Στο βουνό

Μέρα νύχτα τον περίμενε να γυρίσει. Mε μια αλλαξιά ρούχα και λίγο ψωμοτύρι. Ήταν στο βουνό, εκείνα τα ματωμένα χρόνια, «όπου αδερφός μάχονταν αδερφό». Η μάνα δεν ήξερε με ποιον και γιατί. Εκείνος ήθελε να πολεμήσει και ήθελε να ζήσει.

Της τον έφεραν κομμάτια. Μοναχογιός. Σε δυο μήνες θα έκλεινε τα 21. Τα  σπαστά του μαλλιά γνώρισε κι ένα σημάδι στο χέρι. Αυτό που δούλευε το αλέτρι και το τσεκούρι.  Είχε αφήσει κι ένα κορίτσι πίσω. Μια αρραβωνιαστικιά. Τώρα θα φορέσει για πάντα μαύρα.

Τον στόλισε, τον μοιρολόγησε κατά τα πρεπούμενα. Ξενύχτησε στο πλάι του χαϊδεύοντας τα μαλλιά του. Έξω λαμπάδιαζε Ιούλης μήνας.

Την άλλη μέρα ζώστηκε το τουφέκι του και βγήκε στο βουνό.

artinews 7-8-2017