Ποιου βάρβαρου Θεού είσαι πια εικόνα;

Πρόσωπα

Θέλω να δεις το πρόσωπό μου όπως το στόλισες. Δες το. Δεν έχεις το δικαίωμα το βλέμμα σου να χαμηλώσεις. Δος μου τα χέρια σου. Να τα καθοδηγήσω θέλω, με τα δάχτυλα να ψηλαφίσεις όλα τα σημάδια, κάθε ουλή, κάθε ρωγμή που δημιούργησες στο πρόσωπό μου. Είναι το ίδιο που έλαμπε από χαρά όταν γεννήθηκες; Είναι το ίδιο που κοκκίνισε στο φευγαλέο σου κοίταγμα; Είναι το ίδιο πρόσωπο που φίλησες μια νύχτα με φεγγάρι και έβλεπες πάνω του να ζωγραφίζεται όλο το ουράνιο στερέωμα; Είναι το ίδιο πρόσωπο που αποτύπωσες σε φωτογραφικό χαρτί και το βαλες στον κόρφο σου σα φυλαχτό πριν να κινήσεις για το μακελειό σου;

Τα μάτια σου άνοιξε. Δεν θα σου δώσω το δικαίωμα να τα κρατάς κλειστά. Θέλω να δεις το πρόσωπό μου και να πεις πόσο όμορφη είμαι και πόσο πολύ με αγαπάς. Θέλω στο πρόσωπο μου να διαβάσεις Ιστορία και Γεωγραφία και ύστερα να προχωρήσεις σε ανώτερες σπουδές, σε αναλύσεις οικονομικές, σε συμφωνίες εμπορικές και σε γεωστρατηγικές πολιτικές. Πεδίο δόξης και βολής αυτό το πρόσωπο να δοκιμάσεις τη φονική σου αποτελεσματικότητα κι ύστερα να υψώσεις τις σημαίες σου και τα μνημεία των ανδραγαθημάτων των περίλαμπρων.

Σε ποιον μιλώ; Αφού  δεν σε γνωρίζω πια. Ξέρω εγώ μόνο ποια είμαι. Εγώ είμαι η άοπλη.  Από την Ουκρανία; Από το Αφγανιστάν; Από την Παλαιστίνη; Από τη Συρία; Από την Υεμένη; Από το Κογκό; Από…; Τα παιδιά μου στους δρόμους, στα βάθη των θαλάσσιων οικοπέδων σου, στα καμπ σου, σκοτωμένα, πεινασμένα ή εργάτες στα ορυχεία σου;  Αυτό είναι το πρόσωπό μου. Σε όλες τις φωτογραφίες των απανταχού ανταποκριτών σου έχω το ίδιο πρόσωπο κι ας είναι διαφορετικό το δέρμα μου, τα μάτια, τα μαλλιά μου. Αυτό είναι το πρόσωπό μου. Το δικό σου πια  δεν βλέπω κι ας έχω αχρωματοψία για το δέρμα σου, τα μάτια, τα μαλλιά σου. Εσύ ποιος είσαι; Τι έγινε στο πρόσωπο του ανθρώπου και δεν το αναγνωρίζω πια; Ποιου βάρβαρου Θεού είσαι ποια εικόνα;

Σταματήστε τον πόλεμο. Σταματήστε τη δολοφονία του λαού της Ουκρανίας…

Τώρα