Ρατσισμός εκεί, ρατσισμός κι εδώ

Μιλούν και γράφουν για τον ρατσισμό στις ΗΠΑ, για την φρικτή δολοφονία του Τζορτζ Φλόυντ, αλλά δεν βλέπουν τον ρατσισμό που υπάρχει δίπλα τους. Μάλιστα εξανίστανται όταν γίνεται κάποια αντιστοίχηση, όπως με τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου. Αυτή η "πάθηση" είναι γνωστή με το όνομα "πρεσβυωπία" και δημιουργείται από την ανελαστικότητα των οφθαλμών λόγω της γήρανσης. Η ανελαστικότητα αυτή έχει σχέση και με τον τρόπο θέασης του κόσμου, που ονομάζεται ιδεοληψία.

Κάποιοι γράφουν, φερ' ειπείν, πως δεν ευθύνεται ο Τραμπ για τον ρατσισμό, δεν αναφέρονται όμως στην ευθύνη του για το ξεσάλωμα των ρατσιστών, για την αποχαλίνωση του κράτους και του παρακράτους, της κρατικής Κου Κλουξ Κλαν και της παρακρατικής. Για τις ανεμπόδιστες καταλήψεις πολιτειακών κοινοβουλίων από πάνοπλους νεοναζί, και αντιθέτως για την άγρια βία εναντίον των Αφροαμερικανών. Παραδόξως, μάλιστα, δεν "βλέπουν" ότι το ίδιο συμβαίνει και στην Ελλάδα και παντού, εκεί όπου οι δεξιές κυβερνήσεις απελευθερώνουν την κρατική-αστυνομική βία. 

Παράδειγμα ρατσισμού είναι η αντιμετώπιση των προσφύγων και των μεταναστών. Είναι η έξωση χιλιάδων οικογενειών προσφύγων, το πέταγμά τους κυριολεκτικά στο δρόμο. Εδώ οφείλουμε να σημειώσουμε τις επισημάνσεις ακόμα και του δεξιού Τύπου(Η Καθημερινή) που μιλάει για έγκλημα. Αλλά στην κυβέρνηση επικρατεί η ακροδεξιά αντίληψη για τη μετανάστευση.

Ας το πούμε καθαρά, αν στις ΗΠΑ η όξυνση του ρατσισμού και των ανισοτήτων εκφράζεται πολιτικά από τον Τραμπ, στην Ελλάδα ο ρατσισμός εκφράζεται από την ακροδεξιά πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Ενδεικτικό παράδειγμα ρατσιστικής ακροδεξιάς αντίληψης –πέραν της επαναφοράς της «Διαγωγής» των μαθητών- είναι η διακοπή του «Προγράμματος Εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων», το οποίο διέκοψε μετά από 22 χρόνια, η υπουργός Παιδείας κ. Κεραμέως. Το θέμα θίγει σε άρθρο του στα σημερινά «ΝΕΑ» ο Μιχ. Μητσός (1/6/2020). Για το πρόγραμμα αυτό μίλησε και η Πρόεδρος της Δημοκρατίας στην Ξάνθη, χαρακτηρίζοντάς το ταιριαστό με το «ελεύθερο, ανοιχτό, προοδευτικό πνεύμα της Θράκης». Αυτό το πρόγραμμα, όμως, σταμάτησε η σημερινή ελληνική κυβέρνηση. Γιατί άραγε, μήπως ως «αντεθνικό»; Διερωτάται ο Μ. Μητσός. Ίσως γιατί οι σημερινοί κυβερνώντες «έχουν την τάση να αντιμετωπίζουν το παρόν με τους όρους παρελθόντος», όπως είπε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Σκέφτομαι ότι ακριβώς αυτή είναι η διαχωριστική γραμμή της σημερινής δεξιάς κυβέρνησης και μιας προοδευτικής διακυβέρνησης. Η σημερινή αντιμετωπίζει το παρόν με όρους παρελθόντος, αναπαράγει τα στερεότυπα του παρελθόντος, τις πολιτικές, κοινωνικές, φυλετικές, θρησκευτικές και εθνοτικές διαφορές με όρους όχι συμπερίληψης, όχι ενσωμάτωσης, αλλά αποκλεισμού, διακρίσεων, βίας και μίσους.

Αντίθετα, σε μία προοδευτική διακυβέρνηση «όλοι οι άνθρωποι θα ανήκουν στην ίδια φυλή», όπως λένε οι διαδηλωτές στις ΗΠΑ. Όλοι οι άνθρωποι θα είναι της ίδιας αξίας, όλοι οι άνθρωποι θα χωράνε στην ίδια αγκαλιά...