Eαρινή νάρκη

Ακούγεται απ’ το πρωί ο απορροφητήρας που βουίζει. Στην χύτρα σιγοβράζοντας, ξεψυχάει αργά ένα κοτόπουλο. Kι έξω, αποκοιμήθηκε ξανά ο Μάης.

Tον τσιμπάει  πού και πού στο μπράτσο ένα κοτσύφι. Αλλά είναι ο ήχος του απορροφητήρα νανουριστικός, κι η μυρωδιά του φαγητού μεθυστική, που ο Μάης παραδίνεται σε ύπνο βαθύ κι ατάραχο. Στα όνειρά του μόνο, στο μισοΰπνι το γλυκό του ανάμεσα, κάτι εξεγέρσεις του ’68 ζωγραφίζουν στα χείλη του θαμπό χαμόγελο.

Tις διηγείται στο τραπέζι αργότερα, με κάποια ομολογουμένως ζωηράδα. Μα τα παιδιά, αδιάκριτα ως συνήθως, χασμουριούνται.