Ποίηση: Η μοναξιά της ματαιοδοξίας

Η ποίηση, είναι η κρυφή συνεννόηση μεταξύ λέξεων, η συνωμοσία. Η παγίδα που στήνουν οι λέξεις. Λέξεις απλές και καθαρές, οι λέξεις του συμπατριώτη μας ποιητή, Γιάννη Τζαμπούρα. Εξαιρετικά εύστοχος στις ψυχές και στο μυαλό των αναγνωστών. Αλλά πόσα σκοτώνει μέσα του, ο ποιητής ...

Κοιτάζοντας έξω ο Γιάννης Τζαμπούρας ονειρεύεται, κοιτάζοντας μέσα του αφυπνίζεται...

Διαβάζοντας τα ποιήματα του συμπατριώτη μας Γιάννη Τζαμπούρα, πότε βουτώντας σε αυτά και πότε αγναντεύοντάς τα από μακριά, μας κατακτούν οι εικόνες, που ξεπηδούν από μέσα τους. Εικόνες ίδιας έντασης, που μόνο ο κοχλασμός της ποίησης τις κάνει τελικά να ξεχωρίζουν και να αναδεικνύονται, επιχειρώντας μόνες αυτές να σχηματίσουν νέους στίχους όλων των συναισθημάτων, για τα οποία αξίζει κανείς να ζει. Ή να πεθαίνει...

Οι δαίμονες και οι άγγελοι,  οι εκπεσώντες άγγελοι, οι αθέατοι θεατές, οι ανεπαρκείς, οι έσχατοι, οι αξιοθρήνητοι, οι θεατρίνοι, οι αρλεκίνοι του Ρώμου Φιλύρα και του Πικάσσο, οι γραφικοί, οι παραμερισμένοι, οι περιθωριοποιημένοι, οι σαλοί, αυτοί που έχουν σκουριασμένες ψυχές, οι χαμένοι ματαιόδοξοι, οι ελλειμματικοί άνθρωποι, οι μωροφιλόδοξοι επαίτες, η δυστυχισμένη ανυπαρξία, η μοναξιά της ανυπαρξίας, η μίζερη ζωή, ο καταναλωτισμός, ο αυτοκαταστροφικός άνθρωπος, τα υλικά σκουπίδια, η εσωτερική εξορία, η ποιητική του πιερότου, η άυλη φωτιά του κύκλου των αγαπημένων, οι λησμονημένοι φίλοι, οι Αρτινοί πεσόντες στους πολέμους, οι άκλαυτοι Αρτινοί νεκροί του ’40, η ξακουστή πόλη, η Άρτα του Πύρρου, η γενέθλια γη, η άσβεστη επιθυμία για τα πατρώα εδάφη, η γλώσσα, οι λέξεις, η εμμένουσα μνήμη, οι αναμνήσεις, οι αναδρομές, οι παλιοί πειρασμοί, οι εφιάλτες, οι φρούδες ελπίδες, το όνειρο, η θλίψη, η λύπη, τα ασυμβίβαστα κουρέλια, τα άνθη της οργής, η νιότη, το γήρας, οι αιμάσσουσες οπές, οι στείρες κοινωνίες, η μαγεία των τρελών, οι τόποι οι αλαργινοί, οι απύθμενοι, ερεβώδεις, μαύροι βυθοί, οι κόκκινες σημαίες, το κοινωνικό σύστημα,τα προσωπεία και οι ρόλοι, οι ψεύτικες μάσκες των ανθρώπων, οι  ιδιοτροπίες της  τέχνης, η αλήθεια και το δίκαιο  δίπλα στα μεγάλα θέματα του είναι, του αγνώστου, του αψηλάφητου, του ανικανοποίητου, του χρόνου, της κυκλικής ροής των πραγμάτων, του άψυχου της ύλης, της ελευθερίας, της αλήθειας, της νοσταλγίας, της αδιέξοδης ή ναυαγισμένης σχέσης, της μοναξιάς, της ματαιοδοξίας, του Άλλου αποτυπώνονται λελογισμένα στους στίχους του Γιάννη Τζαμπούρα.

Μακρύς ποιητικός μονόλογος, που βρίθει από παρεκβάσεις, αναρωτάται, συστρέφεται και συνεχίζει, σπαρμένοςμε λυρικές αποστροφές, αλλά πρωτίστως δραματικός και ρητορικός. Ο ποιητής υποβάλλει σκέψεις, αισθήσεις, αισθήματα, χωρίς όμως να εξηγεί, να περιγράφει ή να αφηγείται. Ο στενός σφιχτός, ρυθμικός στίχος του Γ. Τζαμπούρα κινεί και εμψυχώνει τις ιστορίες συναρπαστικά, παρασύροντάς μας όπου επιθυμεί να φτάσει.

Η συλλογή παραμερίζει  τη σιωπή, για να ακουστεί η φωνή του ποιητή. Περιλαμβάνει αδρά σχεδιασμένες αλλά εναργείς εικόνες ανθρώπινων τύπων και  τόπων. Η αγάπη αίσθημα ακατανόητο, η μοναξιά, δίκοπο μαχαίρι, άλλοτε σφάζει, άλλοτε προστατεύει. Μόνη διέξοδος η μνήμη, που είναι πάντα παρούσα μέσα μας, και η στιγμή, το παρόν που ζούμε. Αυτό το μέγιστο μάθημα της ποίησης.

Ο Γιάννης Τζαμπούρας γεννήθηκε στην Άρτα το 1958. Σπούδασε στην Α.Β.Σ. Θεσσαλονίκης, όπου παράλληλα έκανε και τις πρώτες πολιτικές και φιλολογικές αναζητήσεις. Έχει εκδώσει  τρεις ποιητικές συλλογές: «Υπόγειες διαδρομές», «Τελευταία πατρίδα» και «Επικίνδυνες αλληγορίες». Δημοσίευσε επίσης 500 άρθρα και χρονογραφήματα σε εφημερίδες και περιοδικά. Ζει στην Άρτα, είναι παντρεμένος με την Μάρω Φούκα-Τζαμπούρα και  έχουν δύο παιδιά.

Η ποιητική συλλογή θα παρουσιαστεί στην αίθουσα Σκουφάς της Άρτας την προσεχή Παρασκευή 27 Νοεμβρίου, στις 8μμ.