Μετανάστες πουλιά

Μετανάστες πουλιά, μετανάστες μαυροπούλια

Μετανάστες  πουλιά, των αναγνωστικών,

και  των ανοίξεων που  πρόωρα φύγαν.

Σύρματα ηλεκτροφόρα  σας συνάζουν,

κι από κει τα ψαλίδια σας, πορεία ορίζουν.

Λιβάδια πράσινα, καφέ και γαλάζια,

φίδια των δρόμων και των ποταμών,

βυζιά τεράστια, κοιλιές τουρλωτές,

κάτωθέ σας. Φόβος κανείς!

Νέοι κόσμοι, που θα γίνουν παλιοί.

Και παλιοί ξαναγίνονται νέοι.

 Μετανάστες της ιστορίας, μαυροπούλια,

και χειμώνων που ήρθαν  να μείνουν.

Σε ηλεκτροφόρα σύρματα το χαμό αψηφάτε,

κι από κει, οι ψυχές σας, λειψές, συνεχίζουν.

Λιβάδια μπλε, θυμωμένα, αλμύρας πικρής,

φιδοζωσμένοι, πριν καν οχιές σας κεντρίσουν,

«το γάλα της μάνας σας! Και κοιλιά που σας ‘γέννα!»

Ιαχές. Φόβος.

Νέοι κόσμοι, θα γίνουν παλιοί;

Και παλιοί, που δε γίνονται νέοι.

 Υ.γ. Τα αναγνωστικά των παιδικών της χρόνων, κάθε Άνοιξη, και κάθε Φθινόπωρο, αναφερόντουσαν στα χελιδόνια. «Μεταναστευτικά πουλιά»! Έλεγε ο δάσκαλος.

Στα όνειρά της τότε, θαύμαζε αυτά τα μαυροπούλια, με την τρυφερή λευκή κοιλιά τους, έτσι όπως συνάζονταν τιτιβίζοντας στα καλώδια της Δ.Ε.Η, πριν πάρουν την τελική τους απόφαση! «Άι!» σκεφτόταν με κάποια ζήλεια. «Τα τυχερά! Πόσες μπλε θάλασσες, πόσα λιβάδια, ποτάμια, φιδοπόταμα, δρόμους και λεωφόρους , πόσ’ αγριοβούνια θα διαβούν για ν’ αγγίξουν τ’ όνειρο!»

Τους μετανάστες, «μοιάζει», αλλά διόλου δεν είναι έτσι, σα να τους έπλασε η ιστορία. «Είναι κάτι πουλιά, μαύρα πουλιά…»

Δεν κοιτάει τα σύρματα πια. Η τηλεόραση τα δείχνει «όλα». Και τα άλλα σύρματα, τα ηλεκτροφόρα, και τα λιβάδια των θαλασσοπνιγμών, και τα φίδια που καρτερούν στη γωνία. Κάθε προέλευσης. Πολιτικής, θρησκευτικής, ιδεολογικής.

 Η μετανάστευση ταιριάζει μόνο στα χελιδόνια.