Πιο πολύ απ’ όλα

Κόκκινο φανάρι. Τέρμα συμπλέκτη, φρένο. Νεκρά. Αναμονή λεπτού. Όσο χρειάζεται για να δω ένα λευκό σημείωμα πάνω σε μια αφίσα. Κολλημένο με σελοτέιπ. Μωβ Μαρκαδόρος στο λευκό χαρτί. Όμορφα γράμματα, καλλιγραφικά, ελαφρώς πλάγια.

 Στο δρόμο

για το σπίτι

θέλουμε να

είμαστε

                ελεύθερες

 όχι γενναίες

  Μα δεν χαρίζεται η ελευθερία φίλη μου, ούτε αυτονόητη είναι όπως θα πρεπε. Μόνο με γενναιότητα την παίρνεις.

Ασφαλώς και φοβάμαι, γαμώτο. Πιο πολύ απ’ όλα μήπως πεθάνω φοβισμένη.

“Εγώ είμαι δυνατό κορίτσι, δεν κλαίω εύκολα” είπε κι ήταν μόλις 19 και αμεα.

Αιώνας μου φάνηκε μέχρι ν’ ανάψει… πράσινο.

Τέρμα συμπλέκτη, πρώτη. Γκάζι.