Ναγκασάκι 1945.
Ένα αγόρι στέκεται προσοχή με σφιγμένο πρόσωπο.
Δάγκωνε με δύναμη το χείλος του. Προσπαθούσε να είναι γενναίο μέσα στη θλίψη του.
Στην πλάτη του κουβαλάει τον νεκρό αδερφό του και περιμένει να τον παραδώσει στην πυρά.
«Το παιδί κοιτούσε τις φλόγες. Δάγκωνε το χείλος του τόσο δυνατά που το μάτωσε», γράφει ο Τζο Ντόνελ, που τράβηξε τη φωτογραφία.
Ο φωτογράφος είχε μιλήσει σε έναν ιάπωνα δημοσιογράφο για την ιστορία της φωτογραφίας:
«Είδα ένα δεκάχρονο αγόρι να περπατάει. Κουβαλούσε ένα μωρό στην πλάτη του. Τις ημέρες που ήμουν στην Ιαπωνία, είδα πολλά παιδιά να κουβαλούν τα αδέρφια τους στην πλάτη τους και να παίζουν. Ωστόσο, αυτό το αγόρι ήταν διαφορετικό. Μπορούσα να καταλάβω ότι είχε έρθει σε αυτό το μέρος για έναν σοβαρό λόγο. Δεν φορούσε παπούτσια. Το πρόσωπό του ήταν σκληρό. Το μωρό έμοιαζε να κοιμάται. Το παιδί στάθηκε εκεί για πέντε ή δέκα λεπτά. Άνθρωποι με άσπρες μάσκες το πλησίασαν και του έβγαλαν το μάρσιπο με το οποίο κρατούσε το μωρό. Τότε, είδα ότι ήταν νεκρό. Οι άντρες το τοποθέτησαν στη φωτιά. Το παιδί στεκόταν εκεί, δίχως να κινείται και κοιτούσε τις φλόγες. Δάγκωνε το χείλος του τόσο δυνατά που το μάτωσε. Μόλις η φωτιά αργόσβηνε, το αγόρι γύρισε και έφυγε».
Στις 6 Αυγούστου 1945, οι Αμερικανοί έκαναν ρίψη ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα και τρεις ημέρες αργότερα στο Ναγκασάκι. Ήταν η πρώτη πυρηνική επίθεση της ιστορίας, που σκότωσε ακαριαία 110.000 ανθρώπους.
Μέχρι τη δεκαετία του ’50 ο αριθμός των νεκρών έφτασε τους 200.000, εκ των οποίων πολλά παιδιά.
Σήμερα, η απειλή του πυρηνικού ολοκαυτώματος είναι και πάλι ορατή...
