Του DANIEL SALVATORE SCHIFFER*
Αίφνης, η μπάλα του ποδοσφαίρου θα πρέπει να έχει πάρει τη θέση του εγκεφάλου στο κεφάλι της πλειοψηφίας των Γάλλων, στη χώρα που ισχυρίζεται ωστόσο, μετά από έναν René Descartes, ότι είναι η εφευρέτης του «ορθολογισμού». Ακόμη χειρότερα, η «κοινή λογική» που ο ίδιος ο συγγραφέας του διάσημου «Λόγου Περί Μεθόδου» αναφέρει στην εισαγωγή του βιβλίου του, ως «Το πιο κοινόχρηστο πράγμα στον κόσμο», θα είχε πλέον εκλείψει από κάποιο παράλογο ανεστραμμένο θαύμα...
Δείτε αυτή τη γιγάντια μαζική υστερία που ξαφνικά έχει καταλάβει το Παρίσι, εξαιτίας της σχεδόν μεσσιανικής και υπερπροβληθείσας άφιξης του Neymar στην κύρια ομάδα ποδοσφαίρου της πόλης, που είναι θεμιτό να μας προβληματίσει.
Πλέον, το ευγενές αυτό σπορ θα ακολουθήσει το βιτσιόζικο πνεύμα της εποχής, δηλαδή τον περίφημο νόμο της αγοράς. Και είναι αυτή η συνομωσία της «οικονομικής φρίκης» που κάποτε κατήγγειλε ο ποιητής Arthur Rimbaud, που τώρα κανέναν δεν σκανδαλίζει, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων…
Η μπάλα κρύβει τη μιζέρια
Γνωρίζαμε εδώ και καιρό ότι ο αθλητισμός υψηλού επιπέδου –αυτός για τον οποίο ο ανθρώπινος ανταγωνισμός είναι πλέον συνυφασμένος με την οικονομική στρατηγική –δεν έχαιρε μιας πολύ ανεπτυγμένης κοινωνικής συνείδησης: οι αστέρες του ποδοσφαίρου όπως ο Κριστιάνο Ρονάλντο και ο Λιονέλ Μέσι, και σήμερα περισσότερο ο Neymar κερδίζουν ακριβώς σε ένα μήνα, χτυπώντας ένα κλωτσοσκούφι, όσα ο κοινός θνητός δεν κερδίζει σε όλη του τη ζωή από το μισθό του. Αλλά αυτό ποτέ δεν ενόχλησε. Ούτε καν σε αυτούς τους καιρούς της κρίσης, όπου η... αγαπητή μας Ευρωπαϊκή Ένωση, οπαδός της παγκοσμιοποίησης, εφαρμόζει μια πολιτική αυστηρής λιτότητας, ενώ συνεχίζει να διασώζει τις τράπεζες της, αντίθετα με τον πληθυσμό της, ειδικά αυτόν της δύστυχης Ελλάδας!
Αντίθετα, αυτή η κραυγαλέα οικονομική αδικία, ιδιαίτερα ανήθικη, δικαιολογούνταν πάντα με το πρόσχημα ότι μια αθλητική καριέρα είναι περιορισμένη χρονικά, και γι’ αυτό οι αθλητές πρέπει να κάνουν την επιχείρησή τους αποδοτική το συντομότερο δυνατό, ακόμα και προχωρώντας σε ντόπινγκ για να βελτιώσουν τις επιδόσεις τους (όπως κάποιος Λ. Άρμστρονγκ, ποδηλάτης, πρωταθλητής σε όλες τις κατηγορίες ντοπαρίσματος…)…
Αλλά αυτό που είναι λιγότερο γνωστό, ωστόσο, είναι ότι αυτός ο κόσμος του αθλητισμού - τουλάχιστον σε υψηλό επίπεδο – έχει απολέσει οποιαδήποτε ηθική συνείδηση.
Και είναι αυτή η θλιβερή πραγματικότητα - η παραίτηση από κάθε ηθική απέναντι στο εύρος των οικονομικών συμφερόντων και των άλλων πολιτικών υπολογισμών – τις οποίες διαπιστώνουμε αυτές τις μέρες, με αυτό το τεράστιο αλισβερίσι(222 εκατ ευρώ ως ρήτρα αποδέσμευσης από την FC Barcelona, καθώς και ένα καθαρό ετήσιο μισθό των 35 εκατομμυρίων ευρώ για τον βραζιλιάνο ποδοσφαριστή) του Neymar με την Παρί Σεν Ζερμέν. Αυτός ο ακραίος πλούτος των λίγων, που ξεδιπλώνεται τόσο ξεδιάντροπα και χωρίς καμία επιφύλαξη, θα είναι το σύμβολο των εφεξής ανεξέλεγκτων εξεγέρσεων απέναντι στον εγωισμό και τις υπερβολές χωρίς προηγούμενο του αχαλίνωτου καπιταλισμού.
Αν οι εξαθλιωμένοι των εργατικών προαστίων, τα εκατομμύρια των πεινασμένων των τενεκεδουπόλεων σε όλο τον κόσμο, οι μετανάστες που πνίγονται κατά εκατοντάδες στη θάλασσα μετά την φυγή από τις χώρες τους, που είναι σε εμπόλεμη κατάσταση, οι άνθρωποι χωρίς δουλειά, οι αδέκαροι φοιτητές, οι περιθωριοποιημένοι και εξαθλιωμένοι καλλιτέχνες κάθε τέχνης, δεν βγουν στους δρόμους να διαμαρτυρηθούν κατά δεκάδες χιλιάδες, για την ίδια την επιβίωσή τους, τίποτα δεν θα γίνει. Γιατί η μεγάλη ομάδα των επιχειρήσεων ποδοσφαίρου, οι δισεκατομμυριούχοι ποδοσφαιριστές τους και οι άπληστοι ηγέτες τους πάντα θα προσποιούνται ότι δεν τους βλέπουν ή δεν τους ακούν. Αποκρύπτουν, λοιπόν, μ’ αυτή τη μικρή μπάλα, την απέραντη δυστυχία που δεν μπορώ να δω!
Η δυσωδία των πετροδολαρίων
Το Κατάρ, είναι η χώρα ιδιοκτήτης της Παρί Σεν Ζερμέν. Δεν είναι περίεργο λοιπόν, ότι η τύχη έφερε τον Neymar που θα είναι το 2022 στο Παγκόσμιο Κύπελλο, να είναι ο κύριος «πρέσβης» του! Συγκρούσεις συμφερόντων είπατε; Ή, ακόμη χειρότερα, ανοιχτής διαφθοράς; Ο κύκλος, σε κάθε περίπτωση, είναι πολύ άγριος και ακόμη περισσότερο βιτσιόζικος!
Είναι αλήθεια ότι το Κατάρ εφαρμόζει ατιμώρητα την πιο σκοταδιστική Σαρία, αλλά παρ’ όλα αυτά η ανεκδιήγητη FIFA της αναθέτει με ομοφωνία ολοκληρωτικού τύπου, το παγκόσμιο κύπελλο ποδοσφαίρου για το 2022. Κι αυτό γιατί διαθέτει τόσα πετροδολάρια που μπορεί να αγοράσει ο,τιδήποτε και οποιονδήποτε, συμπεριλαμβανομένων των αξιόποινων υπηρεσιών του Ισλαμικού Κράτους. (σ.σ. Ο συγγραφέας καταφέρεται και εναντίον της Σαουδικής Αραβίας που επίσης παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα).
Ως εκ τούτου, δεν είναι λιγότερο τραγικό, αυτό το θλιβερό συμπέρασμα: Ότι είναι αλήθεια πως ο αθλητισμός υψηλού επιπέδου φαίνεται ότι στερείται κάθε κοινωνικής συνείδησης, είναι ακόμη πιο αληθινό ότι πολλά από τα πιο επίσημα όργανά του, όπως η επονομαζόμενη ερασιτεχνική FIFA (Federation Internationale de Football), δεν διαθέτει το ηθικό και πνευματικό θάρρος απέναντι στην ανομία των διαφόρων πολιτικών και οικονομικών διαπλοκών που χωρίς διακοπή συνεχίζουν -μεταξύ αδιαφορίας και υποκρισίας-, να δυσφημούν κάθε μέρα και πιο πολύ, μέχρι να επιφέρει τελικά μη αναστρέψιμη βλάβη στο διάσημο και πολύ κερδοφόρο «σήμα» της…
Είναι η αθλητική εκμετάλλευση ψευδών αξιών η οποία, σε αυτούς τους καιρούς της μάταιης δόξας αλλά και της πραγματικής ειδωλολατρίας, αποπνέει πραγματική αισχρότητα και μια αηδιαστική δυσωδία από μαύρα χρήματα.
Ναι, αυτός ο κόσμος είναι ακάθαρτος: Η λογική, δυστυχώς, με αυτό τον κοπροσωρό από βρώμικα χρήματα, ξεπλένεται, και η ίδια, μέσω κάποιου παράλογου «θαύματος»! (artinews.gr)
* Φιλόσοφος
