Η δική μου έκθεση

[ Ειρήνη Παραδεισανού / Ελλάδα / 07.06.17 ]

Μου ζητάτε να μιλήσω για την ευθύνη του επιστήμονα.

 Λοιπόν.

 Ο επιστήμονας έχει χρέος, ήδη από τα γενοφάσκια του, να συνειδητοποιήσει αυτήν την πολύ απλή αλήθεια. Ότι η επιστήμη και η τεχνολογία δεν υφίστανται χωρίς χρήμα. Και το χρήμα δεν παράγεται δίχως αγυρτεία. Έχει ευθύνη λοιπόν ο μελλοντικός επιστήμων, από τα πρώτα του χρόνια στο σχολείο, να μάθει να ομιλεί σωστά τη γλώσσα της αγυρτείας.

 Εξηγούμαι. Γλώσσα της αγυρτείας σημαίνει να κλείνεις τα μάτια της ψυχής σου από νωρίς στις σειρήνες που γύρω σου βοούν. Ή καλύτερα ακόμη να παραδεχτείς ευθύς εξαρχής ότι ψυχή δεν υπάρχει. Έτσι, όταν χρειαστεί να την πουλήσεις στο διάβολο ( διάβολος = χρήμα ), δε θα διστάσεις καθόλου. Πώς να πουλήσεις κάτι που δεν υπάρχει;

 Τα πράγματα θα είναι πολύ απλά στην επιστημονική σου πορεία, αν ήδη από τα πρώτα χρόνια σου στην επαφή με τη γνώση, καταφέρεις να σκοτώσεις τη φωνούλα μέσα σου που σε ωθεί να θέτεις ερωτήματα υπαρξιακά. Αν μόνος σου σκοπός είναι η κατάκτηση αυτής της απειροελάχιστης γωνίτσας της γνώσης που σου αναλογεί.

 Γιατί, όσο κι αν σας φαίνεται παράξενο αγαπητοί μου, ο επιστήμονας στις μέρες μας είναι αυτός που θα καταφέρει να φορέσει στα μάτια του τα πιο παράξενα γυαλιά. Αυτά που θα τον κάνουν να δει όχι το σύμπαν του ανθρώπου ως ολότητα αλλά ως ένα χάος από μυριάδες θραύσματα δεμένα μεταξύ τους σε μια θαυμαστή αρμονία. Την αρμονία του παράλογου. Πώς να μην τρελαθείς, όταν το δεις αυτό; Γι' αυτό η σύγχρονη γνώση σε εφοδιάζει με τα πιο σύγχρονα γυαλιά για το πνεύμα σου . Αν θέλεις να πετύχεις στην επιστημονική σου πορεία, οφείλεις να τα φορέσεις από νωρίς.

 Διαφορετικά, σε βλέπω να βολοδέρνεις από σχολείο σε σχολείο και να χτυπιέσαι για το δάσος που χάσαμε στη θέα του δέντρου και να μη σ' ακούει άνθρωπος. Να σε λένε γραφικό και τρελό ή στην καλύτερη περίπτωση αποτυχημένο.

 Γι' αυτό σου λέω, αγαπητέ μου βαθμολογητή.

 Μη ζητάς από μένα να σου δώσω προτάσεις για κάτι που είναι πέρα από τις δυνάμεις μου.

Έτσι κι αλλιώς, στην επιστήμη θα αποτύχω.

Το έχω πάρει πλέον απόφαση.

Λέω να γίνω ποιητής.