Ήταν- είναι-μια νεαρή γυναίκα κάποτε-τώρα-στη Θεσσαλονίκη, Γεωργία Μπίκα το όνομα. Υπέστη ομαδικό βιασμό την περσινή πρωτοχρονιά, που και πάλι ευχόμασταν "Καλή Χρονιά και ευτυχές το νέον έτος".
Η αναστάτωση της κοινής γνώμης ήταν προσωρινή κινούμενη από τα κανάλια. Η υπόθεση μπήκε στο αρχείο. Θα λησμονηθεί και η Γεωργία θα μείνει με το τραύμα ανεπούλωτο και ανήμπορη να τα βάλει με τη δύναμη και το χρήμα.
Η δωδεκάχρονη του Κολωνού πληγωμένη βαθιά και αθεράπευτα πασχίζει μέσα σε μια οικογένεια πάμφτωχη να θεραπεύσει τα αθεράπευτα ενώ οι βιαστές της και οι προαγωγοί τους κυκλοφορούν ελεύθεροι και το πιθανότερο να είναι να κράτησαν και τα εξαπτέρυγα τις άγιες μέρες που πέρασαν. Δεν ξαναείδα φωτογραφίες του καλού οικογενειάρχη και Χριστιανού Μίχου με τα πολυόμματα και τα Χερουβείμ.
Ο βιαστής ανηλίκων αγοριών Λιγνάδης πάει να ξεπλυθεί με ότι χωράει η λέξη ξέπλυμα.....
Για να μην περάσω σε αυτή τη φάση τα όσα μαγειρεύονται στο μαγειρείο της πολιτικής για τις υποθέσεις του Ευρωκοινοβουλίου, που ενώ η μια διατυμπανίζεται με όλα τα μέσα του λάιφ στάιλ οι άλλες αποσιωπούνται εντέχνως.
Και συ μου λες γιατί πικρές οι ευχές μου για το νέον έτος.