διαπραγματευτές και μεσολαβητές και έχω μάθει πολλά από τις δημόσιες δηλώσεις όλων.
Λίγο μετά την έναρξη των διαπραγματεύσεων τον Μάρτιο του 2022, ένα έγγραφο ανταλλάχθηκε μεταξύ των μερών, το οποίο εγκρίθηκε από τον Πρόεδρο Πούτιν και παρουσίασε ο Λαβρόφ. Σε αυτό ηγήθηκαν οι Τούρκοι μεσολαβητές.
Πέταξα στην Άγκυρα την άνοιξη του 2022 για να μάθω από πρώτο χέρι και λεπτομερώς τι συνέβη κατά τη διάρκεια της διαμεσολάβησης.
Το συμπέρασμα είναι ότι η Ουκρανία έχει αποσυρθεί μονομερώς από μια συμφωνία που είχε σχεδόν ολοκληρωθεί.
Το τέλος του πολέμου της Ουκρανίας,
Επιτρέψτε μου να κλείσω με λίγα λόγια για τον Πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ. Ο Τραμπ δεν θέλει το "χαμένο χέρι" του Μπάιντεν. Ως εκ τούτου, ο Τραμπ και ο Πρόεδρος Πούτιν πιθανότατα θα συμφωνήσουν να τερματίσουν τον πόλεμο.
Ακόμα κι αν η Ευρώπη συνεχίσει την πολεμοχαρή της στάση, δεν θα έχει σημασία. Ο πόλεμος τελείωσε. Παρακαλώ ενημερώστε τους συναδέλφους σας. «Τελείωσε». Τελείωσε γιατί ο Τραμπ δεν θέλει να μείνει με έναν "χαμένο σύμμαχο". Ο χαμένος που θα σωθεί από τις τρέχουσες διαπραγματεύσεις είναι η Ουκρανία. Ο δεύτερος χαμένος είναι η Ευρώπη.
Ανοδικά κινείται το χρηματιστήριο τις τελευταίες ημέρες λόγω των «τρομερών ειδήσεων» για διαπραγματεύσεις και πιθανή ειρήνη. Γνωρίζω ότι η προοπτική μιας ειρήνης μέσω διαπραγματεύσεων έχει προκαλέσει φρίκη σε αυτές τις αίθουσες, αλλά αυτά είναι τα καλύτερα νέα που μπορείτε να πάρετε.
Προσπάθησα να επικοινωνήσω με ορισμένους από τους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων της Ευρώπης. Είπα: «Μην πάτε στο Κίεβο, πηγαίνετε στη Μόσχα. Διαπραγματευτείτε με τους ομολόγους σας. Είναι η Ε.Ε. Είναι 450 εκατομμύρια άνθρωποι και μια οικονομία 20 τρισεκατομμυρίων δολαρίων. Παρακαλώ συμπεριφερθείτε ανάλογα.»
Η Ε.Ε. πρέπει να είναι ο σημαντικότερος εμπορικός εταίρος της Ρωσίας. Η Ευρώπη και η Ρωσία έχουν συμπληρωματικές οικονομίες. Οι συνθήκες για αμοιβαία επωφελείς εμπορικές συναλλαγές είναι πολύ καλές. Παρεμπιπτόντως, αν κάποιος θέλει να μιλήσει για το πώς οι ΗΠΑ ανατίναξαν τον Nord Stream, θα χαρώ να μιλήσω και γι' αυτό.
Η κυβέρνηση Τραμπ είναι ιμπεριαλιστική στον πυρήνα της. Ο Τραμπ προφανώς πιστεύει ότι οι υπερδυνάμεις κυβερνούν τον κόσμο. Οι ΗΠΑ θα είναι αδίστακτες και κυνικές, και ναι, επίσης απέναντι στην Ευρώπη. Μην ζητάτε τίποτα από την Ουάσιγκτον. Αυτό δεν θα βοηθήσει. Μάλλον θα αύξανε την απερισκεψία. Αντίθετα, θα πρέπει να υπάρχει μια γνήσια ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική.
Επομένως, δεν λέω ότι βρισκόμαστε σε μια νέα εποχή ειρήνης, αλλά αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε σε ένα πολύ διαφορετικό είδος πολιτικής, μια επιστροφή στην πολιτική των μεγάλων δυνάμεων. Η Ευρώπη χρειάζεται τη δική της εξωτερική πολιτική και όχι απλώς μια εξωτερική πολιτική ρωσοφοβίας.
Η Ευρώπη χρειάζεται μια εξωτερική πολιτική που να είναι ρεαλιστική, που κατανοεί την κατάσταση της Ρωσίας, που κατανοεί τι είναι η Αμερική και τι πρεσβεύει, και που προσπαθεί να εμποδίσει τις ΗΠΑ να εισβάλουν στην Ευρώπη.
Σίγουρα δεν είναι αδύνατο η Αμερική του Τραμπ να αποβιβάσει στρατεύματα στη Γροιλανδία. Αυτό δεν είναι αστείο και δεν νομίζω ότι ο Τραμπ αστειεύεται.
Η Ευρώπη χρειάζεται μια εξωτερική πολιτική. Η Ευρώπη χρειάζεται κάτι άλλο από το: «Ναι, θα διαπραγματευτούμε με τον κ. Τραμπ και θα τον συναντήσουμε στα μισά του δρόμου». Ξέρετε πώς θα μοιάζει; «Τηλεφώνησέ μου μετά.»
Δημιουργήστε μια ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική. Θα ζείτε με τη Ρωσία για πολύ καιρό, γι' αυτό παρακαλώ διαπραγματευτείτε με τη Ρωσία. Διακυβεύονται πραγματικά ζητήματα ασφάλειας, τόσο για την Ευρώπη όσο και για τη Ρωσία, αλλά η βόμβα και η ρωσοφοβία δεν εξυπηρετούν καθόλου την ασφάλειά σας.
Δεν εξυπηρετούν καθόλου την ασφάλεια της Ουκρανίας. Αυτή η αμερικανική περιπέτεια, την οποία εγκρίνατε και της οποίας είστε πλέον ο κύριος συνήγορος, συνέβαλε σε απώλεια ενός περίπου εκατομμυρίου Ουκρανών.
(Η συνοπτικη μετάφραση της ομιλίας έγινε από τον Απόστολο Κυριατσουλη
