Ήταν μόλις 20 χρονών, πρόσφυγας από την Ερυθραία. Βρέθηκε κρεμασμένος με ένα σεντόνι από δέντρο του στρατοπέδου συγκέντρωσης Καβάλας. «Ήταν ένα χαμογελαστό παιδί, συνεργάσιμος, φιλότιμος, βοηθούσε τους πάντες», είπαν, απορώντας, αφού το παιδί εργαζόταν και είχε ετοιμάσει τα χαρτιά του για το Βέλγιο. Δεν έβλεπαν πίσω από το χαμόγελο του παιδιού τον εφιάλτη της μοναξιάς.
Γιατί εφιάλτης είν’ η προσφυγιά. Εξαθλίωση και πόνος. Η νύχτα μαράζι είναι κι η μέρα πληγή.
Δεν αντέχεται τέτοια ζωή…
