Τα παιδιά που πνίγονται στο Αιγαίο, τα παιδιά που καίγονται στο Μπρονξ

Κοντά, μα τόσο μακριά από τους χρυσούς ουρανοξύστες του Τραμπ, του Μπέζος, του Μασκ, των ιδιοκτητών της Walmart, των CEO  και των χρυσοκάνθαρων της Γουολ Στριτ.

«Οι ιδιοκτήτες της Walmart(σ.σ. πωλήσεις λιανικής), της πλουσιότερης οικογένειας στη χώρα, έγιναν πλουσιότεροι πάνω από 60 δισεκατομμύρια δολάρια κατά τη διάρκεια της πανδημίας, τώρα μειώνουν στο μισό την άδεια μετ' αποδοχών των υπαλλήλων τους. Αποτρόπαιο. Πρέπει να σταματήσουμε την εταιρική απληστία και να αυξήσουμε τον κατώτατο μισθό τουλάχιστον κατά 15 δολάρια την ώρα», φωνάζει ο Μπέρνι Σάντερς.

Νέα Υόρκη, η πόλη των μεγάλων ανισοτήτων, η πόλη των πάμπλουτων και των πάμπτωχων, η πόλη-καθρέφτης του κόσμου. Εκεί και παντού, οι πλούσιοι συνεχίζουν να γίνονται πλουσιότεροι, ενώ χιλιάδες παιδιά πνίγονται, καίγονται, πεθαίνουν από πείνα.

Αλλά μην κοιτάτε ψηλά. Μη κοιτάτε τον κομήτη φτώχεια, τον κομήτη δυστυχία. Don’t  look up.

Κοιτάτε μόνο κάτω, μόνο την τηλεόραση, μόνο τους τηλε-ευαγγελιστές και τους τηλε-πωλητές, τον υπουργό Αναπτύξεως και τον Οικονόμου, έτσι μπορείς να κάψεις «όμορφα» τον εγκέφαλό σου πριν να καείς οριστικά.

Κανείς δεν "ακούει" την Έμιλυ Ντίκινσον που προσπαθεί με αντίπυρα από λέξεις να σβήσει τη φωτιά:

«…Το απόθεμα μου για να επιστραφεί

Κλέφτη, Τραπεζίτη – Πάτερ

Γι’ ακόμη μια φορά είμαι φτωχή!»

Και τα παιδιά εξακολουθούν να φωνάζουν «βοήθεια» στα παράθυρα της ερειπωμένης πολυκατοικίας που καίγεται στο Μπρονξ, στις βάρκες που βυθίζονται στο Αιγαίο, στα νερά του Ρίο Γκράντε.